In de Aardschok van juni 2006 lees je alles over:
IGNITE — BEYOND TWILIGHT — CELTIC FROST — FEAR FACTORY — MICHAEL SCHENKER — LUCA TURILLI — O.S.I. — CULT OF LUNA — NOVEMBRE — ROBBY VALENTINE — SURVIVOR — SAVATAGE — NARNIA — METALZONE — DISPLEASED — MILLENNIUM RECORDS — HARDCORE SUPERSTAR — STEEL ATTACK — WARRIOR SOUL — 36 CRAZYFISTS — BLIND SIGHT — ENGERICA — SUBZERO — BUST THE CHAIN — MAXIMUM PENALTY — THE WELCH BOYS — SHELTER — GORGOROTH — ZYKLON — NECROPHOBIC — ANCIENT RITES — NECRODEATH — MISERY INDEX — SAHG — CATARACT — KAMPFAR — CROWPATH — ANGTORIA — AS I LAY DYING
IGNITEABSOLUTE TOP
Ignite heeft met het nieuwe album ‘Our Darkest Days’ alles in handen om eindelijk eens écht door te breken. Die gedachte had ik echter ook in 2001, toen de klassieker ‘A Place Called Home’ uitkwam. De band zat bij een groot label (TVT Records) en de kaarten lagen gunstig voor een grote toekomst, aangezien Ignite met Zoli Teglas een wereldzanger in huis had. Toch bleef die doorbraak uit. Het nieuwe album is echter nóg sterker dan alles wat de band voorheen gedaan heeft. Hoewel Ignite geen commerciële knieval heeft gedaan, zitten de nummers al wekenlang in mijn hoofd. Teglas is een van de beste zangers in het genre, en bovendien een van de weinigen die altijd zichzelf is gebleven. De spraakwaterval is dan ook een tevreden muzikant, hoewel er enkele donkere wolken boven zijn bestaan hangen.
BEYOND TWILIGHT
DE LIEFDE VOOR HET MAKEN VAN KUNST EN MUZIEK
De meest avontuurlijke metal-CD van de afgelopen maand is zonder twijfel ‘For The Love Of Art And The Making’ van Beyond Twilight. De puzzelaars onder ons kunnen zelfs de drieënveertig secties in verschillende volgordes beluisteren en daarmee muzikale geheimen ontrafelen. Beyond Twilight is overigens nooit bang geweest voor grote muzikale uitdagingen en bevestigt weer eens vooral geen commerciële stappen te willen ondernemen. Sterker nog, dit derde studioalbum is zelfs complexer, donkerder, harder, sneller, agressiever en meer filmisch en ‘in your face’ dan zijn twee voorgangers. Bandleider/toetsenist Finn Zierlers klinkt moe maar voldaan.
REÜNIE VAN HET JAAR
Reünies zijn een lastig fenomeen. Aan de ene kant wil iedereen dolgraag de band nog eens zien die zo lang geleden uit elkaar ging. Daar staat tegenover dat dergelijke herhalingsoefeningen in artistiek opzicht vaak teleurstellen. De leden zijn oud en bedaagd, het heilige vuur is er niet meer en de nieuwe nummers verbleken naast het klassieke materiaal. Er werd dan ook met spanning uitgekeken naar wat het weer bij elkaar komen van het legendarische Celtic Frost op zou leveren. Zou de wederopstanding de mythe niet te veel beschadigen? Een prangende vraag, die met ‘Monotheist’ beantwoord werd.
BURTON C. BELL
(FEAR FACTORY)
Fear Factory is al sinds begin jaren negentig een van de meest invloedrijke metalbands ter wereld. Na het ietwat teleurstellende ‘Transgression’ is de band momenteel bezig met waar het het best in is: optreden. In een kleedkamer van de Melkweg zit frontman Burton C. Bell onderuitgezakt op zijn stoel. Naast hem ligt gitarist Christian Olde Wolbers op een bank te snurken, terwijl diens moeder vanaf een afstandje toekijkt hoe Burton de vragen voor Van Puber Tot Rockgod beantwoordt.
