Saviour Machine (USA) in Zwolle

Na een zware periode, waarin de meeste fans dachten dat het gedaan was met de band, kwam Saviour Machine vorig jaar verrassend terug met goed nieuws. Met de sterkste line-up die ze ooit gehad hebben, gaven ze een overdonderend akoestisch optreden op het Cornerstone festival, met een heerlijk toetje in Heilbronn, Duitsland. Helaas kreeg de band daarna wel weer een flinke klap in het gezicht, toen hun voormalige zakenpartners de langverwachte afsluiter van de Legend trilogie uitbrachten zonder toestemming van de band. Het betrof oude opnamen, waarvan een ruwe eindmix is gemaakt en waarop heel wat nummers ontbraken. Saviour Machine besloot toen om deze ongerechtigheid ongedaan te maken, door zelf te gaan werken aan een waardige afsluiting van Legend, een gecombineerde drie-dubbel-cd die niet alleen het laatste deel omvat, maar ook een nieuwe versie van III:I. Deze combinatie wordt dan ook simpelweg Legend, part III genoemd. De band heeft echter geen platencontract meer, dus zullen ze deze mega-productie zelf moeten financieren. Als onderdeel hiervan gaf de band in de eerste week van september een aantal akoestische concerten in Nederland en Duitsland. Het Nederlandse optreden werd gehouden in theater Odeon te Zwolle op donderdag 6 september.


In een klassiek vormgegeven theaterzaal, waar iemand als Mozart zich prima thuis had gevoeld, druppelden de die-hard fans langzaam binnen. Er was een semi-akoestische opstelling gemaakt, met een vleugel voor Nathan Van Hala en een akoestische gitaar voor Jeff Clayton. Zelfs bassist Charles Cooper hanteerde een akoestische basgitaar. Alleen drummer Sam West had een vrij uitgebreid drumstel, inclusief djembees voor de percussie. Ook zanger Eric Clayton had een tafeltje met percussie-instrumenten, waar hij zo nu en dan gebruik van maakte.
Eric lijdt al een aantal jaren aan een maagaandoening. Hij heeft daarvoor een dieet, waar hij zich strict aan moet houden, anders wordt het maagkanker. Dat hij niet in optimale conditie is, was te merken doordat hij tussen de nummers door soms moest hoesten en hij maakte zo nu en dan gebruik van een spray, die vermoedelijk zijn keel verzachtte. Dat weerhield hem echter niet om zichzelf volledig te geven. Eric ging helemaal op in zijn zangpartijen. Ook de hoge noten waren voor de 44-jarige zanger nog steeds geen probleem, ook al koos hij ervoor om sommige stukken op een andere toon te zingen.
De rest van de band liet niet echt merken dat ze er plezier in hadden. Ze leken er een beetje stijfjes bij te zitten en speelden rustig hun partijen. Natuurlijk moesten ze zich concentreren op de muziek, want het omzetten van de bombastische Saviour Machine nummers naar een akoestische setting is sowieso al een gigantische prestatie. Maar het oog wil ook wat, dus een beetje meer show was leuk geweest.

alt
Het optreden begon met het controversiële “Sympathy for the devil” van de Rolling Stones. Op zich geen verrassing, want dat hadden ze op Cornerstone 2011 ook gedaan. Daarna kwam een aantal nummers van het titelloze debuut, zoals “Ludicrous Smiles” en “The Wicked Window”. Ook van het tweede album werden enkele nummers ten gehore gegeven, waarna het even pauze was.
Na de pauze ging de band door met voornamelijk nummers van het Legend project, afgewisseld met ouder werk. Natuurlijk werd er niets gespeeld van de ‘illegaal’ uitgebrachte Legend III:II cd, maar helaas ook niet van III:I, terwijl de band dat wel had beloofd op hun website. De reden hiervoor was dat het concert iets te laat begonnen was en de pauze was uitgelopen. Daardoor hadden ze voor de laatste 8 à 9 nummers geen tijd meer. Ze hielden er tenslotte rekening mee dat sommige mensen nog met de trein naar huis moesten. Voor de toegift werd daarom het van het podium aflopen maar overgeslagen. Er kwam gelukkig nog wel een schitterende afsluiter met “Legend I:I / The Lamb”.

Na afloop was er nog tijd voor handtekeningen, foto’s en praatjes. De bandleden namen voor iedereen de tijd en waren geïnteresseerd in alle verhalen.

Ik ging weg met een “wow-gevoel”, het was een bijzondere avond die ik voor geen goud had willen missen.