TREMONTI
A Dying Machine
Napalm/PIAS
Diederick RR9660
88
Het eerste conceptalbum uit de pen van Alter Bridge-gitarist Mark Tremonti is er eentje om in te lijsten. En zoek meteen maar de mooiste omlijsting uit, want het kunstwerk dat ‘A Dying Machine’ heet, is dat meer dan waard. Het openingsnummer „Bringer Of War” zet onmiddellijk de toon: een hoog tempo in de coupletten, vet beukend in het refrein en vol met sterke melodieën. Het is Tremonti ten voeten uit. Meer dan ooit straalt de man (samen met zijn band) zelfvertrouwen uit. Luister maar eens naar de autoriteit die van het titelnummer uitgaat, indrukwekkend! Hier zijn drie mannen bezig die precies weten wat ze willen en waar ze goed in zijn. Samen met zijn vaste bandmaten Eric Friedman op gitaar en bas en Garrett Whitlock op drums laat Tremonti horen dat hij zich als songwriter nog steeds verbetert. Het bewijs hiervan is vooral te horen tijdens het middengedeelte van ‘A Dying Machine’, dat me volledig omvergeblazen heeft met achtereenvolgens het snelle „Throw Them To The Lions”, de amper uit je kop te krijgen knaller „Make It Hurt” en het met een sinister sausje overgoten „Traipse”. Wat een trio ge-wel-di-ge songs! Overigens achteloos gevolgd door het lichtvoetiger „The First The Last”, dat een sterke Alter Bridge-vibe heeft. Dit vierde Tremonti-album kent in totaal dertien songs die uitpuilen van de klasse en vakmanschap. Ik hoop alleen dat er snel een einde komt aan de trend om albums af te sluiten met een instrumentaal nummer. Want net zoals de laatste albums van Kamelot, Dimmu Borgir en Avatar sterft ook ‘A Dying Machine’ een langzame dood door een vrij overbodige zangloze song. Het neemt echter niet weg dat dit mijn favoriete album van de band Tremonti tot nu toe is. Daarmee komt de bandleider nu op een totaal van negen topplaten op rij, de vijf studioalbums van Alter Bridge meegeteld. En zeg nu zelf: wie doet hem dat na? ‘A Dying Machine’ is opnieuw een bewijs van de uitzonderlijke klasse van deze artiest.