GITAARGOD TEGEN WIL EN DANK
Met zijn gloednieuwe album ‘Tales Of Rock ’n Roll’ viert Michael Schenker zijn vijfentwintigjarig jubileum als soloartiest. De blonde gitaarheld is de vijftig reeds gepasseerd, maar blijkt nog steeds een aparte en in zichzelf gekeerde persoonlijkheid te zijn. De reputatie moeilijk benaderbaar te zijn, heeft hij echter in Hannover achtergelaten, want in het uur dat ik hem spreek is hij de openhartigheid zelve. En dat is een goede zaak want er is voldoende gespreksstof. Naast de nieuwe MSG-plaat (die in mijn optiek beduidend beter is dan de vorige soundcheck doet vermoeden) komen namelijk ook de UFO-perikelen alsmede de nodige twijfelachtige ditjes en datjes ter sprake.
LUCA TURILLI
GEMENGD DUBBELSPEL
Tussen eind mei en half juni verschijnen er maar liefst twee CD’s van de hand van Rhapsody-gitarist Luca Turilli. Allereerst is daar zijn derde soloplaat ‘The Infinite Wonders Of Creation’, een album waarop hij voor het eerst niet alleen de gitaar, maar ook de toetsen bespeelt. Het is de langverwachte voltooiing van zijn trilogie, die hij in 1999 startte met ‘King Of The Nordic Twilight’ en in 2002 vervolgde met ‘Prophet Of The Last Eclipse’. Daarnaast heeft Turilli, met de oprichting van de band Dreamquest, een nieuw vehikel gecreëerd voor zijn ongebreidelde inspiratie en muzikale dadendrang. Op het debuut ‘Lost Horizons’, dat is volgezongen door een annoniem gebleven dame, is hij alleen als toetsenist te horen. Spraakwaterval Luca Turilli vertelt Aardschok alles wat hij kwijt wil over beide projecten.
O.S.I.
VAN PROJECT NAAR BAND
Een project met bandneigingen, met die goedgekozen woorden stelde O.S.I. zich drie jaar geleden aan de wereld voor. Gitarist Jim Matheos van Fate’s Warning werkte erin samen met toetsenist Kevin Moore, bekend van Dream Theater en Chroma Key. Het trio werd gecompleteerd door slagwerker Mike Portnoy, ook vooral befaamd vanwege Dream Theater. Verder was er een gastrol voor Steven Wilson van Porcupine Tree. De verzameling virtuozen trakteerden het publiek niet op een album vol technische hoogstandjes, maar op een collectie ingetogen en sfeervolle rocksongs en soundscapes. Onlangs verscheen het minstens zo fraaie tweede album ‘Free’. O.S.I. begint langzamerhand van een project een echte band te worden.
CULT OF LUNA
MUZIKALE EGOTRIP
De Zweedse gitarist Johannes Persson maakte onlangs veel indruk met het album ‘The Second Wave’, dat hij met zijn band Khoma uitbracht. Dat succes betekende gelukkig niet dat hij daarmee verloren was voor zijn oude band: het totaal andersoortige, maar minstens zo boeiende Cult Of Luna. Onlangs verscheen daarvan de vierde CD ‘Somewhere Along The Highway’.
NOVEMBRE
NIEUWE RONDE, NIEUWE KANSEN
Het leven kan soms raar lopen. Denk je het met een deal met Century Media helemaal te gaan maken, zit je vijf jaar later zonder maatschappij. Het overkwam het Italiaanse Novembre. De band raakte na de release van ‘Novembrine Waltz’ (2001) bij de grote Duitse maatschappij ondergesneeuwd. In 2002 werd onder de titel ‘Dreams d’Azur’ het debuut ‘Wish I Could Dream It Again’ opnieuw opgenomen, maar ook deze CD zorgde niet voor de gehoopte doorbraak. Zelfs tournees met Opeth, Moonspell en Katatonia konden daar niets aan veranderen. Anno 2006 probeert Novembre het opnieuw, nu bij het veel kleinere Peaceville. Het vijfde album ‘Materia’ moet voor de omslag gaan zorgen in de inmiddels vijftien jaar durende carrière van de band. Zanger/gitarist Carmelo Orlando heeft er alle vertrouwen in.
