In de Aardschok van november 2006 lees je alles over:
ZAKK WYLDE — CRADLE OF FILTH — HAMMERFALL — KILLSWITCH ENGAGE — DISTURBED — ANGRA — MANOWAR — PAPA ROACH — BREED77 — INTO ETERNITY — KINGDOM COME — LYZANXIA — AMPLIFIER — THE ANSWER — TO/DIE/FOR — ENTWINE — WINGER — EUROPE — TALISMAN — SQUEALER A.D. — ALEXISONFORE — SKIW ROW — VICIOUS RUMORS — FLOGGING MOLLY — TEAMKILLER — RISE AGAINST — DEAD HEARTS — CLOSE COMBAT — THE CRIMSON GHOST — RIGHTEOUS JAMS — DEADLINE — I — ALLHELLUJA — TWELVE TRIBES — CARNAL GRIEF — PANZERCHRIST — GOD DETHRONED — ANAAL NATHRAKH — PHAZM — VERMIN –MELECHESH — DISILLUSION — MISERY SIGNALS
ZAKK WYLDE
Wanneer je een clichébeeld van een rockster op probeert te roepen, kom je al snel bij het Hells Angels-uiterlijk van Zakk Wylde terecht. Het grappige is dat de gitarist over de telefoon precies zo klinkt als je zou verwachten. Met een zware B.A. Baracus-stem doorspekt hij zijn stoere verhalen met de nodige ‘motherfuckers’, en eindigt hij bijna elke zin met ‘you know, bro’?’ Toch moet hij geen motherfucker tegenkomen die denkt dat hij een rockster is, want dan zal hij diens motherfucking nek wel eens even fucking breken! Niet geschikt voor lezers onder de zestien jaar dus.
CRADLE OF FILTH
DE GULDEN MIDDENWEG
Elk nieuw album van Cradle Of Filth wordt steevast door de fanschare tegen het licht gehouden en met argusogen bekeken. Stort de band zich op nieuwe experimenten, of keert het terug naar het oude geluid? De voorlopige conclusie bij ‘Thornography’ luidt dat de Britse band allebei doet. Cradle Of Filth verrast, maar klinkt tegelijkertijd vertrouwd. Zanger Dani Filth vertelt.
HAMMERFALL
ONBEGREPEN VAANDELDRAGERS
Het Zweedse HammerFall groeide in een kleine tien jaar uit tot een van de populairste heavy metalbands ter wereld. Het succes was groot, maar kende ook een keerzijde: weinig bands stonden zó bloot aan kritiek als dit vijftal uit Gotenburg. Dat ging soms erg ver. Gitarist en bandleider Oscar Dronjak hoopt dat met het verschijnen van de nieuwe CD ‘Threshold’ de band eindelijk eens op waarde geschat wordt. „Ik ga er van uit dat we voortaan op onze muziek beoordeeld worden.”
KILLSWITCH ENGAGE
GEWOON EEN STELLETJE GEKKE KERELS
Binnenkort ligt hij in de winkel, het nieuwe album van Killswitch Engage. De verwachtingen voor ‘As Daylight Dies’ zijn hooggespannen, aangezien de band met voorganger ‘The End Of Heartache’ definitief doorbrak. Het is nog een beetje vroeg om een oordeel over de plaat te vormen, maar hij klinkt in ieder geval een stuk zwaarder en afwisselender, maar tegelijkertijd ook consistenter dan zijn voorgangers. De grappige, ontspannen frontman Howard Jones vertelt Aardschok alles over het album.
DISTURBED
AMBITIEUS EN ONVERSTOORBAAR
De doorbraak van Disturbed in Europa is definitief een feit. In Amerika haalde het album ‘Ten Thousand Fists’ al de platina status, wat staat voor een verkoop van meer dan één miljoen exemplaren. De CD verkoopt ook aan deze kant van de oceaan erg goed en dat zal nog verder aangewakkerd worden door de recente tournee, die langs louter uitverkochte zalen voerde, ook in Nederland. Tijd om eindelijk eens bij te praten met zanger David Draiman. Die gelegenheid deed zich voor toen de band onlangs optrad in Paradiso te Amsterdam.
