In de Aardschok van November 2011 lees je alles over:
NIGHTWISH — ICED EARTH — MEGADETH — FERGIE FREDERIKSEN — THE DEVIL’S BLOOD — VANDERBUYST — VALLENFYRE — AUTUMN — INSOMNIUM — TRILLIUM — RIOT — THE ANSWER — FASTWAY — 3 — DOOGIE WHITE — BUSH — BLACK TUSK — CATHEDRAL — FIVE FINGER DEATH PUNCH — THREAT SIGNAL — ALMAH — WOLVES IN THE THRONE ROOM — CHARRED WALLS OF THE DAMNED — PRO-PAIN — CARNIFEX — VAIN — RINGWORM — THE BROILERS — SS-KALIERT — BAROEG OPEN AIR — PROGPOWER EUROPE
NIGHTWISH
‘IMAGINAERUM’ AAN DE HORIZON
‘Imaginaerum’ wordt een belangrijk album voor Nightwish. Op de vorige CD ‘Dark Passion Play’ debuteerde de nieuwe zangeres Anette Olzon. Dat was even wennen, voor zowel de band als de fans. Nu, een paar wereldtournees later, zouden de partijen optimaal op elkaar ingespeeld moeten zijn. Een select groepje journalisten mocht in een studio in Londen het nieuwe album beluisteren. Aardschok was erbij.
ICED EARTH
RUST IN DE TENT
Iced Earth heeft een veelbewogen jaar achter de rug. Er werd – opnieuw – afscheid genomen van zanger Matt Barlow. Ditmaal definitief. De Amerikaanse metalband trad desondanks veel op, vooral in Europa. Tussen de intercontinentale vluchten door werd er hard gewerkt aan ‘Dystopia’. Op het album dat medio oktober verschijnt, maakt de nieuwe zanger Stu Block zijn opwachting. Een gesprek met hem en met het brein van de band, gitarist Jon Schaffer.
MEGADETH
DAVE ELLEFSON & CHRIS BRODERICK – TRIP DOOR DISCOGRAFIE MET ‘TH1RT3EN’
Begin vorig jaar keerde de verloren zoon van Megadeth terug: Dave Ellefson. De bassist en boezemvriend van bandbaas Dave Mustaine viel met de neus in de boter. Hij kon meteen het podium op met The Big Four, gevolgd door een andere zegetocht, die met de integrale uitvoeringen van de twintig jaar jubilerende metalmijlpaal ‘Rust In Peace’. Nu is er dan ook een nieuw album met Ellefson: ‘Th1rt3en’. Samen met gitarist Chris Broderick staat hij Aardschok te woord.
FERGIE FREDERIKSEN
MET DE DOOD IN DE OGEN
In de zomer van 2010 kreeg Fergie Frederiksen een onheilstijding te horen. Hij was erg ziek. Er was weinig meer aan te doen. Zijn dagen waren dus geteld. Na van die klap hersteld te zijn, ging hij meteen aan de slag. Er moest nog een plaat komen. Die is er nu: ‘Happiness Is The Road’. In weerwil van alle sombere prognoses is hij er om dat belangrijke album van een toelichting te voorzien. Een gesprek met een survivor.
THE DEVIL’S BLOOD
BEELDHOUWWERK
Een ieder die The Devil’s Blood een beetje volgt, weet dat het geen standaardband is die een leuk riffje verzint, daarop verder jamt en op die manier een album bij elkaar pent. Gitarist/bandleider SL krijgt de muziek ‘aangereikt’. De band is een entiteit op zich, groter dan de muzikanten die erin spelen. Het debuutalbum ‘The Time Of No Time Evermore’ had al een soort ondefinieerbare kracht in zich; op opvolger ‘The Thousandfold Epicentre’ stroomt de passie door alle uithoeken van de uitgesponnen, ambitieuze songs.
VANDERBUYST
ZIEN IS GELOVEN
Er valt veel over Vanderbuyst te zeggen. Zo is de muziek ouderwets en zijn de strakke broeken, het zwarte leer en de klassieke podiumposes hopeloos achterhaald. Het is echter ook een band die met een onverbloemde werkethiek en dito onbevangenheid elk publiek moeiteloos voor zich wint. Het ontwapenende enthousiasme dat de band uitstraalt is bovendien volkomen oprecht. In het nog korte bestaan heeft het trio reeds een enorme exposure gehad, want sinds 2009 werden meer dan tweehonderd (!) optredens afgewerkt. Daarnaast kan het trio elk moment bevallen van de tweede plaat ‘In Dutch’. Kortom, Vanderbuyst is een onverwacht succesverhaal. Een verhaal dat om uitleg vraagt.