EEN DEPRESSIEVE OPTIMIST
Een depressieve optimist is misschien wel de meest passende omschrijving voor Robert Kempe alias Robby Valentine, een van de beste rockmuzikanten van Nederland. De woorden kluizenaar, einzelgänger, excentriekeling en gevoelsmens kun je daar gerust aan toevoegen. Een markant persoon dus, deze begaafde muzikant. „Ik put inspiratie uit de ellende in mijn leven”, aldus Robby, hetgeen duidelijk hoorbaar is op zijn nieuwe CD met de veelzeggende titel ‘The Most Beautiful Pain’. Het is alweer tien jaar geleden dat hij voor het laatst door Aardschok werd geïnterviewd. De hoogste tijd dus om eens bij te praten. In de Kink FM-studio’s te Hilversum voeren we een openhartig gesprek.
DE TIJGER BRULT WEER
Na het in 1988 verschenen ‘Too Hot To Sleep’ verdween AOR-topformatie Survivor in de anonimiteit. De band lag enkele jaren stil en zanger Jimi Jamison begon aan een solocarrière. Rond 1992 besloot het schrijversduo Jim Peterik/Frankie Sullivan tot een doorstart met Dave Bickler achter de microfoon. De zanger – te horen op de monsterhit „Eye Of The Tiger” – had Survivor tien jaar eerder noodgedwongen moeten verlaten wegens problemen met zijn stembanden. Erg veel actie leverde deze reünie vooralsnog niet op; de band moest genoegen nemen met kleinschalige optredens en van nieuw plaatwerk was geen sprake. Wel verschenen met de regelmaat van de klok overbodige ‘best of’- en ‘greatest hits’-albums, waarvan er één twee nieuwe songs bevatte, die echter absoluut niet konden tippen aan het vroegere werk. Eind jaren negentig leed Survivor een gevoelig verlies. Peterik besloot zijn biezen te pakken en de band leek ten dode opgeschreven. In de tussentijd toerde ex-zanger Jamison vrolijk de wereld rond, eerst nog onder zijn eigen naam, maar al snel als Jimi Jamison’s Survivor en niet lang daarna besloot hij dat het commercieel aantrekkelijker was zijn eigen naam maar helemaal niet meer te gebruiken. De gevolgen lieten zich raden; via een rechtszaak wilden Sullivan en co. afdwingen dat alleen zij gebruik mochten maken van de bandnaam. Over de uitspraak van de rechter doen verschillende versies de ronde, maar dat was in 2000 niet meer relevant want als een donderslag bij heldere hemel kwam het bericht dat Dave Bickler was ontslagen ten faveure van Jimi Jamison. Nadat de stofwolken waren opgetrokken verviel Survivor, na een redelijk succesvol package met REO Speedwagon en Styx, weer in het oude patroon van kleinschalig toeren. Toch komt men langzaam maar zeker terug in de spotlights; vorig jaar was er al een rol in een zeer populaire commercial van het grote Amerikaanse koffiemerk Starbucks – uiteraard met „Eye Of The Tiger”. Dit jaar bracht ons zowaar een nieuw album, ‘Reach’, en is er zelfs sprake van een heuse Europese toer in de herfst. En dan is er nog het gerucht dat er een hernieuwde samenwerking met Sylvester Stallone voor ‘Rocky 6’ zit aan te komen. Benieuwd wat gitarist/bandleider Frankie Sullivan allemaal van deze ontwikkelingen vindt. Wanneer ik de beste man aan de lijn krijg, meldt deze met krakerige stem dat hij nog herstellende is van een flinke verkoudheid, en dat uitgerekend in zijn vakantie.