ANGRA
GEMODERNISEERD
Vijf jaar geleden verving Edu Falaschi zanger Andre Mathos bij Angra. De fans ontvingen hem met open armen en daar is hij nog steeds heel dankbaar voor. Vanuit het hoofdkantoor van platenmaatschappij Steamhammer in Duitsland staat Falaschi de internationale pers te woord en klinkt net zo opgetogen en enthousiast als een kleine jongen in een snoepwinkel. De bombastische sound die deze Braziliaanse metalband al zeven albums kenmerkte is namelijk op de nieuwe CD ‘Aurora Consurgens’ enigszins over boord gegooid. De beuk er in en op naar de toekomst! „Het werd ook hoog tijd”, zo begint Falaschi grinnikend.
MANOWAR
Met de release van de ‘The Sons Of Odin’-EP wil Manowar de aandacht vestigen op twee aanstaande releases. Als eerste de ‘The Day The Earth Shook – The Absolute Power’-DVD, die eind november verschijnt en ten tweede het nieuwe album ‘Gods Of War’, dat na enkele keren te zijn uitgesteld dan eindelijk begin volgend jaar zal uitkomen. Zanger Eric Adams en gitarist Karl Logan begroeten me in München om het een en ander toe te lichten.
PAPA ROACH
EINDELIJK VOLWASSEN?
Voor het schrijven en opnemen van de nieuwe CD betrok de Amerikaanse rockband Papa Roach de Paramour Mansion in Hollywood. De sfeer van het deftige optrekje bleek zo bepalend dat de band de vierde plaat er naar vernoemde: ‘The Paramour Sessions’. Volgens zanger Jacoby Shaddix is dit het album waarvan hij als kind al droomde dat hij het ooit zou maken. Toch noemt hij het ook het eerste volwassen album van zijn band.
BREED77
ROTSVAST VERTROUWEN
De grote onbekende in het rijtje bands dat het vorige maand tot ‘Eremetaal’ schopte, is zonder twijfel Breed77. Het tweede album van de band, ‘In My Blood – En Mi Sangre’ verscheen onlangs op een Australisch label. In Engeland is Breed77 al enige tijd een gevestigde naam, met bijna 30.000 verkochte albums. Maar de band komt uit – of is het van? – Gibraltar. Kortom, Breed77 bestaat uit wereldburgers, klaar om diezelfde wereld te veroveren. Aardschok bezoekt Breed77 voor, tijdens en na een optreden in Londen.
INTO ETERNITY
De brug tussen Death en Dream Theater
Na een fiks aantal veranderingen in de band en een opzienbarend nieuw album werd het tijd om weer eens gezellig bij te kletsen met het Canadese Into Eternity. Aardschokcorrespondent Henri Serton kreeg een telefoontje van zanger/gitarist en bandleider Tim Roth en werd helemaal ‘up to date’ gebracht.
KINGDOM COME
GEEN LED ZEPPELIN-KLOON MEER
Wie Kingdom Come zegt, zegt Led Zeppelin. Dat is al jarenlang zo klaar als een klontje. De slepende, bluesy hardrock van het Duitse collectief haakt meer dan een beetje in op de muziek van de Britse legende en bovendien lijkt de stem van bandleider Lenny Wolf als twee druppels water op die van Robert Plant. Met de albums ‘Independent’ en ‘Perpetual’ lijkt de band zich langzaam maar zeker los te weken van het Led Zeppelin-stigma, en op het recent verschenen ‘Ain’t Crying For The Moon’ zijn die overeenkomsten – afgezien van de zang – vrijwel verdwenen. Er ligt echter een nieuw gevaar op de loer, want enkele songs neigen nogal naar Rammstein, een band die Wolf de laatste jaren heeft leren waarderen. Aardschok belt naar Hamburg, waar de rockveteraan tegenwoordig resideert, en krijgt een ware spraakwaterval aan de lijn.
