SLASH
Slash
Roadrunner/CNR
www.myspace.com/slash
Robert Haagsma
85
Als je maar op genoeg platen van beroemde collega’s opduikt, kun je al die celebrities vroeg of laat uitnodigen voor je eigen soloplaat. Zo moet het ongeveer gegaan zijn. Het afgelopen decennium was Slash alomtegenwoordig, zowel op de plaat als op het podium. Op zijn eerste soloalbum van de gitarist (ex-Guns N’ Roses, Velvet Revolver) prijken louter klinkende namen, waaronder die van Dave Grohl, Lemmy, Ian Astbury (The Cult), Myles Kennedy (Alter Bridge), Kid Rock, Iggy Pop, Chris Cornell en Ozzy Osbourne. Nu garandeert zo’n rijk gevuld adressenboekje nog geen topplaat, maar dat is ‘Slash’ toevallig wel geworden. De gitarist heeft de songs op het lijf van zijn gasten geschreven, zonder zichzelf te verloochenen. Zijn als altijd smaakvolle en virtuoze spel fungeert als rode draad. De plaat begint met het pompende ”Ghost“, met een hoofdrol voor Ian Astbury en (het gitaarspel van) Izzy Stradlin. Ozzy laat in het stemmige ”Crucify The Dead“ horen nog steeds te kunnen zingen, ook al beweerden boze tongen de laatste jaren anders. Een van de topnummers is ook de eerste single: het Led Zeppelin-achtige ”By The Sword“, met Andrew Stockdale (Wolfmother) als zanger. Want kan die kerel galmen! Eigenlijk zakt de plaat nergens in. Iedereen lijkt zijn beste beentje voorgezet te hebben, zelfs Lemmy in ”Doctor Alibi“. Iggy Pop klinkt in het fatalistische ”We’re All Gonna Die“ zelfs vitaler dan op zijn meest recente soloplaten. Myles Kennedy is als enige in twee songs te horen. Dat is ook geen toeval. Hij zal Slash als vaste zanger vergezellen tijdens de aankomende wereldtournee. Her en der doen ook alle Velvet Revolver-collega’s mee. Met die band komt het dus ook wel weer goed.