VALLENFYRE
OUDE LIEFDE ROEST NIET
Eind 2009 overleed de vader van Paradise Lost-gitarist Greg Mackintosh aan kanker. Greg ging in rouwverwerkingtherapie en kreeg het advies om zijn verdriet te gebruiken om iets te creëren. De woorden die hij opschreef, werden songs. En omdat hij door de gebeurtenis veel terugdacht aan zijn tienerjaren, werd de begeleidende muziek een mix van crust, old-school death metal, punk en doom; de genres waar hij mee opgroeide. En wat begon als uitlaatklep voor verdriet, groeide uit tot Vallenfyre, een band waar Mackintosh momenteel veel plezier aan beleeft.
AUTUMN
WORDT PERSOONLIJK
De Nederlandse formatie Autumn timmert al een behoorlijke tijd aan de weg. De afgelopen tien jaar was een periode van vallen en opstaan. Sinds het aantrekken van zangeres Marjan Welman in 2008 lijkt de band echter in rustiger vaarwater te zijn gekomen. “De afgelopen twee jaar was zonder twijfel de meest gezellige tijd”, zegt Mats van der Valk. Op 4 november komt het nieuwe Autumn-album ‘Cold Comfort’ uit. De gitarist praat ons graag even bij.
INSOMNIUM
OP DE GOEDE WEG
Om in de juiste stemming te komen, brengt het Finse Insomnium deze herfst het album ‘One For Sorrow’ uit. Werden met de vorige CD ‘Across The Dark’ al veel zieltjes gewonnen, met dit vijfde album stoomt de melodieuze death metalband lekker door. Er is inmiddels een deal gesloten met Century Media en de eerste Europese headlinetournee voor Insomnium staat in de agenda. Gitarist Ville Friman ziet de toekomst dan ook rooskleurig in.
TRILLIUM
AMANDA SOMERVILLE’S DRIEëENHEID
De Amerikaanse Amanda Somerville is in metalland geen onbekende. Als zangcoach heeft ze veel gedaan voor bands als After Forever en Epica. Ook werkte ze als zangeres met onder andere Avantasia en Kamelot. De elegante pop/rock die ze op haar soloalbums laat horen, is voor veel Aardschoklezers misschien niet zo interessant, maar met haar nieuwe band Trillium gooit ze het over een heel andere boeg. Het debuut ‘Alloy’, dat begin november wordt uitgebracht, is een echte metalplaat geworden.
RIOT
MAGISCH REALISME
Riot kruipt langzaam in de richting van het 40-jarige jubileum. Die lange loopbaan heeft de Amerikaanse band een goudomrande cultstatus opgeleverd, maar de portemonnee bleef altijd akelig leeg. Gitarist Mark Reale, het enige oorspronkelijke lid van de band, heeft zich al lang geschikt in dat lot. De nieuwe CD ‘Immortal Soul’ laat horen dat het gebrek aan erkenning geen wissel trok op hem en zijn band. Integendeel.
THE ANSWER
DE REDDERS VAN DE ROCK-‘N-ROLL
‘Revival’ is de zelfbewuste titel van de nieuwe CD van The Answer. Niet dat het uit Noord-Ierland afkomstige kwartet zelf al aan een wederopstanding toe is, de band wil de authentieke rock-‘n-roll er weer bovenop helpen. Dat kun je het best doen door zelf het goede voorbeeld te geven. Het derde album van The Answer staat dan ook vol pure rocksongs, die direct zijn geïnspireerd door het leven ‘on the road’.
FASTWAY
MUZIEK UIT HET HART
Een jaar nadat gitarist ‘Fast’ Eddie Clarke in 1982 Motörhead verliet was hij terug met een nieuwe band: Fastway. Hoewel de eerste plaat nog enthousiast ontvangen werd ging het daarna snel bergafwaarts met band en muzikant. Na een telefoontje van voormalig bandgenoot Lemmy keerde het tij en nu is Fastway terug met een nieuwe CD: ‘Eat Dog Eat’. Een gesprek met een man die van zijn hart geen moordkuil maakt.
