In de Aardschok van Juli 2012 lees je alles over:
TREMONTI — RUSH — GOJIRA — MANOWAR — SPINESHANK — MILLION $ RELOAD — THE MURDER OF MY SWEET — BARONESS — GODSMACK — HEADSPACE — AFFECTOR — CRUCIFIED BARBARA — LUCA TURILLI’S RHAPSODY — SIN7SINS — LITA FORD — MARTY FRIEDMAN — HELLYEAH — LIONHEART — DISCHARGER — THE BONES — HARD RESISTANCE — HARRINGTON SAINTS — NILE — CHAOSWEAVER — DYING FETUS — THE FORSAKEN — PURIFIED IN BLOOD — FORTAROCK
TREMONTI
COMPONIST MET EEN GITAAR
Het beste album dat ik deze maand onder oren kreeg is ‘All I Was’ van de band Tremonti. Zoals de naam al aangeeft is het de band van Mark Tremonti, de gitarist van Alter Bridge en Creed, die daarnaast nog tijd heeft gevonden om een soloalbum op te nemen. Tremonti blijkt echter een heuse band te zijn. Het meest opvallende aan dit debuut is dat Mark echt een uitstekende zanger blijkt te zijn. Aardschok pleegt een belletje naar Orlando.
RUSH
BACK TO THE FUTURE
Volgend jaar viert ‘s werelds bekendste progrockband zijn vijfenveertigste (!) verjaardag. Rustig aan doen is er voor Rush echter niet bij. Het Canadese powertrio werkt harder dan ooit. Er wordt de laatste jaren bijna onafgebroken getoerd. De spaarzame rustpauzes zijn vooral gebruikt voor het werken aan het onlangs verschenen twintigste studioalbum. ‘Clockwork Angels’ is een heus conceptalbum geworden, het eerste echte in de lange loopbaan van Rush. Nog een noviteit: voor het eerst trekt bassist Geddy Lee voorafgaand aan de release door Europa om het nieuwe meesterwerk van tekst en uitleg te voorzien. Aardschok ontmoet de sympathieke zanger/bassist/toetsenist in Keulen. Hieronder integraal het complete gesprek, van begin tot eind.
GOJIRA
EEN NIEUWE START
Ze worden wel het best bewaarde geheim in de extreme metalscene genoemd, maar kun je daar eigenlijk nog wel van spreken als je als support van Metallica al voor een miljoen mensen hebt opgetreden? ‘L’Enfant Sauvage’ is het vijfde studioalbum van de Zuid-Fransen, waarvan – hoe toevallig – tegelijkertijd de live-DVD ‘The Flesh Alive’ is verschenen. Genoeg stof om over te praten in het restaurant Le Plattesteen in hartje Brussel met zanger/gitarist Joe Duplantier, soms in de rede gevallen door het drummende broertje Mario.
MANOWAR
LEVEND VISITEKAARTJE
Manowar was de laatste jaren veel in het nieuws, maar zelden vanwege de muziek. Er was slaande ruzie met een Italiaanse band. De dood van drummer Scott Columbus is nog altijd door mysterie omgeven. Kortom, het was de hoogste tijd om de muziek weer eens te laten spreken. Dat hebben de mannen rond bassist en bandleider Joey DeMaio goed begrepen. Het nieuwe album ‘The Lord Of Steel’ markeert de terugkeer naar de onverschrokken stijl waarmee Manowar ooit groot werd. En de fans zagen dat het goed was?
SPINESHANK
GECOMPLICEERDE COMEBACK
Acht jaar geleden werd het stil rond Spineshank, het Amerikaanse kwartet dat ooit zo’n grote toekomst leek te hebben. Het vertrek van zanger Jonny Santos werd de band fataal. Lang zag het er naar uit het boek voor altijd gesloten zou blijven, maar de afgelopen vier jaar werkten de oorspronkelijke leden toch weer aan een nieuw album, ‘Anger Denial Acceptance’. “Ik heb lang gedacht dat het album er nooit zou komen”, aldus gitarist Mike Sarkisyan.
MILLION $ RELOAD
VRIENDENCLUB
Million $ Reload maakt rechttoe rechtaan hardrock, diep geworteld in de jaren tachtig. Invloeden zijn overduidelijk AC/DC, Skid Row, Aerosmith en Guns N’ Roses. Twee CD’s hebben de Ieren inmiddels gemaakt en ze stonden onlangs al voor derde keer in vier jaar tijd op het Engelse Download-festival. Zanger Phil Conalane introduceert de band.