AFSCHEID MET PAIN IN HET HART
Jon Oliva’s Pain beschouwde ik aanvankelijk als het hobbybandje van Jon Oliva, zodat hij iets te doen had in de werkpauzes van het uit de hand gelopen ‘heavy’ kerstproject Trans-Siberian Orchestra. Even een paar weken met wat vrienden lekker stevig rocken, terwijl TSO-East en -West de Verenigde Staten doorkruisen en er niet aan een nieuw kerstalbum gewerkt hoeft te worden. TSO is inmiddels zo’n ‘money making machine’ geworden dat er geen tijd meer is voor een maandenlang studiobezoek of uitgebreide tournees van Savatage. Het succes van TSO betekent uiteindelijk dus het einde van Savatage. Nog eenmaal zal de band bij elkaar komen – om het 25-jarig bestaan te vieren – maar daarna is het over en sluiten. Aardschok bezoekt Jon Oliva in Zoetermeer, waar Jon Oliva’s Pain later die dag zal optreden.
NARNIA
GOD BLESS YOU ALL
De bandleden van Narnia geloven heilig in God. Hun hele leven al. Maar ze geloven ook in de kracht en dynamiek van heavy metal. Dat heavy metal vaak als muziek van de duivel wordt bestempeld, daar kan het Zweedse viertal niks mee. Ze worden immers gedreven door hun eindeloze passie voor klassieke melodieuze hardrock en na een muzikale kruistocht van tien jaar heeft Narnia eindelijk zijn beoogde sound bereikt. In ieder geval bewijst de kersverse vijfde CD ‘Enter The Gate’ opnieuw dat God en heavy metal het samen uitstekend kunnen vinden. Zanger Christian Rivel gniffelt luid.
OPERATION: MARKTKRAAM
Platenmaatschappijen en platenzaken klagen al jaren over teruglopende verkoopaantallen. Gelukkig is die terugloop bij de hardere muziekgenres een stuk minder. Er is zelfs een aantal bedrijven – gerund door fanatieke metalheads – dat zich onttrekt aan de malaise, en de headbangers al jarenlang voorziet van het broodnodige metalvoer. En ze voorzien in de behoefte om aan obscure metalreleases te komen. Aardschok bezoekt de mensen achter Displeased Records, Millennium Records en Metalzone. Alledrie begonnen ze hun metal te slijten met een stand op diverse Metal Markets, noem het maar een ‘operation: marktkraam’, tegenwoordig is mailorder een belangrijk onderdeel van hun bedrijf. Wie zijn deze fanatiekelingen die in moeilijke tijden onverstoorbaar hun waar aan de man brengen, hoe zijn ze begonnen en hoe gaan ze te werk? Robbie Woning en Metal Mike laten ze aan het woord.
METALZONE
DELIVERING THE GOODS
In een tijd dat de ene na andere onafhankelijke platenzaak zijn deuren sluit, omdat downloads, Media Markten en andere prijsvechters een groot deel van de muziektaart voor zich opeisen, opent de Belgische metalfanaat Carl Grillet na zijn winkels in Vosselaar, Baal en Gent, op Koninginnedag Metalzone-winkel nummer vier, nu voor het eerst ook in Nederland, in de Kerkstraat in Tiel. Op weg naar die zaak spreek ik de drijvende kracht achter Metalzone.
DISPLEASED
DE LANGE ADEM VAN DE UNDERGROUND
Dat het met de Zaanse handelsgeest wel goed zit, heeft ’s lands grootste kruidenier met zijn internationale expansie wel bewezen. Dat onder de rook van het Ahold-hoofdkantoor in Zaandam nog andere succesvolle bedrijfjes gevestigd zijn, is misschien wat minder bekend. Neem nu Displeased Records. Begonnen als undergroundlabel en marktkraam op Metal Markets en festivals, is deze specialist in extreme metal in zo’n twaalf jaar tijd uitgegroeid tot een succesvolle mailorder en groothandel met een wereldwijde klantenkring. Oprichter Lars Eikema (38) vertelt over de gestage opmars van zijn bedrijf, de kracht van de vernieuwde website en de ‘survival of the fittest’ onder verkopers van muziek.