3
PERFECTIE BEREIKT
Sinds de oprichting in 1994 en na vijf studioalbums te hebben uitgebracht heeft het Newyorkse muziekcollectief 3 eindelijk de juiste muzikale balans weten te vinden. “We hebben het eindelijk geflikt! Met ‘The Ghost You Gave To Me’ hebben we het album gemaakt waar we onze hele carrière naartoe hebben gewerkt”, aldus bandleider, zanger en gitarist Joey Eppard. Niets is te veel gezegd. ‘The Ghost You Gave To Me’ is werkelijk een machtig mooi album geworden vol emotioneel geladen muziek, dat bol staat van de lekkere grooves, verrassende progressief getinte wendingen en diepgaande teksten.
DOOGIE WHITE
ZANGER VAN DE OUDE STEMPEL
Doogie White is al lange tijd succesvol actief in de rockwereld en heeft een aardige erelijst opgebouwd. Zo werkte hij met Ritchie Blackmore in Rainbow, zong hij jarenlang bij Yngwie Malmsteen en maakte hij ook nog platen met Cornerstone, Empire, Demon’s Eye en Tank, dus werd het de hoogste tijd voor een soloplaat. ‘As Yet Untitled’ is White’s eerste in zijn inmiddels 27-jarige carrière. Er is dus voldoende gespreksstof.
BUSH
NOOIT MEER SOLO!
Het grote succes van de grungeband Bush dooft kort na de eeuwwisseling als een nachtkaars. Gitarist Nigel Pulsford verlaat de band via de achterdeur en frontman Gavin Rossdale zet de bandactiviteiten op een laag pitje. Anno 2011 is de groep plots helemaal terug met het nieuwe album ‘The Sea Of Memories’ en drukke toerschema’s in het verschiet. De terugkeer ging echter niet van een leien dakje. Twee originele leden lieten het afweten en de platenmaatschappij pikte de keuze voor producer Bob Rock niet. Zanger/gitarist Rossdale is echter zo blij als een kind dat Bush eindelijk terug is.
BLACK TUSK
GO WITH THE FLOW
Ze golden al langer als een belofte, maar sinds vorig jaar zijn de heren van Black Tusk echt aan het doorbreken. Onder de vleugels van Relapse Records bracht het trio in de lente van 2010 het tweede album ‘Taste The Sin’ uit, waarmee de band na vijf jaar voorzichtig de underground ontsteeg. Die ontwikkeling wil Black Tusk nu doorzetten met het gloednieuwe ‘Set The Dial’. Aarschok spreekt met gitarist/zanger Andrew Fidler over de stand van zaken bij Black Tusk en de ontwikkelingen van ‘swamp metal’.
CATHEDRAL
DE LAATSTE RONDE
In februari dit jaar maakte Cathedral wereldkundig dat het einde van de band was aangebroken. Het wordt een afscheid in fases. Dit jaar wordt er her en der nog opgetreden. In oktober komt een livealbum uit. In december volgt het allerlaatste concert en volgend jaar wordt nog een plaat opgenomen. Een terugblik met zanger Lee Dorrian.
FIVE FINGER DEATH PUNCH
KAPITALISME ONDER DE LOEP
Drie maanden lang toeren met Hatebreed als opwarmer. Het is een ongekende luxe. Binnenkort heeft het mateloos populaire gezelschap Five Finger Death Punch het voorrecht. Het is tevens de eerste tournee waarop het derde album ‘American Capitalist’ centraal staat. De Hongaars-Amerikaanse oprichter en gitarist Zoltan Bathory over een omstreden fotosessie, zijn profcarrière als vechtersbaas en de vette sound van het nieuwe album.
THREAT SIGNAL
GEVESTIGD, MAAR GEFRUSTREERD
Sinds het laatste interview met Aardschok (2006) heeft het van oorsprong Canadese Threat Signal met behoorlijk wat bezettingswisselingen te kampen gehad. Inmiddels is zanger Jon Howard het enige originele bandlid. En hij is kwaad. Enorm kwaad. Op de wereld welteverstaan. Dat kun je duidelijk horen op het extreem harde, titelloze, nieuwe album, waarop de band wederom de beste elementen van Fear Factory, Pantera, Meshuggah en Linkin Park combineert.
ALMAH
VOLOP IN BEWEGING
Almah is ooit begonnen als een project van Angra-zanger Edu Falaschi toen hij bij deze succesvolle Braziliaanse band niet meer lekker in zijn vel zat. Inmiddels is Almah een echte band met een eigen identiteit waarin het plezier in het muziek maken voorop staat. Het laatste resultaat is de CD ‘Motion’, waarmee Almah de richting voor de toekomst heeft bepaald.