LYZANXIA
EXTREEM, NIEUW EN MELODIEUS
Lyzanxia is in de Benelux eigenlijk alleen nog maar in de underground bekend. De nieuwkomers uit Frankrijk timmeren echter in de ons omringende landen al aardig aan de weg. Ten tijde van dit interview is de band in Engeland aan het toeren met Soilwork, dat perfect bij Lyzanxia past. Meteen na het optreden in Birmingham maakt gitarist/zanger David Potvin even tijd om Aardschoks vragen te beantwoorden.
AMPLIFIER
'HEADS DOWN AND GO'
‘Insider’, het tweede volwaardige album van de Britse spacerockband Amplifier, is zowel sneller als compacter dan het bejubelde debuut uit 2003 en de vorig jaar uitgebrachte EP ‘The Astronaut Dismantles HAL’. Zanger/gitarist Sel Balamir vindt de plaat zelfs zó anders, dat hij bang was dat ze ermee ‘in de problemen zouden komen’. Mensen zien immers het liefst dat je je eerste album nog een keer dunnetjes overdoet. Maar dat wilden zij niet. Wat ze wel wilden? Tempo, zodat er ook eens een moshpit ontstaat als ze optreden. En kortere nummers, zodat ze de aandacht beter kunnen vasthouden.
THE ANSWER
ROCK UNTIL YOU DROP
Met dik vierhonderd optredens achter de rug, kan The Answer uit Ierland moeilijk meer als groentje worden afgedaan. Wel heeft het liefst vijf jaar geduurd voordat het eerste volledige plaatwerk van de band verscheen. Het debuutalbum ‘Rise’ (voor recensie zie vorige Aardschok) is dan ook een zelfverzekerde rockplaat geworden, die overkookt van energie en veelvuldig doet terugdenken aan muziek zoals die in de jaren zeventig werd gemaakt door acts als Humble Pie en Free. Zanger Cormac Neeson (25) en gitarist Paul Mahon (27) kletsen met Aardschok in het café van 013, waar The Answer die avond in de Kleine Zaal zal optreden. De heren mogen allereerst uitleggen hoe de bandnaam tot stand is gekomen.
TO/DIE/FOR
EINDELIJK TEVREDEN
Dierendag, normaal doet het me niet veel. Mijn zus is toevallig die dag jarig, dus dat wordt gevierd. En natuurlijk krijgt de hond een extra kluifje. Dit jaar liep echter alles anders. Het Finse To/Die/For bracht op 4 oktober namelijk het nieuwe album ‘Wounds Wide Open’ uit. Nooit zal dierendag voor mij meer hetzelfde zijn. Wat een geweldig album! HIM mag in het genre dan wel op een van de hoogste tredes staan, To/Die/For lijkt mij een geduchte concurrent. Ik stel dan ook direct alles in het werk om bandleider Jape Perätalo aan de lijn te krijgen. Al na enkele dagen is het zover. Hij klinkt, vanwege een fikse griep, behoorlijk bezopen, maar dat mag de pret niet drukken.
ENTWINE
HARDER, DIEPER EN FRISSER
Mede door geweldige albums als ‘Time Of Despair’ en ‘DIEversity’ wordt het Finse Entwine tegenwoordig in één adem genoemd met HIM. Vorige maand bracht de band het nieuwe album ‘Fatal Design’ uit, een CD waar ongetwijfeld weer mee gescoord gaat worden. Met zanger Mika Tauriainen praten we onder andere over het album, Ajax, Bob Marley en HIM, een band waar hij overigens absoluut niet mee vergeleken wil worden.