MILLENNIUM RECORDS
VOOR VERZAMELAARS, DOOR VERZAMELAARS
Het Amersfoortse Millennium Records begon bijna tien jaar geleden als een specialist in tweedehands CD’s en vinyl, maar inmiddels kunnen klanten ook voor nieuwe LP’s, CD’s en DVD’s bij de mailorder en beursstandhouder terecht. Aardschok ging op visite in Millenniums kersverse bedrijfspand en sprak met oprichter Ed Knegtel over de groei van zijn bedrijf, de voor- en nadelen van vinyl en Millenniums bijzondere band met zijn klanten.
HARDCORE SUPERSTAR
NIETS MIS MET HUMOR!
Te midden van black metalmuzikanten met moordneigingen, gothic-types vervuld van melancholie en nu metalbands vonkend van agressie, is het soms prettig eraan herinnerd te worden dat er ook best gelachen mag worden. De nieuwe plaat van het Zweedse kwartet Hardcore Superstar komt wat dat betreft als geroepen. De band combineert de onverbiddelijke strakheid van AC/DC met de (beste) songs van Kiss en Mötley Crüe en blijkt in de teksten over een plezierig gevoel voor humor te beschikken.
STEEL ATTACK
LABELHOPPER!
Het Zweedse Steel Attack bestaat al zo’n acht jaar. In die tijd heeft de band vijf albums uitgebracht via maar liefst drie verschillende platenlabels. De band begon bij het Duitse AFM en stapte na twee albums over naar het Spaanse Arise. Het vierde album ‘Enslaved’ was de beste Steel Attack-plaat. Met dit album, en een stapel prima recensies op zak vond Steel Attack nieuw onderdak bij Massacre, alwaar onlangs ‘Diabolic Symphony’ verscheen. Het is zanger Ronny Hemlin die Aardschok van uitleg voorziet.
WARRIOR SOUL
MISKEND TALENT
In de jaren tachtig en negentig groeit de Amerikaanse band Warrior Soul uit tot een cultband die het muzikale erfgoed van The Stooges, MC5 en de artrock van Janes Addiction adopteert. In de persoon van Kory Clarke heeft de band een frontman in de gelederen die herinneringen oproept aan de grote Iggy Pop. Zijn wilde podiumact is een lust voor oog en oor, maar de bevlogen en rauw klinkende zanger zingt zich bovendien in de schijnwerpers met vlijmscherpe maatschappijkritische lyriek. Een grote doorbraak blijft ondanks een contract met major Geffen uit en de band valt tragisch genoeg uit elkaar. Zanger Kory blikt met Aardschok terug op het roemruchte verleden.
36 CRAZYFISTS
LOLBROEKEN UIT ALASKA
Het blijft leuk om de bandleden van 36 Crazyfists te interviewen. Het vrolijke kwartet uit Alaska is namelijk altijd in voor een beetje lol. De gesprekspartners van vandaag zijn de ontzettend grappige frontman Brock Lindow en de iets (maar niet veel) serieuzere gitarist Steve Holt, die ’s ochtends (!) aanschuiven op het hoofdkantoor van Roadrunner.
BLIND SIGHT
KLINKT NIET ALS ANNIE SCHILDER
Het Nederlandse Blind Sight verraste vorige maand vriend en vijand met een vierde plaats in de Soundcheck. Geheel terecht overigens, want ‘The Tenderstrike Salvation’ is een van de meest frisse en originele metalplaten van de laatste tijd. Zanger/bassist Geert Kroes neemt de complimenten maar wat graag in ontvangst.
ENGERICA
GAAT STUG ZIJN EIGEN WEG
Een van de meest opvallende Engelse bands van het moment is Engerica. Het debuutalbum ‘There Are No Happy Endings’ past in geen enkel hokje, hetgeen vooral te danken is aan de onderling zeer verschillende nummers. Hoewel we aan deze kant van de Noordzee nog amper van de band gehoord hebben, werd die al in 2000 opgericht. Zanger/gitarist Dave Gardner legt uit waarom het allemaal zo lang heeft geduurd.