THE MURDER OF MY SWEET
MOORDGASTEN
Evanescence, Delain, Within Temptation, Nightwish, Epica en Lacuna Coil, ze hebben er een concurrent bij: The Murder Of My Sweet. Deze Zweedse band timmert behoorlijk aan de weg. Viel het debuut ‘Divanity’ (2010) bij velen al in de smaak, met opvolger ‘Bye Bye Lullaby’ zullen nog meer zieltjes worden gewonnen. Frontvrouw Angelica Rylin is er klaar voor.
BARONESS
BAND IN EVOLUTIE
Na acht jaar bijna onafgebroken te hebben getoerd, namen de mannen van Baroness vorig jaar een break. Ze moesten wel, vertelt voorman John Baizley aan Aardschok. Want als ze door waren gegaan, hadden ze allemaal een burnout gehad. Voor hun nieuwe, derde plaat ‘Yellow & Green’ namen ze een jaar de tijd. Dat het een dubbelalbum met achttien tracks geworden is, zal dan ook niemand verbazen. Dat het met metal weinig meer van doen heeft, eigenlijk ook niet. Want Baroness is altijd al ‘een band in evolutie’ geweest.
GODSMACK
LEVEND VISITEKAARTJE
Bands brengen om heel verschillende redenen livealbums uit. De ene keer overbrugt het een periode van creatieve armoede, de andere keer zijn de optredens zo geweldig dat ze smeken om een adequate registratie. Bij Godsmack ligt het weer anders. Tot nu toe kreeg de band in Europa geen echte voet aan de grond. Een visitekaartje in de vorm van de live-CD ‘Live & Inspired’ zou alsnog een doorbraak in onze contreien moeten forceren. “Het is een soort compilatie, maar dan van liveversies van onze bekendste en beste songs”, aldus Shannon Larkin.
HEADSPACE
DOOR OZZY OP SLEEPTOUW GENOMEN
De openingsact van Ozzy Osbourne word je niet zomaar. Helemaal niet als je nog geen album op zak hebt. Toch debuteerde progmetalband Headspace op 19 juni 2007 in het voorprogramma van de Prince of Darkness. Zanger Damian Wilson staat bij de band aan het roer en herinnert zich de vuurproef nog goed. Hij neemt ons mee naar die speciale avond en vertelt over debuutalbum ‘I Am Anonymous’.
AFFECTOR
UIT DE HAND GELOPEN HOBBYPROJECT
Collin Leijenaar is een harde werker. Een regelneef. Al zolang hij in bandjes speelt. De veelzijdige drummer is weliswaar niet zo dwangmatig, maar je zou hem de Nederlandse Mike Portnoy (ex-Dream Theater, Adrenaline Mob) kunnen noemen. Dankzij zijn werkvermogen schopte de ondernemer het tot bandlid van Neal Morse en toermanager van Transatlantic. Tevens is hij druk met zijn Novae Popschool Ede, maar vooral met zijn nieuwe band Affector, waarbij hij ook weer een groot deel van het regelwerk op zich neemt. “Een controlfreak? Ja, dat zit er toch wel een beetje in.”
CRUCIFIED BARBARA
DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT
Sinds de release van hun vorige plaat ‘Til Death Do Us Party’ in 2009 is het Zweedse Crucified Barbara bijna onophoudelijk aan het toeren geweest. De dames waren daarmee zo druk dat er drie jaar verstreken voor de derde CD ‘The Midnight Chase’ klaar was. Aan de telefoon zangeres/gitariste Mia Coldheart, die ons bijpraat.
LUCA TURILLI’S RHAPSODY
ALS VRIENDEN UIT ELKAAR
Muzikanten komen en gaan. Bands worden opgericht en gaan weer uit elkaar. Allemaal heel logisch. Het hoort bij het leven. Alleen heeft dat in het geval van het Italiaanse Rhapsody Of Fire wel heel opmerkelijke consequenties. Omdat gitarist Luca Turilli de behoefte voelde om de vleugels uit te slaan, bestaan er sinds kort twee Rhapsody’s. Maar, alles is in een sfeer van grote vriendschappelijkheid geregeld, benadrukt de Italiaanse spraakwaterval. Echt? Echt!