WINGER
OVERLEEFT BEAVIS & BUTTHEAD
Winger ontstaat nog net op tijd om een graantje te kunnen meepikken van de hair metalscene die vanaf pakweg 1983 Amerika in zijn greep heeft. ‘Winger’ (1988) en vooral ‘In The Heart Of The Young’ (1990) verkopen uitstekend en de band rond sekssymbool Kip Winger scoort ook een aantal hitsingles. Vooral „Miles Away" is een knaller, mede omdat de tekst daarvan de gevoelens weergeeft van vele Amerikanen waarvan de geliefden aan het front vechten tijdens de eerste Golfoorlog in Irak. Niet lang daarna is het succes voorbij; de grunge-rage barst in alle hevigheid los en Winger is een van de vele jaren tachtig-bands die daar het slachtoffer van wordt. Het in 1993 verschenen ‘Pull’ is weliswaar een goede plaat, die door zijn donkere geluid niet veel afwijkt van de op dat moment heersende muzikale norm, maar het album flopt en niet lang daarna gooit de band het bijltje erbij neer.
EUROPE
VRIJ EN VOLWASSEN
Na meer dan tien jaar van bijna onafgebroken stilte was Europe er in 2004 opeens weer. De CD ‘Start From The Dark’ liet horen dat de Zweedse band niet gemakzuchtig teruggreep op het oude succesgeluid, maar optimaal gebruikmaakte van de creatieve vrijheid. Het vijftal doet dat opnieuw op ‘Secret Society’, de nieuwe CD, waarop de geest van Led Zeppelin nadrukkelijk rondwaart. „We maken muziek die past bij onze leeftijd”, aldus zanger Joey Tempest.
TALISMAN
DEELT ZIJN ZANGER MET JOURNEY
Al sinds 1989 is de Amerikaans/Zweedse formatie Talisman – onderbroken door enkele lange pauzes – actief in de melodieuze rockwereld. Tot een grote doorbraak is het nooit gekomen, maar voor oerleden Jeff Scott Soto en Marcel Jacob (beiden ex-Malmsteen) is het een constante factor in hun hectische muzikantenbestaan. De verse studioschijf ‘7’ bevat opnieuw de typische kenmerken van de band: sterk zangwerk, catchy melodieën, prominente baspartijen en lichte funkinvloeden. Basmonster Marcel praat over zijn grote muzikale liefde, de rol van Jeff binnen Journey, en het feit dat hij het de laatste paar jaar ontzettend druk heeft met allerlei studioklussen.
SQUEALER A.D.
LEVEN NA DE DOOD
De plaats innemen van een overleden bandlid is altijd heel erg moeilijk. Zeker wanneer het om de frontman gaat. Toch deed zanger Gus Chambers het. De zanger is op de nieuwe CD ‘Confrontation Street’ te horen als vervanger van de in januari 2005 verongelukte Andy ‘Henner’ Allendörfer. Het gaat hem goed af. Een gesprek over het heden, verleden en de toekomst van de Brit in Duitse dienst.
ALEXISONFIRE
KLEINE DOELEN, GROTE PRESTATIES
Het lijkt erop dat Alexisonfire dit jaar definitief door gaat breken. ‘Watch Out!’ was twee jaar geleden al een groot succes, maar met het nieuwe ‘Crisis’ lijkt het nóg beter te gaan. De plaat kwam in thuisland Canada zelfs binnen op nummer één in de albumcharts, terwijl de eerste single „This Could Be Anywhere In The World” ook in de rest van de wereld erg veel airplay krijgt. Aardschok belt met gitarist Wade MacNeil, die op dat moment in Canada op tournee is.
SKID ROW
GOD ZIJ MET ONS
In 1999 bliezen de drie originele bandleden – bassist Rachel Bolan en de gitaristen Scotti Hill en Dave ‘The Snake’ Sabo – Skid Row nieuw leven in. Het in 2003 uitgebrachte ‘Thickskin’, waarop zanger Johnny Solinger debuteerde, moest deze comeback extra ondersteunen. Nu, drie jaar later, staat Skid Row nog steeds op de rails en voor de nieuwe CD ‘Revolutions Per Minute’ werd zelfs boezemvriend, producer Michael Wagener ingeschakeld. Het resultaat is een luidruchtige CD vol punky rock-’n-roll. Op het moment dat Aardschok met Rachel Bolan bijpraat, is hij onderweg naar Manhattan voor promotieactiviteiten. De uiterst vriendelijke bassist zit comfortabel in de trein bij te komen van een optreden in Connecticut, de avond ervoor.