SUBZERO
EIGENZINNIG EN GEDURFD
Het Newyorkse Subzero verraste tien jaar geleden vriend en vijand met het album ‘Happiness Without Peace’, dat opviel vanwege de variatie van stijlen. Zanger Lu was op het podium een beest en daarbuiten het toonbeeld van oprechtheid. Maar toen sloeg in 2000 het noodlot toe, en werd er bloedkanker bij hem geconstateerd. Toen hij eindelijk weer genezen was verklaard, startte hij in 2003 Subzero opnieuw op, met gitarist Rich als vaste partner, en onlangs verscheen het nieuwe album ‘The Suffering Of Man’. Tijdens het interview met Aardschok is Lu met Subzero op tournee als voorprogramma van Exodus, hetgeen niet zo vreemd is, aangezien het album meer metal-invloeden bevat dan zijn voorgangers.
BUST THE CHAIN
GEWELD UIT OOSTENRIJK
Toen enkele muzikanten van het Oostenrijkse Only Attitude Counts in 1997 eens iets anders wilden, ontstond het nevenproject Bust The Chain. Zanger Erik van Butts werd aangetrokken en zorgde ervoor dat de mix van hardcore en metal enorm furieus klonk. Geen wonder ook, want de uit New Jersey afkomstige frontman is opgegroeid met Cro-Mags, Leeway en Killing Time. Na zes jaar ligt eindelijk het opvallend fris klinkende debuutalbum ‘Burned Bridges’ in de winkel. Gitarist Mike Crucified (zanger van Only Attitude Counts) neemt Bust The Chain dan ook erg serieus.
DEAD OR ALIVE:
MAXIMUM PENALTY
Er zijn maar weinig bands die echt een stempel hebben gedrukt op een bepaald genre. Maximum Penalty is echter zo’n band. Al sinds de oprichting in 1986 is deze formatie een buitenbeentje in de New Yorkse hardcorescene. De mix van hardcore, punk, rock en zelfs hiphopgrooves was zijn tijd ver vooruit. Tot mijn grote verbazing hoorde ik onlangs dat Maximum Penalty in de zomer een nieuwe CD gaat opnemen. Afgaande op de demo die ik ontvangen heb, klinkt het nieuwe materiaal als vanouds, en kan de liefhebber zijn borst alvast natmaken. Aardschok spreekt daarom met zanger Jim Williams over verleden, heden en toekomst.
THE WELCH BOYS
NIEUWKOMER UIT BOSTON
Toen gitarist TJ Welch enkele jaren geleden The Blue Bloods verliet, miste hij al snel de optredens en het maken van muziek. Op zijn gemak formeerde hij zijn nieuwe band The Welch Boys, waarvan inmiddels het titelloze debuutalbum in de winkels ligt. In Boston zelf is de combinatie van hardcore en straatpunk al mateloos populair, en ik verwacht dat Europa snel zal volgen. Aangezien Welch al genoeg nummers klaar heeft voor het volgende album, is het de hoogste tijd om hem eens aan de tand te voelen.
SHELTER
STABIELER DAN OOIT
Shelter was altijd al het buitenbeentje in de hardcorescene. Ray Cappo was al bekend als zanger van de legendarische SXE-band Youth Of Today, maar richtte als Hare Krishna-aanhanger Shelter op om zijn levensopvattingen en geloofsovertuiging uit te kunnen dragen. Nadat Shelter in 2001 uit elkaar ging, is de band nu opeens weer terug aan het front met het nieuwe album ‘Eternal’, dat qua stijl weer teruggaat richting ‘Mantra’ (1996). Veel melodieus werk dus, maar ook veel up-tempo-hardcore. Cappo is onlangs getrouwd en vader geworden, en heeft een yogacentrum waar hij les geeft in voedingsleer, yoga en ademhalingstechnieken.
GORGOROTH
CONTROVERSIEEL
Geen black metalband kwam de laatste jaren zo vaak negatief in het nieuws als het Noorse Gorgoroth. Zo was er een paar jaar geleden het optreden in het katholieke Polen, waarbij een dozijn schapenkoppen op staken waren gezet en er twee vrouwen en mannen naakt aan kruizen waren opgehangen. Dit alles ging uiteraard vergezeld van de nodige satanische symbolen. De katholieke kerk beschuldigde de band van blasfemie en de Poolse justitie startte een onderzoek. Aardschok spreekt met zanger Ghaal, een paar dagen voordat hij de gevangenis in moet voor een ander incident.
