AYREON
The Theory Of Everything
(InsideOut Music/Universal)
Liselotte Hegt
90
Het is alweer vijf jaar geleden dat Arjen Lucassen zijn laatste Ayreon-album ‘01011001’ uitbracht. Daarna ging zijn ‘monster’ de ijskast in wegens gebrek aan inspiratie en richtte Lucassen zich op andere (nieuwe) projecten, met als resultaat: ‘On This Perfect Day’ (Guilt Machine, 2009), ‘Victims Of The Modern Age’ (Star One, 2010) en ‘Lost In The New Real’ (soloalbum, 2012). Die verandering van spijs heeft de multi-instrumentalist duidelijk goed gedaan want Ayreon is anno 2013 weer ‘back in business’. Met het nieuwe, imposante werkstuk ‘The Theory Of Everything’ hebben de fans zelfs een dubbelalbum in handen, dat bestaat uit vier lange ‘epics’ van elk ruim twintig minuten, die vervolgens weer zijn onderverdeeld in hoofdstukjes. De fanaten kunnen zich ook weer buigen over een nieuw verhaal, dat gaat over de gecompliceerde wereld tussen wetenschap en menselijke emoties. Net als met de voorgaande albums moet je ook voor ‘The Theory Of Everything’ uitgebreid gaan zitten om deze luistersensatie volledig op je in te kunnen laten werken. Wat overigens direct opvalt is dat de muziek proggy is uitgevallen. Hoewel Lucassen voor een groot deel de keyboards voor eigen rekening neemt, heeft hij de giganten Rick Wakeman (ex-Yes), Keith Emerson (ex-Emerson, Lake & Palmer) en Jordan Rudess (Dream Theater) weten te strikken voor virtuoze partijen. Een andere opvallende gast is gitarist Steve Hackett (ex-Genesis), die natuurlijk perfect in deze setting past. Verder zijn de bijdragen van onder anderen Ben Mathot (viool), Maaike Peterse (cello) en Jeroen Goossens (diverse fluitinstrumenten) van grote waarde. Lucassen heeft door de jaren heen met veel vocalisten gewerkt en dan wordt de spoeling dun. Toch is het hem gelukt om een solide en verrassende cast samen te stellen: JB (Grand Magus), Cristina Scabbia (Lacuna Coil), Tommy Karevik (Kamelot), Marco Hietala (Nightwish), John Wetton (Asia, ex-King Crimson), Sara Squadrani (Ancient Bards) en Michael Mills (Toehider). De stemmen passen mooi bij elkaar en de rockopera-achtige interactie tussen de karakters is goed neergezet. Hoewel alle vocalisten overtuigen, is de grote ster wat mij betreft Tommy Karevik, op de voet gevolgd door John Wetton die de rol van psychiater schitterend vertolkt. Soms moet ik denken aan ‘Jesus Christ Superstar’ en ‘The Wall’ en in „Frequency Modulation” schiet gelijk ‘Tubular Bells’ van Mike Oldfield door mijn hoofd, maar eigenlijk ben ik niet van plan om dit album van A tot Z te gaan ontleden. Dit is namelijk typisch zo’n plaat die je zelf moet ontdekken, een CD die bij iedere draaibeurt groeit. De fans zullen veel vertrouwde geluiden en typische Ayreon-kernmerken tegenkomen, alleen de accenten zijn verschoven. Zo is het heavy gitaarspel in de minderheid, de sound is meer open en minder metal. De typerende dikke sound is absoluut wel aanwezig, maar de muziek leunt dit keer duidelijk meer op de progressieve rock- en folkstijl. Lucassen weet op meesterlijke wijze alles tot een geheel te smeden, waardoor ‘The Theory Of Everything’ avontuurlijk, spannend, verassend maar toch ook vertrouwd klinkt. Zoals gezegd, het is aan de luisteraar om deze parel verder te ontdekken. Enjoy the ride!