JON OLIVA’S PAIN
Festival
(AFM/Rock Inc./Bertus)
www.myspace.com/jonoliva
André Methorst
90
Doordat Jon Oliva bijna al zijn energie in Jon Oliva’s Pain (JOP) steekt resulteert dat niet alleen in prachtige albums en vermakelijke concerten; ook wordt de roep om een Savatage-reünie steeds meer de kop ingedrukt. Enerzijds omdat Oliva een aantal geweldige muzikanten om zich heen heeft verzameld, maar vooral omdat tijdens hun optredens vele Savatage-klassiekers van stal gehaald worden. Inmiddels is wel overduidelijk dat Savatage compleet bouwde op, en afhankelijk was van het creatieve brein en de typerende stemvariaties van ‘mastermind’ Jon Oliva en dat is in de huidige situatie van JOP niet anders. Als je het nog verder doortrekt kun je concluderen dat de naam Savatage eigenlijk net zo goed behouden had kunnen worden, omdat beide bands in principe hetzelfde klinken. De ‘meester’ besloot echter anders en sloeg een nieuwe weg in nadat Savatage langzaam maar zeker zijn chemie verloor na de dood van Criss Oliva. Dit alweer vierde JOP-album draagt de titel ‘Festival’ en neigt naar een conceptalbum. De sfeer op het album is donker en onheilspellend. Er wordt veelvuldig teruggegrepen naar de Savatage-sound ten tijde van ‘Hall Of The Mountain King’ en ‘Gutter Ballet’, zoals op opener ”Lies“, het harde ”Death Rides A Black Horse“ en ”Winter Haven“; een van de betere nummers, voorzien van een ontzettend aanstekelijke gitaarriff. Ook zijn er experimentele uitstapjes, waarbij duidelijk wordt dat Oliva er niet vies van is om invloeden van Rush (”Festival“), Pink Floyd (”The Evil Within“) en The Beatles (”Looking For Nothing“) in zijn muziek te verwerken. Er wordt zelfs jazzy ‘getript’ in ”Afterglow“, dat ingetogen aanvangt, maar uitmondt in een gevarieerde song. ‘Festival’ is zonder twijfel het hardste, meest gevarieerde en bovenal beste JOP-werk tot nu toe. Een album waar je de tijd voor moet nemen en dat uitgroeit tot een topplaat als je het vaker beluistert. Een album om te koesteren. Er zal naast de reguliere uitgave ook een gelimiteerde digipack verschijnen met het bonusnummer ”Peace“. De derde variant is een dubbelelpee, die gezien het fraaie artwork zeker de moeite waard gaat worden.