Twee maanden lang kun je weer genieten van 100 pagina’s Aardschok, met daarin alles over: THE OCEAN — TONY MARTIN — ALTER BRIDGE — HELL IS FOR HEROES — TEXTURES — IN FLAMES — CLAWFINGER — IRON MAIDEN — THE MOB — THE AURORA PROJECT — VISION DIVINE — BRUCE TURGON — DRAGONFORCE — WHITESNAKE — LAGWAGON — SWORN ENEMY — BRIDGE NINE — RANDY — LIAR — BLACKLISTED — HOODS — AGRESIÓN — THE BRONX CASKET CO. — THE WAKE — ONE MAN ARMY — LEGION OF THE DAMNED — HURTLOCKER — MANNTIS — 1349
THE OCEAN
Een oceaan kan kalm en rimpelloos zijn, maar ook woest en kolkend. Dat geldt ook voor de muziek van het Duitse collectief The Ocean. De vierde CD ‘Aeolian’ werd in dezelfde monstersessie opgenomen als het vorig jaar verschenen ‘Fluxion’, maar waar dat album naast ziedende metalcore ook klassieke arrangementen en soundtrackachtige stukken bevatte, is ‘Aeolian’ een snoeiharde plaat zonder fratsen.
TONY MARTIN
Hoewel hij het illustere rijtje Ozzy Osbourne, Ronnie James Dio, Ian Gillan, Glenn Hughes sluit, heeft Tony Martin een flinke deuk opgelopen van het avontuur met Black Sabbath. Na zijn Sabbath-periode was de Britse zanger dusdanig teleurgesteld in de muziekindustrie dat hij de rol van huisvader op zich nam. Tien jaar na zijn vorige studioschijf hervond Martin de inspiratie en motivatie, met het prima album ‘Scream’ als resultaat. Hoewel Tony’s muzieksmaak ook ingetogen singer/songwriter-muziek omvat, heeft hij gekozen voor gespierde hardrock die aan zijn beste werk met het metalinstituut Black Sabbath herinnert.
ALTER BRIDGE
NA HET ZINGEN DE KERK UIT
Voor de vierde keer zet Alter Bridge voet op Nederlandse bodem. Vandaag als onderdeel van een acht gigs tellende Britse toer, met één uitstapje naar Europa’s vasteland. Het optreden in de Amsterdamse concertkerk Paradiso is al twee maanden stijf uitverkocht. Over het optreden kan ik kort zijn; weergaloos, met allevier de bandleden in topvorm. Op “Shed My Skin” na komt het hele debuutalbum aan bod, aangevuld met de coversongs “Whole Lotta Rosie” (AC/DC) en “Rock And Roll” (Led Zeppelin). Het publiek zingt bijna alle nummers woord voor woord mee. Zanger Myles Kennedy neemt vaker dan bij eerdere optredens de gitaar ter hand (hij krijgt zelfs ruimte voor een solospot). Ook het voorprogramma, Logan uit Glasgow – noem de band maar een kruising tussen Creed en Alter Bridge – weet vanavond vele harten te stelen en zal van zijn demo ruim honderd exemplaren verkopen. Kort voor het optreden spreek ik gitarist Marc Tremonti.
HELL IS FOR HEROES
Nadat Hell Is For Heroes’ debuutalbum ‘The Neon Handshake’ twee jaar geleden de albumlijsten in werd gehyped door de Engelse media, gebeurde er opvallend weinig met de Londenaren. Althans… dat leek zo. Achter de schermen brak de band met zijn label en begon het met de opnamen van ‘Transmit Disrupt’, dat begin dit jaar in Engeland uitkwam. Na ruim een half jaar wachten is de indrukwekkende plaat ook eindelijk in de rest van Europa verkrijgbaar.