VICIOUS RUMORS
DE AANHOUDER WINT
De Californische metalband Vicious Rumors heeft in zijn vijfentwintigjarige bestaan de nodige ups en downs meegemaakt. Toch heeft oprichter/gitarist Geoff Thorpe nooit daadwerkelijk overwogen de band ten grave te dragen. En zo kan het gebeuren dat hij deze maand een heus jubileum te vieren heeft: het verschijnen van het tiende studioalbum van Vicious Rumors, ‘Warball’ getiteld.
FLOGGING MOLLY
IERSE FOLKPUNK UIT AMERIKA
Veel lezers zullen denken dat Flogging Molly een vrij nieuwe band is, aangezien de doorbraak pas in 2003 kwam. Toch speelde de band al vanaf 1996 in menig Ierse pub onder leiding van oprichter en zanger/gitarist Dave King, die in de jaren zeventig nog in de rockband Fastway speelde, en als kind opgroeide in de sloppenwijken van Dublin. Als jonge muzikant vestigde hij zich in Amerika, en na de dood van zijn vader ging hij de muziek maken waarmee hij opgegroeid was: punk en folk. In de slipstream van Dropkick Murphys kreeg ook Flogging Molly de waardering die het al jaren verdiende. Volgend jaar verschijnt een nieuw album, en tot die tijd moeten we het zien uit te houden met de DVD/CD ‘Whiskey On A Sunday’. King is al meerdere keren mijn gesprekspartner geweest, dus daarom bel ik ditmaal met zijn boezemvriend, bassist Nathen Maxwell.
TEAMKILLER
DUITSE FURIE
Iedere hardcoreliefhebber kent de gouden periode die in de jaren negentig in Duitsland plaatsvond met bands als Ryker’s en Brightside, en de tweede golf die onder aanvoering van Settle The Score enkele jaren geleden op gang kwam. Er is altijd al een op en neer gaande beweging geweest in de Duitse hardcorescene, en het lijkt erop dat er weer een goede periode is aangebroken met bands als Black Friday ’29, Zero Mentality en Teamkiller. Laatstgenoemde heeft onlangs het sterke ‘Bad Signs’ uitgebracht. Liefhebbers van Merauder, Madball en Hatebreed kunnen hier niet omheen. Hoewel de kritieken boven verwachting zijn, weet gitarist Felix Grammer dat het harde werk nu pas écht begint.
RISE AGAINST
GEEN ENTERTAINERS!
De nieuwe CD ‘The Sufferers & The Witness’ van het Amerikaanse Rise Against staat vol goed in het gehoor liggende punk. De band wil ons echter niet vermaken, maar wakker schudden. Andere acts mogen entertainen, Rise Against wil de mensheid bewust maken van alles wat er mis is in de wereld waarin we leven. Het middel: muziek met inhoud.
DEAD HEARTS
DURFT WEER TE DROMEN
Dead Hearts werd in 1993 opgericht door gitarist/tekstschrijver Jeremy Smith en zanger Derek Dole, en werd gecompleteerd door bassist Tom Mayer, tweede gitarist Pauly Issue en drummer Josh Heathly. De muzikanten lieten op hun eerste MCD in 2005 een aanstekelijke mix van punk, rock, hardcore en metal horen, waarbij ze zichzelf geen beperkingen oplegden. Het volwaardige debuutalbum ‘Bitter Verses’ is onlangs verschenen. Op een rustdag van de Amerikaanse tournee praat Smith erover met Aardschok.