SIN7SINS
HET HEFT IN EIGEN HAND
Het Nederlandse Sin7Sins heeft vorige maand onder de titel ‘Carnival Of No Tomorrow’ zijn tweede album uitgebracht. Niet zoals het debuut via het Duitse Massacre-label, maar via de eigen platenmaatschappij S7S. “Massacre heeft ons laten zitten, waarna wij het heft gewoon in eigen hand hebben genomen”, zegt frontvrouw Lotus strijdvaardig.
LITA FORD
THE BITCH IS BACK
Lita Ford begon haar carrière in 1975, amper zestien jaar oud, als leadgitariste bij de meidenrockband The Runaways. Met de hits “Cherrie Bomb” en “Queens Of Noise” was The Runaways vooral een ware sensatie in Japan. Nadat de band in 1979 bezweek aan strubbelingen over de te volgen muzikale koers, trok de blonde muzikante haar eigen plan. Eind jaren tachtig en begin jaren negentig besteeg ze succesvol de hitparades met nummers als “Kiss Me Deadly”, “Falling In And Out Of Love” en “Close My Eyes Forever”, maar net als voor veel collega’s werd de grunge ook bijna Fords doodsteek. Haar zesde studioplaat ‘Black’ (1995) flopte genadeloos. Pas in 2009 meldde ze zich terug met het zwaar teleurstellende ‘Wicked Wonderland’. Wanneer Aardschok met Ford belt over haar nieuwe CD ‘Living Like A Runaway’, blijkt de inmiddels drieënvijftigjarige er zelf ook niet graag aan herinnerd te worden.
MARTY FRIEDMAN
OOST WEST, OOST BEST
Hoewel er westers bloed door de aderen van Marty Friedman stroomt, ligt het hart van de gitarist in het Oosten. In zijn muziek zijn invloeden uit beide windstreken te horen. De combinatie van traditioneel shredwerk en J-pop legt hem geen windeieren. In zijn thuisland Japan, waar hij sinds 2003 woont, is de kleine krullenbol een waar fenomeen, maar ook wij kunnen weer van nieuw werk genieten. ‘Bad D.N.A.’ en ‘Tokyo Jukebox 2’ zijn in Europa namelijk onlangs als dubbelalbum uitgebracht.
HELLYEAH
IN NAAM VAN DIME
Drummer Vinnie Paul en zanger Chad Gray hebben met het Download-festival een zwaar alcoholisch weekend achter de rug. Eenmaal terug in Londen, ter promotie van Hell Yeah’s nieuwe album ‘Band Of Brothers’, treffen ze het wederom. De bar van het hotel is namelijk 24 uur per dag open. De heren zijn dan ook dusdanig brak dat ze constant door de slappe lach worden overvallen, zoals wanneer Gray’s ex-vrouw ter sprake komt. Toch zijn ze soms op slag doodserieus, zoals wanneer het over Vinnie Pauls vermoorde broer Dimebag Darrell gaat. Die blijkt postuum nog een bijdrage aan Hellyeah te hebben geleverd.
LIONHEART
VERLEGEN PODIUMBEEST
In Europa is Lionheart na twee spijkerharde albums, het debuut ‘The Will To Survive’ en opvolger ‘Built On Struggle’, tot een gevestigde orde uitgegroeid. Het onlangs verschenen derde album ‘Undisputed’ zal ongetwijfeld weer voor nieuwe aanwas zorgen, maar toch is de sympathieke frontman Rob Watson nog steeds niet helemaal tevreden.
DISCHARGER
DE NIEUWE DISCIPLINE?
Discharger maakte met zijn vorige drie albums al naam in de straatpunkscene. Het nieuwe ‘Desecrated Ground’ is de kroon op het werk van deze talentvolle Nederlandse band. Vooral de wisselwerking tussen Tim Steinforts melodieuze en rauwe zang tilt de band naar een hoger niveau. Hij heeft daarnaast ook een soloproject klaar staan, waarvan in het najaar een album zal verschijnen. Hoogste tijd dus voor een gesprek met een van de meest talentvolle zangers uit de Europese scene.
THE BONES
KAN NIET BETER!
Het Zweedse The Bones is weer terug! ‘Monkeys With Guns’ is het vijfde album van deze Zweedse alleskunners. Gitarist/zanger Beef Bonananza legt uit waarom we vijf jaar hebben moeten wachten op dit aanstekelijke en gewaagde album.
