Onlangs bracht de 21-jarige “Viktor Walschaerts”, met zijn eenmansproject “Zaphayael”, zijn eerste en veelbelovende demo uit. Hij benoemt zijn muziek als “Blazing Melodic Metal”. Zoals ik in de review al vermeldde, ligt het niveau van de demo erg hoog. Reden te meer om deze jongeling en zijn projecten wat nader te bekijken.
Na eerst wat kennis gemaakt te hebben, kwamen we automatisch uit op een aantal vragen, die ik in gedachten had. Over het ontstaan van zijn project “Zaphayael”, wist hij het volgende te vertellen:
Eind 2002 begon ik met het schrijven van enkele nummers. Hierbij had ik een duidelijk doel voor ogen, namelijk het schrijven van snelle melodische metal, waarvan ik kippenvel zou krijgen. Gedurende 2003, 2004 en 2005 schreef ik enorm veel nummers, maar schrapte er ook een heleboel. Op dat vlak ben ik namelijk nogal moeilijk, een nummer moet exact worden wat ik in mijn hoofd heb of het wordt finaal geschrapt. Een paar van de nummers overleefden het echter en die werkte ik door de jaren heen verder uit. Uiteindelijk hield ik er 6 over, waarover ik enorm tevreden was en die in mijn ogen ‘af’ waren. Doordat ik er echter nog niet onmiddellijk een doel voor in gedachten had en ik nummers begon te schrijven voor mijn andere project Bandersnatch (toen nog Van Halle), raakten de 6 volwaardige songs op de achtergrond In 2007 realiseerde ik me, dat deze nummers te sterk waren om gewoon te laten liggen en groeide bij mij het idee om er iets mee te doen. Ik wou wat ik voor Zaphayael had geschreven, gewoon uitbrengen. Ik begon onmiddellijk met de uitwerking ervan, bedacht de naam, ontwierp een logo, maakte een website, … Maar, ik had ondertussen al een jaar geen gitaar meer gespeeld en het zelf opnemen wou langs geen kanten lukken omdat ik het simpelweg niet meer kon. Uiteindelijk vroeg ik twee bevriende artiesten om mij te helpen bij de opnames van de gitaarlijnen en de baspartijen. En zoals in de annalen en geschiedenisboeken staat of zal staan, die hebben dat zeer goed gedaan. En zo ontstond de demo. Wat bepaalde je keuze bij het kiezen van gastmuzikanten? Of is er geen andere reden dan de vriendschap, die tot het contact leidde? De gitarist (Koen van Vinternatt), ben ik op gekomen door een gemeenschappelijke kennis. Namelijk de gitarist van Bandersnatch, Stijn, die vertelde mij, dat het een uitstekend gitarist is en dat hij misschien wel geïnteresseerd zou zijn om als gastmuzikant mee te werken aan mijn project. Hij bleek uiteindelijk ook wel uiterst geschikt te zijn voor de taak, het is namelijk een UITSTEKENDE gitarist. De bassist, Jonas van Angor Pectoris en ex-Dusk bassist, kende ik al persoonlijk. Ik wist dat hij wellicht bereid zou zijn en zeker meer dan capabel is om de nummers in te spelen. Op de drums na heb je de rest van de instrumenten, inclusief de vocals, voor je eigen rekening genomen. Maar waarom koos je voor een drumcomputer? Voor een drummer (Bandersnatch), lijkt mij dit geen voor de hand liggende keuze. De drumcomputer was eigenlijk ook het enige minpuntje, dat ik kon opmerken aan de CD. Mijn doel is altijd geweest om al de nummers in een goeie studio op te nemen en er echt een ‘af’ product van te maken. Helaas is het fatsoenlijk opnemen van de drums niet simpel. Dat moet je in een studio doen, die daarvoor speciaal uitgerust is, of er zelf heel veel geld in stoppen. Aangezien ik niet genoeg geld had om dit te betalen, heb ik alles thuis opgenomen, gemixt en gemasterd. De meest voor de hand liggende oplossing was dan ook een drumcomputer. Een demo is uiteindelijk ook maar een demo en niet meer dan dat. Een tussenstap als het ware naar het vinden van een label, interesse van het publiek wekken, … Ondanks deze veel voorkomende kritiek, waren