TEXTURES
EEN RONDJE TILBURG
Het Nederlandse Textures verblijft in de studio om aan de opvolger van debuutplaat ‘Polars’ (2004) te werken. Nadat het gezelschap in 2003 Aardschoks Metal Bash won, ging het snel met ze. De band speelde overal in Nederland en brak door in Frankrijk, Engeland en Duitsland. In een doorsnee woonwijk in Tilburg heeft Textures de afgelopen maanden keihard gewerkt aan een eigen opnamestudio en aan de nieuwe plaat, die ‘Drawing Circles’ gaat heten. In de goed geïsoleerde studio staan mengtafels, randapparatuur, versterkers en computers dwars door elkaar. Er is geen enkele ruimte meer over voor de band, zo lijkt het.
IN FLAMES
‘ALS JE VASTROEST, IS HET SNEL VOORBIJ’
In Flames behoort tot de pioniers van de melodieuze Zweedse death metal en maakte zich met albums als ‘The Jester Race’ en ‘Lunar Strain’ al vroeg in zijn carrière onsterfelijk. De laatste jaren heeft de band zich echter langzaam van zijn oorspronkelijke fans vervreemd. Albums als ‘Reroute To Remain’ (2002) en ‘Soundtrack To Your Escape’ (2004) klonken moderner en elektronischer, alsof In Flames zich steeds meer door zijn Amerikaanse succes liet meeslepen en ook fans van Korn en Marilyn Manson probeerde aan te spreken. De verwachtingen ten aanzien van de nieuwe CD zullen in Europa dan ook niet overal even hooggespannen zijn geweest, maar we mogen op basis van ‘Come Clarity’ toch wel vaststellen dat In Flames zichzelf enigszins aan het herontdekken is. De elektronische ondertonen en Jonathan Davis-achtige cleane zang van de laatste albums duiken op de nieuwe CD nog regelmatig op, maar worden door de fraaie dubbelstemmige gitaarlijnen, de ouderwetse thrash-uitspattingen en de melodieuze opzet van de goed geschreven muziek ditmaal wel aardig gecompenseerd. Gitarist Björn Gelotte is erg trots op het nieuwe album en legt uit waarom In Flames in dit stadium van zijn carrière geen andere CD had kunnen maken.
CLAWFINGER
MAAKT ZIJN HARDSTE ALBUM OOIT
Het nieuwe Clawfinger-album ‘Hate Yourself With Style’ is het hardste, agressiefste album dat de Zweedse crossover-metalband ooit maakte. Gevraagd naar het hoe en waarom, somt zanger Zak Tell een aantal oorzaken op. De belangrijkste is het vertrek van Clawfingers tweede gitarist, die de ontwikkeling van de band tegenhield. De band gebruikt op dit album bovendien ook voor het eerst alleen ‘echte’ drums. En inderdaad, de heren zijn wat bozer geworden.
IRON MAIDEN
HISTORY OF THE BEAST
Deze maand bestaat Iron Maiden al weer dertig jaar, en in april 2005 was het alweer vijfentwintig jaar geleden dat het eerste, titelloze album van de band verscheen. In de jaren tachtig groeide Iron Maiden uit tot het vlaggenschip van de heavy metal, en zonder deze band zou de scene er zeker heel anders uit hebben gezien. Bij een onlangs op de Aardschok-website gehouden onderzoek getiteld ‘van welke band zouden jullie eens een historisch overzicht willen lezen?’ werd met ruime meerderheid voor Iron Maiden gekozen. De klant is koning, dus staan we eens uitgebreid stil bij de geschiedenis van de Britten.