HARD RESISTANCE
OVER WAT EEN MENS IS
Het Belgische hardcore-instituut Hard Resistance, opgericht in 1994, gaf er grofweg tien jaar geleden de brui aan. Zoals dat tegenwoordig echter gaat ontstond er al snel een roep om reuniëshows. De heren hielden de boot een tijd af, maar gaven vier jaar geleden toch toe. En zie daar, vorige maand verscheen er ook een nieuw album, ‘Lawless & Disorder’. We bellen naar gitarist Joël en zanger Ron, die beiden in het Vlaamse Lille woonachtig zijn.
HARRINGTON SAINTS
ENGELSE AMERIKANEN
Toen vijf vrienden uit Californië in 2007 Harrington Saints begonnen, stond hun liefde voor straatpunk centraal. Dat kreeg in 2009 vorm in het aardige debuutalbum ‘Dead Broke In The USA’, dat ze enige populariteit in de Amerikaanse en Europese punkscene opleverde. De opvolger ‘Pride & Tradition’ verscheen onlangs en is een van de beste straatpunkalbums van de laatste jaren. De band kan zich anno 2012 zelfs meten met grootheden als Cock Sparrer en The Business. Zanger Darrel is vereerd met deze vergelijkingen.
NILE
…EN DE ARABISCHE LENTE
Binnenkort verschijnt het nieuwe album van de Amerikaanse death metalformatie Nile, getiteld ‘At The Gate Of Sethu’. Op het eerste gehoor is er niet veel veranderd. Nile biedt nog steeds technische death metal met veel tempowisselingen, onmenselijk snelle blastbeats, teksten over het oude Egypte en wat verdwaalde Sumerische goden en afwisselend grunts van de twee gitaristen Dallas Toler Wade en Karl Sanders. Aan laatstgenoemde vroeg ik daarom of de nieuwe CD ‘gewoon’ een nieuwe Nile-plaat is, of dat er toch het een en ander is veranderd.
CHAOSWEAVER
NIET TE FILMEN
Metalland is een nieuw genre rijker: cinematic extreme metal. De stijl is uitgevonden door de eigenzinnige, ietwat mysterieuze Finse band Chaosweaver. Onlangs heeft de band via Napalm Records zijn tweede album ‘Enter The Realm Of The Doppelgänger’ uitgebracht. Via toetsenist/bassist Markus Laakso proberen we wat informatie los te peuteren.
DYING FETUS
OUD EN VERTROUWD
Slam death metalpionier Dying Fetus verschoof zijn muzikale zwaartepunt de afgelopen jaren steeds meer richting technisch spel. Met de zevende langspeler ‘Reign Supreme’ keert het driemanschap uit Maryland onverwacht, maar op geslaagde wijze terug naar zijn oorsprong. “Voor onze fans en voor onszelf”, aldus drummer Trey Williams. “En om de positie van de band in de death metalhiërarchie te versterken.”
THE FORSAKEN
LIEVER LUI DAN MOE
Pakweg tien jaar terug bracht The Forsaken drie puike albums uit: ‘Manifest Of Hate’ (2001), ‘Arts Of Desolation’ (2002) en ‘Traces Of The Past’ (2003). Daarna bleef het echter verdomd lang stil rond de Zweedse death metallers. Totdat begin 2012 bekend werd dat het drieluik alsnog een vervolg zou krijgen, ‘Beyond Redemption’ getiteld. Gitarist Patrik Persson (32) legt Aardschok uit waarom het zo lang geduurd heeft.
PURIFIED IN BLOOD
DOORSTARTERS
Wanneer Hallgeir Skretting Enoksen belt, is hij net terug van een lang weekend in de Noorse bergen. De zwaar getatoeëerde zanger werkt met tieners die drugs- en gedragsproblemen hebben. Tijdens die weekends praat Enoksen met de jongeren over de meest uiteenlopende bands – van black metal tot rock en ambient. De enige band die nooit ter sprake komt is Purified In Blood. “Ik wil die twee levens gescheiden houden.”
FORTAROCK
2 JUNI – PARK BRAKKENSTEIN – NIJMEGEN
Met het binnenhalen van kanjers als Anthrax, Machine Head en Slayer verdiende de vierde editie van FortaRock het predikaat grootste metalfestival van Nederland. Het werd een mooie dag met veel gezelligheid en goede bands, maar ook met een smetje: het zachte geluid. Aardschok was er bij en polste achteraf de tevreden programmeur Freek Koster. Die vertelt onder meer over de ambities van de organisatie, de geluidsproblemen, een zieke Tom Araya en heibel in het hotel.