WOLVES IN THE THRONE ROOM
MAGISCHE HIPPIES
Met het vierde album ‘Celestial Lineage’ slaat Wolves In The Throne Room een interessante richting in. Het beklemmende, pikzwarte geluid van voorganger ‘Black Cascade’ heeft plaatsgemaakt voor een open sound waarin dromerige synthesizers een even grote rol opeisen als de black metalkant van de b(r)oertjes Weaver. Des te betreurenswaardig dat het Engelse metalblad Terrorizer onlangs verkondigde dat dit het laatste album van de band is. Maar klopt dat wel?
CHARRED WALLS OF THE DAMNED
PUUR METAL
De Amerikaanse muzikant Richard Christy maakte carrière als drummer van Death en Control Denied, om vervolgens enkele albums van Iced Earth in te tikken. Christy is een metalfan in hart en nieren, maar toen hij in 2004 de baan van zijn leven – een job bij de razendpopulaire radioshow van Howard Stern – in zijn schoot geworpen kreeg, was de keuze niet moeilijk. Hij verhuisde er zelfs voor naar New York en zei de muziekwereld vaarwel. Dagelijks luisteren miljoenen mensen naar de grappen en grollen van Christy, maar in zijn achterhoofd bleef de metalwereld lonken. Vorig jaar kwam de drummer daarom terug met zijn nieuwe band Charred Walls Of The Damned, met Tim ‘Ripper’ Owens achter de microfoon. Inmiddels staat het tweede album ‘Cold Winds On Timeless Days’ op punt van uitkomen. Aardschok praat bij met een enthousiaste en trotse muzikant.
PRO-PAIN
AL 20 JAAR EIGENZINNIG!
Pro-Pain staat al meer dan twintig jaar aan het metal/hardcorefront en is een van de weinige bands die trouw is gebleven aan zijn fans, zowel qua instelling als muziekstijl. Tussen de twaalf uitgebrachte albums zit zelfs geen enkele zwakke broeder. De laatste albums waren iets experimenteler, maar toch nog altijd zeer herkenbaar als Pro-Pain. Het album ’20 Years Of Hardcore’ is een eerbetoon aan die fans, met vier nieuwe nummers, vier opnieuw opgenomen hits van weleer en een grandioze verzameling livesongs. Als bonus zit er bovendien een DVD bij met negentig minuten aan livemateriaal en videolips. Zanger Gary Meskil heeft dit album nog op kunnen nemen met zijn vriend, gitarist Tom Klimchuck, die al sinds de oprichting in Pro-Pain zat, maar dit jaar besloot uit de band te stappen. Gary licht dit besluit toe.
CARNIFEX
ONTWIKKELING IN UITVOERING
Met het op death metal geënte ‘Hell Chose Me’ gooide Carnifex in 2010 alles in de strijd om zijn deathcorestigma kwijt te raken. Na die missie beroept de band uit San Diego zich met opvolger ‘Until I Feel Nothing’ weer op zijn oerwaarden. In samenspraak met producer Tim Lambesis (As I Lay Dying) voegden de vijf heren keyboards, melodie en melancholie toe aan het geheel. En tot verbazing van zanger en spreekbuis Scott Lewis steekt daarmee de deathcorediscussie weer de kop op.
VAIN
VRIJHEID BLIJHEID
Zanger/gitarist Davy Vain richtte Vain in 1986 in San Francisco op, waar de band onder meer in het voorprogramma van Guns N’ Roses speelde en een demo opnam onder leiding van Metallica-gitarist Kirk Hammett. In 1989 verscheen het monumentale album ‘No Respect’. En daarna ging het mis. Davy bleef zowel als soloartiest als met de band Vain platen maken, maar zakelijk gezien was het een puinhoop bij deze Amerikaan. Eigenlijk had ik de hoop op een nieuw Vain-album al opgegeven, maar plots ligt ‘Enough Rope’ toch op mijn deurmat. Tijd om weer eens bij te kletsen met de sympathieke alleskunner.
RINGWORM
GÉÉN INTEGRITY!