THE MOB
“IK BEN GEWOON EEN JONGEN DIE BIER DRINKT EN GITAAR SPEELT”
Gitarist Reb Beach loopt al meer dan twee decennia mee in de muziekindustrie. De in Pittsburgh (Pennsylvania) opgegroeide Beach vertrok met zijn gitaar, na een paar semesters aan de befaamde Berklee School Of Music te hebben gestudeerd, naar New York om zijn geluk te beproeven. Hij werd een veelgevraagde sessiemuzikant en werkte onder anderen samen met Eric Clapton, Bob Dylan, Roger Daltrey, Chaka Kahn, Howard Jones, Twisted Sister en Bee Gees. Eind jaren tachtig liep de jonge Beach bassist/frontman Kip Winger tegen het lijf en met de door hen samen opgerichte melodieuze rockgroep Winger beleefde hij tussen 1988 en 1993 commercieel succes en had hij de vrouwen voor het uitkiezen. Tot grunge de doodsteek toediende. De gitarist werdvervolgens huurling van achtereenvolgens Alice Cooper en Dokken, en sinds 2003 toert Beach succesvol met Whitesnake, maakt hij solo-CD’s en schrijft hij nog altijd muziek voor anderen. Met zijn nieuwe project The Mob laat hij de goede oude tijd herleven.
SEPULTURA
ALLE LICHTEN STAAN OP GROEN
Wat is de overeenkomst tussen Madonna, David Beckham en Sinterklaas? Zodra ze zich in het openbaar vertonen, worden ze onder de voet gelopen door aanbidders. Derrick Green kun je gemakkelijk aan dat rijtje toevoegen, want de boomlange frontman van Sepultura is in Brazilië een absolute metalgod, helemaal sinds de geboren Amerikaan zich in Saõ Paulo heeft gevestigd en zich de Portugese taal machtig maakte. Met hem blikt Aardschok vooruit naar het nieuwe album ‘Dante XXI’ dat in februari 2006 het levenslicht zal zien.
THE AURORA PROJECT
GEESTVERRUIMENDE PROG
Op 25 november jongstleden presenteerde The Aurora Project, Neerlands nieuwste progressieve trots, zijn eerste CD ‘Unspoken Words’ in zaal Scum te Katwijk. Onder het toeziend oog van zo’n 200 aanwezigen gaf de band die avond een puik optreden ten beste. Wie zitten er achter The Aurora Project? Waar komt deze groep schijnbaar plotseling vandaan? In een onderhoudend gesprek met de gitaristen Remco van den Berg en Marc Gooijs krijgt Aardschok het antwoord op deze en andere vragen.
VISION DIVINE
STREVEN NAAR PERFECTIE
In 2004 verscheen ‘Stream Of Consciousness’, het derde album van het Italiaanse Vision Divine. Daarop konden we voor het eerst kennismaken met de niet geringe zangkwaliteiten van Michele Luppi. Op het onlangs gelanceerde nieuwe album ‘The Perfect Machine’ lijkt deze meesterlijke vocalist zich nog beter op zijn gemak te voelen, en is de sound van Vision Divine weer een stukje verder geperfectioneerd. De band klinkt hechter dan voorheen en de songs hebben meer diepgang gekregen. Gitarist Olaf Thorsen, initiator, tekstschrijver en belangrijkste componist van de groep, praat honderduit over het ontstaan van ‘The Perfect Machine’. Ook komen zijn ambities als soloartiest kort aan bod. Het eerste onderwerp van gesprek is echter het DVD-debuut van Vision Divine.
BRUCE TURGON
EEN LIJNTJE MET LOU
De muzikale carrières van bassist Bruce Turgon en zanger Lou Gramm zijn nauw met elkaar verweven. Beiden zaten beginjaren zeventig in de formatie Black Sheep, ze werkten samen aan de twee soloalbums van laatstgenoemde, formeerden vervolgens Shadow King en waren daarna tien jaar actief in Foreigner. Vorig jaar toerden beide kompanen nog samen de wereld rond. Gramm is momenteel actief met zijn eigen band en Turgon zag met zijn onlangs verschenen soloplaat ‘Outside Looking In’ een langgekoesterde wens in vervulling gaan. De bassist meldt zich telefonisch vanuit zijn woonplaats Los Angeles.
DRAGONFORCE
BEGIN VAN EEN NIEUWE WAVE?