ZYKLON
HOOGSTE PRIORITEIT!?
Met de (tijdelijke?) reünie van Emperor in het achterhoofd, rijst natuurlijk de vraag in hoeverre zijn huidige band Zyklon de volle aandacht krijgt van gitarist Samoth. Los van deze kwestie valt er verder van alles te melden uit het Zyklon-kamp. Des te vreemder is het dat de website van de band niet echt up-to-date is.
NECROPHOBIC
TERUG AAN HET FRONT!
Het illustere death/black-metalgezelschap Necrophobic is weer terug aan het metalen front. ‘Hrimthursum’ heet het nieuwe, alweer vijfde full length-meesterwerk, waarop de luisteraar maar liefst zestig minuten afwisselende kwaliteitsmetal voorgeschoteld krijgt.
ANCIENT RITES
TERUG VAN NOOIT WEGGEWEEST
Ancient Rites? Bestaat dat nog? Het gloednieuwe album ‘Rvbicon’ laat er deze maand geen misverstand over bestaan. De Belgische black metalpioniers hebben de lange periode sinds de vorige CD ‘Dim Carcosa’ (2001) hoorbaar nuttig besteed en bewijzen met een album vol agressieve, zeer orkestrale muziek en interessante teksten andermaal dat integere en kwalitatief hoogwaardige melodieuze black metal niet altijd uit Scandinavië hoeft te komen. Bandleider Gunther Theys vertelt waar zijn band de laatste jaren heeft uitgehangen.
NECRODEATH
100% METAL!
De Italiaanse thrashers van Necrodeath brachten onlangs hun zesde album uit. Dat lijkt weinig, maar als je je bedenkt dat de band ruim acht jaar op non-actief stond, valt dat wel mee. Na het uiteenvallen van Necrodeath richtte drummer Peso Necrosadist op, later kortweg Sadist genaamd, waarmee hij redelijk succesvol was. In 1998 richtte hij Necrodeath opnieuw op, en vanaf 2001 verscheen er bijna jaarlijks een nieuw album. Na ruim twintig jaar toert de band dit jaar zelfs voor het eerst echt door Europa, samen met Marduk. Reden genoeg om met Peso eens te praten over het heden en het verleden.
MISERY INDEX
HARD MET HERSENS
De Amerikaanse band Misery Index toerde onlangs als voorprogramma van Fear Factory door Europa en deed daarbij ook Nederland tweemaal aan. De bezoeken aan Amsterdam en Tilburg effenden het pad voor de nieuwe CD ‘Discoria’, die op 22 mei verschijnt. Het album laat horen dat het dus kan: compromisloze en keiharde metal maken, waarin ook af en toe nog wat zinnige thema’s aan bod komen. Gitarist Sparky Voyles: „We zijn eigenlijk een punkband in een metalverpakking.”
SAHG
LOODZWARE SUPERGROEP
Onlangs verscheen ‘Sahg I’, het debuut van de Noorse ‘supergroep’ Sahg. Leden van illustere gezelschappen als Manngard, Audrey Horne en Gorgoroth leven zich uit op loodzware jaren zeventig doom metal in de stijl van Pentagram en Black Sabbath. Het is een ode aan een tijdperk dat de bandleden zelf niet bewust hebben meegemaakt, maar hun liefde daarvoor is er niet minder om. „Hardrock en metal uit die periode hebben een puurheid die uniek is”, aldus zanger/gitarist Olav.
CATARACT
STAART IN HET HEDEN
Voortgekomen uit de as van onder andere Elision, Cease en Mine bestookt het Zwitserse Cataract de hardcorescene al sinds 1998 met snoeiharde en groovy death/thrashcore. Vanaf het lompe debuut ‘Golem’, via de opvolger ‘With Triumph Comes Loss’, tot aan het gloednieuwe ‘Kingdom’ heeft de band zich hoorbaar geperfectioneerd. Hoog tijd om de kleine frontman Fedi eens aan de tand te voelen.