de reacties gelukkig toch overwegend positief. Het probleem is trouwens voor het komende full-length album ook van de baan. Ik heb namelijk een high-profile studio-drummer gevonden. Je zal dus op het full-length album, niet zelf achter de drums kruipen. Is het niet moeilijk om als drummer je plaats af te staan binnen je eigen project om een andere drummer je partijen te laten inspelen? Het is natuurlijk wel lastig als muzikant om alle instrumenten uit handen te geven, maar de gitaarlijnen kan ik bijvoorbeeld zelf niet meer spelen en de drums zouden mijn focus op het gehele project verslappen. Daarom heb ik besloten om de drums over te laten aan iemand anders, zodat ik het “overzicht” kan behouden op heel de productie en de hand achter, over en onder alles kan zijn. Ik wil namelijk dat het op mijn manier gebeurt. De artiesten mogen wel inbreng hebben en ik moedig dit zelfs aan, maar ik wil toch in alles het laatste woord hebben. Het zijn dan ook mijn ideeën die tot voltooiing worden gebracht. Het tot werkelijkheid zien komen van al deze ideeën, levert mij dan ook veel meer voldoening op, dan alles zelf op te nemen. Daarenboven programmeer ik ook nog zelf alle keyboards en neem ik ook nog steeds de vocals (waarvan er veel meer komen op de CD) voor mijn rekening. Je vertelde zonet dat er zes nummers af waren. Waarom zijn er maar drie van op de demo beland? De reden hiervoor is niet ver te zoeken. Zoals ik eerder al vermeldde, beschouw ik een demo ook maar als een demo. De overige nummers, zijn bestemd voor de full-CD, die ik probeer te verwezenlijken. Het zijn ondertussen al 7 nummers geworden. Ik heb namelijk besloten om een nummer, dat ik had geschreven voor Bandersnatch te houden voor mijn eigen project. Ik zal het eventueel opnemen als ‘extra’ voor een limited edition. Naar mijn mening staan de twee beste nummers trouwens nog niet op de demo. Veelbelovende woorden, ik kijk er al naar uit. Heb je al reacties gekregen van labels?
Het enige label dat tot nu toe heeft gereageerd op mijn promo is Sandstorm. Hieruit ontstond enige communicatie via e-mail, maar de concrete uitwerking moet nog in een face-to-face gesprek verder besproken worden. Ik hoop alvast dat ik ze kan overtuigen.
Zit er een verhaal achter de nummers? “As the Day Fades Into Night” en “My Paragon” gaan over “Paradise Lost”. ATDFIN, over Lucifer en zijn trawanten die uit de hemel worden verbannen en naar beneden worden gegooid. Het is een heel melodisch nummer met een duidelijke opbouw. In “My Paragon” verenigen Lucifer en zijn trawanten zich en groeit hun haat jegens hun vorige meester. Dit probeerde ik ook te reflecteren in de muziek. Het nummer kent meer Black-metal invloeden dan de twee andere en straalt, volgens mij, één en al ellende en agressie uit. De basis voor “Zoerselbos”, bedacht ik tijdens een nachtelijke wandeling in het bos, waar het nummer zijn naam aan te danken heeft. Het Zoerselbos is het griezeligste bos van België. Zo griezelig, dat Henrik Conscience het zelfs gebruikte om zijn roversbende in te plaatsen. Hoewel er heel wat variëteit in de demo zit, vertonen de nummers volgens mij toch wel een zekere samenhang. Zijn er plannen om live iets met de nummers te doen? Hiervoor zijn er nog geen concrete plannen, al speel ik wel met het idee. Ik zou heel graag live optreden met Zaphayael, maar gezien de studio-artiesten het al druk hebben met hun andere projecten, school, … zal dat moeilijk worden om te doen. Ik hoop echter wel dat we enkele exclusieve shows kunnen doen en meer hoeft het eigenlijk ook niet te zijn voor mij. Bedankt voor het interview. Graag gedaan. Het is eigenlijk wel tof om dit te doen, zo wordt ik ook nog eens gedwongen om stil te staan bij wat ik aan het doen ben.