Het land dat ons ooit bands als Iron Maiden, Saxon en Judas Priest bracht, was de afgelopen jaren wat betreft traditionele heavy metal een braakliggend terrein. Nieuwe Britse rock- en popsensaties vlogen ons weliswaar bijna wekelijks om de oren, maar de fans van het klassieke zware werk moesten het hebben van Scandinavische, Duitse en Zuid-Europese bands. DragonForce is van zins daar verandering in te brengen, onder meer door ronduit spectaculaire optredens. De jonge band maakt power metal volgens het boekje en wint daar dagelijks nieuwe zieltjes mee, zowel in eigen land als elders. ‘Inhuman Rampage’ is de titel van de belangrijke derde CD. Een gesprek met gitarist Herman Li en toetsenist Vadim Pruzhanov.
WHITESNAKE
ONVERSLIJTBAAR
Het gezelschap rond de flamboyante zanger David Coverdale is misschien niet meer de geoliede hitmachine die het in de jaren tachtig was, maar de recente tournees bewezen dat Whitesnake wereldwijd nog duizenden trouwe fans heeft. Hoe goed de band zelf nog is, blijkt uit de gloednieuwe DVD ‘Live – In The Still Of The Night’, eind vorig jaar opgenomen in de Hammersmith Apollo in Londen, met daarop gloedvolle uitvoeringen van “Is This Love”, “Fool For Your Loving” en het onvermijdelijke “Here I Go Again”.
LAGWAGON
HET VERDRIET VAN
Lagwagon is een begrip in de melodieuze punkscene. Nog nooit heb ik een zwak album van Lagwagon gehoord en ook het gloednieuwe ‘Resolve’ is weer een meesterwerk. Het album is vlak na de tragische zelfmoord van Derrick Plourde geschreven. Plourde was de drummer op de eerste drie Lagwagon-albums: ‘Duh’, ‘Hoss’ en ‘Trashed’. Daarna verliet hij de band, maar bleef altijd de boezemvriend van zanger Joey Cape. Na het overlijden van zijn beste maat sloot Cape zich enkele dagen op en componeerde een album waarop het leven en de dood van Derrick centraal staan. De rillingen lopen dan ook over je rug wanneer je de teksten van ‘Resolve’ leest. Je voelt het verdriet van Joey Cape. Ondanks het zeer persoonlijke karakter van ‘Resolve’ wil de zanger de plaat toch promoten. Praten over de zelfmoord van zijn beste vriend is goed voor het verwerkingsproces.
SWORN ENEMY
EEN COMPLEET NIEUW BEGIN
Het Amerikaanse Sworn Enemy brengt begin 2006 de CD ‘The Beginning Of The End’ uit. Het album is overrompelend en zal zowel metal- als hardcoreliefhebbers aanspreken. De sound kan als een mix van Hatebreed, Madball en Whiplash omschreven worden. Zanger Sal LoLoco klinkt beter dan ooit en is, na een moeilijke tijd, weer een gelukkig mens. Vlak voor het optreden als voorprogramma van Madball in het gloednieuwe Dynamo, bekent hij dat het bestaan van Sworn Enemy aan een zijden draadje heeft gehangen.
BRIDGE NINE
LABELREPORT
Bridge Nine Records is zo’n tien jaar geleden in Boston opgericht door Chris Wrenn. Inmiddels is het een van de belangrijkste hardcorelabels in Amerika. Wrenn staat erom bekend alleen bands te tekenen die hij zelf goed vindt en niet te kijken naar de commerciële kant van een release. Toch heeft Bridge Nine grote namen uitgebracht, zoals Terror, Carry On, Champion, American Nightmare, No Warning, Ramallah en Slapshot. Ook cultbands als Stand And Fight, Mental, Shark Attack, Death Threat, Blue Monday, Right Brigade en Miles Away behoren tot de Bridge Nine-familie. Het werd dan ook eens tijd voor een gesprek met Chris Wrenn.