KAMPFAR
MET ACHT MAN IN EEN CAMPER
Sommige mensen zullen Kampfar wellicht al vergeten of uit het oog verloren zijn. Na ‘Fra Underverdenen’ uit 1999 liet het pas uitgebrachte ‘Kvass’ wel erg lang op zich wachten. De Noren blijken op dit album gelukkig niet aan kracht te hebben ingeboet. In tegenstelling tot veel collega’s ligt de nadruk bij hun black metal niet op snelheid, maar op inhoud en sfeer. Dit alles zonder dat de agressiviteit verloren gaat. Aardschok spreekt zanger/bandoprichter Dolk een paar uur voordat Kampfar op moet treden op het Kings Of Metal-festival in Arnhem.
CROWPATH
VERBREEDT ZIJN MUZIKALE HORIZON
Het Zweedse Crowpath bestaat sinds 1997, waarna in rap tempo verscheidene singles op vinyl werden uitgebracht. De extreem woeste en furieuze mathcore van de heren werd al snel opgemerkt door het Amerikaanse platenlabel Robotic Empire, dat vervolgens de verzamel-CD ‘Old Cuts And A Blunt Knife’ uitbracht. Willowtip bracht vervolgens het furieuze debuut ‘Red On Chrome’ uit, waarna de band snel aan bekendheid won bij de extreme muziekliefhebber. Opvolger ‘Son Of Sulphur’ is net uit en nog steeds blazen de heren er in razend tempo voorbij, maar het album kenmerkt zich wel door wat veranderingen aan het geluid. Erik Hall, drummer en tevens mede-oprichter van de band, staat Aardschok te woord.
ANGTORIA
CRADLE OF FILTH-ZANGERES GAAT SOLO
Vanaf haar zeventiende verzorgde Sarah Jezebel Deva de vrouwelijke vocalen op de albums van Cradle Of Filth en toerde ze met de succesvolle Britse black metalband de wereld rond. Ook groepen als Therion en Mortiis profiteerden in het verleden dankbaar van haar zangcapaciteiten. Het plan om zelf eens een CD te maken en als zangeres op de voorgrond te treden bestond al jaren in Sarahs hoofd. Verschillende bevriende muzikanten hadden haar zelfs al hun medewerking aangeboden. „Maar de tijd vliegt nu eenmaal”, weet de intussen 29-jarige Britse uit ervaring. „Muzikanten hebben altijd allerlei verplichtingen, zodat er van beloftes en plannen nooit iets terechtkwam. Daarom ben ik dolblij dat ik met Angtoria nu eindelijk een eigen album heb kunnen maken.”
AS I LAY DYING
Toen Tim Lambesis uit Society’s Finest stapte, had hij al in gedachten wat voor een nieuwe band hij wilde formeren. Na het vinden van gelijkgestemden dook de band, inmiddels As I Lay Dying gedoopt, de oefenruimte in, om amper een maand later met het debuut ‘Beneath The Encasing Of Ashes’ te komen. Wat volgde was een periode van veel toeren. Met het uitkomen van de split-CD met American Tragedy kwam er een omslagpunt en werd de woeste ZAO-esque metalcore verruild voor een melodieuzere en meer riffgeoriënteerde aanpak. Metal Blade herkende het talent en nam de band op in zijn stal, met twee uitstekende albums als resultaat; ‘Frail Words Collapse’ en ‘Shadows Are Security’. De populariteit van het vijftal, vooral in de Verenigde Staten, heeft sindsdien ongekende vormen aangenomen en As I Lay Dying wordt daar inmiddels in één adem genoemd met Killswitch Engage. Onlangs verscheen een heruitgave van de split-CD en het debuut, ‘A Long March: The First Recordings’ getiteld. Aan drummer en mede-oprichter Jordan Mancino de taak om uit te leggen waarom deze rerelease zo speciaal is.