CLOSE COMBAT
LEKKER EENVOUDIG
Close Combat is samen met Discharger de trots van de Nederlandse straatpunkscene. De band uit Maastricht is opgericht door gitarist Maurice Persoon, eerder al de spil in Hardsell. Samen met zijn boezemvriend Pieter Menten (zang) wilde hij een band oprichten die teruggreep naar de roots van straatpunk. Nadat Close Combat in 2004 een in het Limburgs gezongen MCD uitbracht, is de band op het debuutalbum ‘Guest Of The State’ overgeschakeld op het Engels. Al wekenlang is dit eerbetoon aan bands als Cockney Rejects en Hard Skin niet meer uit mijn CD-speler te slaan. Maurice Persoon staat Aardschok dan ook graag te woord.
THE CRIMSON GHOSTS
HORRORPUNK
Het label Fiend Force is al jarenlang iets moois aan het opbouwen, met de Duitse bands The Other en The Crimson Ghosts als vaandeldragers. Beide begonnen jaren geleden als Misfits-coverband, hoewel de muzikanten van The Other vooral in punkbands hebben gespeeld en The Crimson Ghosts voortkomt uit de metalwereld. Ondanks het feit dat horrorpunk bij laatstgenoemde band centraal staat, hoor je aan de gitaarsound en de drums dat er veel metal in de sound verwerkt zit. Het debuutalbum ‘Leaving The Tomb’ blies me twee jaar geleden al omver, maar de tweede, onlangs uitgebrachte CD ‘Carpe Mortem’ is een regelrechte klassieker. Heerlijke songs met prachtige melodielijnen, die nog mooier naar voren komen vanwege de overweldigende productie. De hoogste tijd dus om gitarist/oprichter/spreekbuis Jackal aan de tand te voelen.
RIGHTEOUS JAMS
EEN STERKE EIGEN WIL
Righteous Jams werd in 2003 opgericht door ex-leden van Mental, Stop And Think, Invasion, Wrecking Crew en 454 Big Block. Met een in 2004 opgenomen demo werd de band in vrij korte tijd een hype. Niet alleen in Boston, maar ook in de rest van Amerika en in Europa werd de band met open armen ontvangen. Eind 2004 werd de debuut-CD ‘Rage Of Discipline’ uitgebracht, en sindsdien is de band op toer geweest met bands als Dropkick Murphys, Sworn Enemy, H2O en Madball. Zanger Joey C. schrijft samen met gitarist Ergin James de nummers. Aangezien ze niet in herhaling wilden vallen, klinkt het tweede album ‘Business As Usual’ totaal anders dan de voorganger. James woont tegenwoordig in Los Angeles, en is naar eigen zeggen begonnen aan een tweede jeugd.
DEADLINE
DE VOLWASSENHEID BEREIKT
Deadline is een van de weinige punkbands die met zijn gevarieerde sound niet alleen een breed publiek bereikt, maar ook al jarenlang het vlaggenschip is van een scene die in Engeland zo dood als een pier is. Leden van de band Gundog startten begin 2001 Deadline, met zangeres Liz Rose als middelpunt. De CD ‘More To It…’ werd goed ontvangen, en met de opvolger ‘Back For More’ brak de band zelfs wereldwijd door. De grote variatie is altijd al de sterke kant van de Londenaren geweest, wat nog eens extra onderstreept werd met het toegankelijkere ‘Getting Serious’. Het vierde album ‘Take A Good Look’ verschijnt begin november, en is het beste tot nu toe. De meeste bands slapen na verloop van tijd in of veranderen hun sound drastisch, maar Deadline is volwassener en sterker geworden. Rose is enorm gegroeid, en ook de rest van de muzikanten (waaronder bassist/oprichter Hervé Laurent, die tevens haar levensgezel is) heeft een enorme stap voorwaarts gezet. Hervé vertelt Aardschok over de moeilijke periode na het vertrek van drummer Nicolas Zikas en gitarist James Ovens.
I
ABBATH IS TERUG!