RANDY
BEWUST IN DE UNDERGROUND
Onlangs verscheen ‘Randy The Band’, het vijfde album van de Zweedse punkband Randy. Al meer dan tien jaar is Randy een van de belangrijkste exportproducten van de Zweedse punkscene. De melodieuze punkrock wordt echter ook in eigen land zeer gewaardeerd, en dat blijkt uit het feit dat de band in 2004 werd genomineerd voor een Zweedse Grammy als beste rockact en bij de Manifest Awards als beste live-act uit de bus kwam. Randy blijft echter nuchter onder het succes en doet precies waar het zin in heeft; blijven spelen in kleine clubs voor lage bedragen, om op die manier voeling te blijven houden met de achterban. ‘Randy The Band’ is in vergelijking met het vorige album ‘Welfare Problems’ een stuk positiever. Het lijkt erop dat de band teruggaat naar de roots, met punkdeuntjes die opvallen door hun eenvoud, maar daardoor juist indruk maken. Zanger/gitarist Stefan Granberg staat ons telefonisch te woord.
LIAR
Liar, een van de grondleggers van de metalcore, is vanaf het begin af aan een cultband geweest. De zwaar op thrash geënte hardcore – samen met de straightedge-boodschap die de banleden nooit onder stoelen of banken schoven – is een ware inspiratiebron geworden voor de hele metalcore-scene. Met juweeltjes als ‘Invictus’ en ‘Falls Of Torment’ heeft de band ware mijlpalen afgeleverd. Nu is er ook eindelijk het vijfde album ‘Murder Manifesto’. Hoogste tijd dus, om een waar icoon van de hardcorescene aan de tand te voelen. Zanger Hans Verbeke neemt plaats.
BLACKLISTED
TERUG NAAR DE ROOTS!
Blacklisted is een van de beruchtste bands in de hardcorescene. Sinds de MCD ‘Our Youth Is Wasted’ krijgt de band alom lovende kritieken. Reden voor Reflections Records om begin dit jaar die MCD, aangevuld met vier demonummers onder de titel ‘We’re Unstoppable’ ook in Europa uit brengen. Binnenkort verschijnt bij hetzelfde Nederlandse label ook de nieuwe CD ‘The Beat Goes On’. De CD is nóg harder dan het oude werk, maar er zit wat meer lijn in de songs. In het voorjaar komt de band naar Europa met Terror en Donnybrook. Ten tijde van het interview met zanger George Hirsch toert Blacklisted door Amerika met Mental.
HOODS
DEATH TO FALSE HARDCORE!
Hoods uit Sacramento is geen nieuw gezicht in de Amerikaanse hardcorescene, want al vanaf 1997 is het kwartet een graag geziene gast op de podia en heeft het al met vele grote hardcorebands de wereld rondgereisd. Op plaat wilde het tot nu toe echter nooit zo lukken. ‘Alone’, ‘7 Years In Sacramento’, ‘Pray For Death’ en ‘Time The Destroyer’ waren weliswaar niet onaardig, maar ontstegen ook nooit de grauwe middelmaat. Met ‘The King Is Dead’ is daar eindelijk verandering in gekomen en heeft Hoods eindelijk een knallend album afgeleverd. Oprichter en gitarist Mike Hoods belt vanuit een ijskoud Connecticut met Aardschok.
AGRESIÓN
MISKEND TALENT
Agresión heeft met ‘Guerra Santa’ een plaat afgeleverd waar eigenlijk heel Europa van zou moeten opkijken. Thrash, oude Sepultura, hoekige droogheid à la Helmet en prachtige vocale melodielijnen, het kan niet op. En toch lijkt de waardering voor de Venezolaans/Nederlandse samenwerking achter te blijven. Zonder platenmaatschappij schopte de band het toch tot Ozzfest en succesvolle toernees in Zuid-Amerika. Het vier maanden oude album moet de carrière van de band een nieuwe boost geven. Hoe? In een brainstormsessie loopt bassist Marcel Capell tegen wat probleemstellingen aan.