Ringworm uit Cleveland maakte in Europa naam met het album ‘The Promise’ uit 1993 en inspireerde veel bands uit de Belgische H8000-scene, zoals Congress en Liar. De mix van thrash en hardcore was verfrissend en samen met Integrity werd Ringworm het boegbeeld van de hardcorescene van Cleveland. Vanwege de drukte rondom zijn tattooshopketen stopte zanger Human Furnace in 1995 met de band, maar in 2000 volgde een doorstart, met drie albums als resultaat. Wel was de stijl veranderd ten opzichte van het oude werk: meer metal dan daarvoor. Onlangs verscheen het vierde, spijkerharde album ‘Scars’. Human Furnace verklaart de wederopstanding.
THE BROILERS
DE GROTE DOORBRAAK! (?in Duitsland)
Het Duitse The Broilers begon in 1993 als een straatpunkbandje in de trant van The Clash en Sham 69. Jaar na jaar werd de band bekender in eigen land. In 2004 werd de sound gevarieerder en hoewel enkele fans van het eerste uur afhaakten, sprak het sterke album ‘Lofi’ een breder publiek aan. In 2007 speelde de band na het verschijnen van ‘Vanitas’ zelfs voor ruim 3.000 man per optreden als voorprogramma van Die Toten Hosen. De grote doorbraak is nu definitief een feit met het nieuwe album ‘Santa Muerte’, dat binnen twee weken na de release hoog in de Duitse charts staat. Zanger Sammy Amara blijft echter nuchter onder het succes.
SS-KALIERT
MUZIEK ALS MEDICIJN
De Duitse band SS-kaliert laat op zijn derde album ‘Subzero’ wederom een combinatie van punk en hardcore horen, maar dan wel een stuk volwassener dan voorheen. Bovendien zijn de teksten veel persoonlijker dan op de voorgangers ‘DSKlation’ en ‘Addiction’. Dat die teksten zowel in het Duits als in het Engels zijn, maakt het geheel nog spannender en gevarieerder. Gitarist Benni legt uit waarom punk zo belangrijk is in zijn leven.
BAROEG OPEN AIR
24 september – Zuiderpark – Rotterdam
Ze flikken het weer in Rotterdam. Na een belabberde zomer vol verregende festivals, schijnt eind september tijdens Baroeg Open Air – evenals vorig jaar – een prachtige zon aan de heldere hemel boven het Zuiderpark. Wat in 2006 ter ere van het 25-jarig bestaan van Baroeg begon als een tweejaarlijks festival, is inmiddels uitgegroeid tot een jaarlijks evenement aan het einde van het seizoen, ditmaal goed voor een kleine zesduizend bezoekers. Ondanks de gratis entree, het uitstekende weer en de prachtige locatie, laten weinig bezoekers zich verleiden om al vanaf het begin aanwezig te zijn.
PROGPOWER EUROPE
30 september, 1 & 2 oktober – JC Sjiwa – Baarlo
Het jaar 2011 markeert de dertiende editie van ProgPower Europe. Dat dertien geen geluksgetal is, blijkt op tragische wijze na afloop van het festival, maar daarover vind je elders in deze Aardschok meer. Het befaamde, kleinschalige festivalletje trekt al jaren artiesten uit heel de wereld en bezoekers uit heel Europa. De brave locatie, te weten het jongerencentrum van het Limburgse dorpje Baarlo, is het eerste weekend van oktober wederom bevolkt door honderden progtoeristen en de voertaal is drie dagen lang een mengsel van Engels, Zweeds, Frans, Duits Italiaans en uiteraard nog wat Nederlands. Elk jaar zijn alle hotels, motels en bed & breakfasts in een straal van enkele kilometers rond het dorp volgeboekt. Mazzelaars hebben een combiticket weten te bemachtigen inclusief overnachting in Kasteel De Berckt. Ook de kleinere horeca-ondernemingen grijpen hun kans. Wie niet gauw een tafel bij de plaatselijke Chinees of pizzeria om de hoek bemachtigt, is aangewezen op festivalcateraar ‘Butcher Gielen’, kan in de lange rij bij de snackbar of ruim een uur wachten op zijn ProgPower-schnitzel bij de lokale bistro. De Turkse Italiaan is zelfs bereid om je maaltijd te komen bezorgen. Zo ‘sponsort’ de festivalorganisatie indirect de lokale middenstand met de in het programma opgenomen ‘dinerbreak’. Het eerste weekend van oktober breekt bovendien alle records aan zonneschijn. De zaal stroomt daarom na ieder optreden leeg, waardoor het buiten een gezellig drukke aangelegenheid wordt. De organisatie besluit dan ook om meer stoelen en tafels naar buiten te brengen en zet zelfs een opblaasbadje neer.