Nadat Immortal er een jaar of drie geleden mee ophield, bleek bandleider Abbath het stilzitten al snel beu te zijn. In alle rust besloot hij aan zijn soloproject I te gaan werken, waar begin november het debuut ‘Between Two Worlds’ van uitkomt. Het is een sterk album geworden, dat zeer regelmatig refereert aan Bathory. Als we de beste man dan toch spreken, kunnen we hem meteen even aan de tand voelen over de reünie-optredens van Immortal volgend jaar.
ALLHELLUJA
LICHT AAN HET EINDE VAN EEN PIKZWARTE TUNNEL
Nog geen anderhalf jaar nadat het Italiaans/Deense Allhelluja hoge ogen gooide met het debuutalbum ‘Inferno Museum’, is er al een opvolger. ‘Pain Is The Game’ is in alle opzichten een enorme stap voorwaarts, en is voor alle stonerfans verplichte kost. Net als op de voorganger verzorgt Jacob Bredahl (Hatesphere/Barcode) ook op dit album de vocalen. De zeer sympathieke drummer Stefano Longhi, die sinds begin dit jaar door een persoonlijke hel gaat, beantwoordt vol overgave de vragen.
TWELVE TRIBES
LIVEBAND MET EEN TOPALBUM
Zelden heb ik zo uitgekeken naar een album als de opvolger van Twelve Tribe’s ‘The Rebirth Of Tragedy’ uit 2004. ‘Midwest Pandemic’ is het wachten echter meer dan waard geweest. De keiharde metalcore zal niet iedereen even bijzonder in de oren klinken, wat er ook in geresulteerd heeft dat het album niet tot de top van de soundcheck is doorgedrongen. Wie er echter de tijd voor neemt, zal ontdekken dat het een typische groeiplaat is. Adam Jackson, de man met de allesvernietigende strot, belt met Aardschok terwijl hij met zijn band op Amerikaanse tournee is.
CARNAL GRIEF
WEINIG TE MELDEN
Soms heb je van die interviews die maar niet op gang willen komen. Doordat er op internet zo ontzettend weinig over de Zweedse melodieuze death metalband Carnal Grief te vinden is, was het sowieso al lastig om interessante vragen te verzinnen. Als zanger Jonas Carlsson dan ook nog eens elke vraag beantwoordt met een zenuwachtig lachje en twee à drie saaie, nietszeggende zinnen, valt er al helemaal weinig meer van te maken.
PANZERCHRIST
DEENS DYNAMIET!
Het rommelt de laatste tijd nogal in Denemarken. Eerst hadden we de cartoonrellen waar ons aller profeet Mohammed zomaar door die vriendelijke Denen door het slijk gehaald werd, en daags voordat ik dit interview afneem is het weer raak in Kopenhagen, met de ergste rellen die de Deense hoofdstad de laatste dertien jaar hebben geteisterd. Of dit iets te maken heeft met het opkomende death metalgeweld in Denemarken waag ik te betwijfelen, maar ook Panzerchrist heeft in het verleden al wat controversie veroorzaakt. Voordat ik met gitarist Frederik O’Carrol wat dieper inga op het nieuwe album ‘Batallion Beast’ gaan we eerst even terug naar het jaar 2000. Panzerchrist bracht toen namelijk het album ‘Soul Collector’ uit, dat door de militaristische bandnaam en de Duitse teksten nogal wat stof deed opwaaien.
GOD DETHRONED
MINDER BLASTBEATS, MEER MELODIE
DE LUISTERSESSIE
Twee jaar geleden knoopte God Dethroned aan zijn luistersessie een partijtje paintballen vast. Omdat er toen enkele ‘zwaargewonden’ vielen (zo heeft ondergetekende drie dagen bont en blauw gezien), werd de verzamelde pers deze keer uitgenodigd voor een pijnlozere tak van sport: lasergamen. De pers moet je te vriend houden, nietwaar?