THE BRONX CASKET CO.
Overkill-bassist DD Verni gebruikt zijn nevenproject The Bronx Casket Co. als uitlaatklep voor zijn andere interesses en commerciëlere ideeën. Melodieuze vocalen, vrouwenzang, keyboards, pompeuze orkestraties; het zijn allemaal dingen die bij Overkill niet kunnen. “En als ik daar een tijdje mee bezig ben geweest, schrijf ik weer ‘thrashsongs that rip your face off’?”
THE WAKE
LUI, MAAR TEVREDEN
Zo fris en explosief als het Finse The Wake op het tweede album ‘Death-O-Holic’ klinkt, zo suf en sloom komt zanger/ bassist Kaj Michelsson tijdens het telefonische interview met Aardschok voor de dag. Althans? hij probéért wel fris te klinken, maar met zijn gebrekkige Engels komt dat plan niet helemaal uit de verf.
ONE MAN ARMY
DE KROON DER ONSTERFELIJKHEID
Bijna twee jaar na het ter ziele gaan van de Zweedse melodieuze death metalformatie The Crown, komt zanger/boegbeeld Johan Lindstrand met het debuutalbum van zijn nieuwe band One Man Army And The Undead Quartet op de proppen. Vergeleken met zijn vorige band trapt hij het gaspedaal ditmaal veel minder diep in. Resultaat; ‘heavy metal met death metalvocalen’, zoals mijn gesprekspartner het zelf zo treffend verwoordt.
LEGION OF THE DAMNED
Binnenkort verschijnt via Massacre Records het debuutalbum van het Limburgse Legion Of The Damned. Deze raszuivere thrash metalband presenteert zich in zijn biografie en op de website als een nieuwe Nederlandse act die na enkele jaren voorbereiding nu keihard toeslaat met zijn eersteling ‘Malevolent Rapture’. Als je de line-up van de band bekijkt, met daarin drummer Erik Fleuren, bassist Twan Fleuren, gitarist Richard Ebisch en zanger Maurice Swinkels, wordt echter al snel duidelijk dat we hier te maken hebben met een doorstart van ons aller Occult. ‘Malevolent Rapture’ werd ruim een jaar geleden al genoemd als de titel van het nieuwe Occult-album en de opnames van die plaat circuleren ook al bijna een jaar op internet.
HURTLOCKER
SIMPEL MAAR DOELTREFFEND
De meningen over het Amerikaanse Hurtlocker lopen sterk uiteen. De één vindt de standaard thrash metal doodsaai, terwijl de ander blij is eindelijk weer eens een band te horen die niet commercieel denkt. Zanger Grant Belcher vertelt telefonisch over het debuutalbum ‘Fear In A Handful Of Dust’.
MANNTIS
BATTLE FOR MANNTIS
Manntis is een nog vrij jonge band, die mede door deelname aan ‘Battle For Ozzfest’ al aardig aan de Amerikaanse weg timmert. De band werd echter al vijf jaar geleden in Zuid-Californië opgericht, en met het debuut ‘Sleep In Your Grave’ probeert Manntis nu ook Europa voor zich te winnen. Aardschok belt naar Californië, waar brulboei Jake Daniels ons om negen uur ‘s ochtends gewillig te woord staat.
1349
IN YOUR FACE BLACK METAL
1349 staat in de geschiedenisboeken als het jaar waarin de pest uitbrak. Het is niet geheel verwonderlijk dat er in Noorwegen een black metalband is opgestaan die dat jaar als bandnaam gebruikt. Onlangs bracht 1349 met ‘Hellfire’ al voor het derde achtereenvolgende jaar een bovengemiddeld goede plaat uit. De hoogste tijd dus voor Aardschok om bassist Seidemann eens wat vragen voor te leggen.