Den Haag, ’s-Gravenhage, 070, een plek in Nederland waar bijna net zoveel talent vandaan komt als uit het vissersdorpje Volendam. Hoewel, over talent valt te twisten, maar dat dit bij Virtually Nothing wel snor zit is duidelijk. Deze maakt “geflipte metalcore/screamo” en zijn “tegendraads vanwege de onconventionele muzikale ideeën”, aldus de biografie van het viertal.
Muziek als dit moet niet gelikt klinken, gemixt zijn door iemand uit Amerika en meezing refreintjes hebben. Het moet klinken zoals Virtually Nothing het brengt op “Understanding Killers”, hun eerste mini-cd. Lekker ruig en ongepolijst. Het enthousiasme van de band helpt ook een stuk mee, met het uitbrengen van deze vijf nummers vertellen ze “klaar te zijn om te beuken en moshen!”
Het schijfje begint met de titeltrack, waar zanger Danny rustig begint met clean vocals. “Zijn dit nou die herrie makers?”, maar al snel gaat de schreeuw erin en komen de harde drums en gitaren erbij. Ik hoor Dillenger Escape Plan, Textures, Killswitch Engage. Wat samen een mooi eigen geluid maakt waar Virtually Nothing voor staat. Een fout die beginnende (en overige ook gevestigde) bandjes vaak maken is dat alle nummers vrijwel hetzelfde klinken. Deze Hagenezen weten gelukkig beter, ook de nummers zelf zijn gevarieerd genoeg – dit terwijl ze voor een metalcore band vrij lang duren, bijna vier minuten each. Toch is er besloten om in het midden van het album een klein instrumentaal nummer te plaatsen, “Life, The Universe And Everything”, om weer even tot rust te kunnen komen. Wat van mij niet per se had gehoeven, maar ook zeker niet storend is.
Het vervelende aan een mini-cd is dat hij, zoals je al aan de naam kunt afleiden, behoorlijk mini is. Na een kwartiertje is het alweer uit met de pret. Wat snel terug lopen naar de cd-speler betekend, dit om weer op dat groene driehoekje te drukken. Hopelijk heeft de band voor hun optredens meer nummers, want deze jongens ga ik binnenkort eens opzoeken in het clubcircuit!