ANAAL NATHRAKH
SOUNDTRACK VOOR HET EINDE DER TIJDEN
Terwijl het oude werk van het Engelse Anaal Nathrakh nog heel erg beïnvloed was door Mayhem, ontwikkelde de tweemansband zich al snel tot ‘the next big thing’ voor liefhebbers van goed geproduceerde, extreme black metal. Naast de overdosis agressie, valt al snel ook de uitstekende speltechniek op van multi-instrumentalist Irrumator. Zojuist is het derde volledige album van Anaal Nathrakh uit, waarover zanger V.I.T.R.I.O.L. – in het normale leven luisterend naar de naam Dave Hunt – ons alles vertelt.
PHAZM
BLACK METAL-REDNECKS
Black metal met slidegitaar en mondharmonica. Je moet er maar op komen. En je moet het maar durven. Het Noord-Franse Phazm jongleerde twee jaar geleden op zijn debuut ‘Hate At First Seed’ al creatief met allerlei tegenstrijdige invloeden en heeft op zijn nieuwe album ‘Antebellum Death ’N Roll’ aan zijn bijzondere mix van black metal en traditionelere rock definitief een toegankelijke en aansprekende draai weten te geven. De rauwe en organische muziek van Phazm staat zo’n beetje haaks op de futuristische, machinale death/thrash die Pierrick Valence (zang/gitaar) en Patrick Martin (gitaar) met hun belangrijkste band Scarve spelen, maar voor een zijproject is dat natuurlijk alleen maar goed.
VERMIN
DEATH METAL VAN EIGEN BODEM
‘A Nihilistic Swarm’, het debuutalbum van de Nederlandse death metalband Vermin, mocht zich verheugen op lovende recensies in de binnen- en buitenlandse metalpers. En een blik op de site van de band leert dat de band de afgelopen maanden en jaren al flink wat optredens heeft afgewerkt. Aan gitarist Ron daarom de eer wat meer over zijn band te vertellen.
MELECHESH
LEGT DE LAT STEEDS HOGER!
Na het vertrek van onder andere Immortal en Marduk is Melechesh langzaam uitgegroeid tot één van de belangrijkste bands op het Franse Osmose-label. De band, ooit opgericht in Jeruzalem, maar inmiddels alweer enkele jaren vanuit Nederland opererend, wordt ten onrechte en tot frustratie van de bandleden, nog steeds bestempeld als een Israëlische band. En dat terwijl er naast onder meer een Armeniër, Palestijn en Nederlander in de gelederen, geen Israëli in de line-up te ontdekken valt.
DISILLUSION
EEN BEETJE ANDERS, MAAR WEL LEKKER
Metal Blade staat van oudsher bekend als een leverancier van death metal en heavy metal. Het is dan ook best opmerkelijk dat uitgerekend dit label deze maand een innovatief, tegendraads en moeilijk te categoriseren album als ‘Gloria’ van het Duitse Disillusion uitbrengt. Hoewel na het succes van buitenbeentjes als Opeth en System Of A Down ook zeker een publiek voor de bombastische, soundtrackachtige collage van metalriffs, bijzondere zanglijnen, loops en samples van Disillusion te vinden moet zijn, blijft het voor innovatieve metalbands toch altijd lastig om echt een poot aan de grond te krijgen. Iets waar bijvoorbeeld ook muzikaal enigszins vergelijkbare bands als Alchemist en Waltari over mee kunnen praten. Disillusion komt overigens niet helemaal uit de lucht vallen. De band uit Leipzig debuteerde twee jaar geleden al eens met het veel minder opvallende ‘Back To Times Of Splendor’ en speelde vorig jaar bovendien al eens op het ProgPower-festival. Een gesprek met zanger/gitarist Andy Schmidt over de onvermijdelijke en gewaagde muzikale koerswijziging van zijn band.
MISERY SIGNALS
GELUK BIJ EEN ONGELUK
Het vertrek van frontman Jesse Zaraska deed vrezen dat het weleens afgelopen kon zijn met Misery Signals. Niet blijkt echter minder waar. Met ‘Mirrors’ streeft de metalcoreband het debuut ‘Of Malice And The Magnum Heart’ zelfs op alle fronten voorbij. Reden genoeg om gitarist Ryan Morgan eens aan de tand te voelen.