In de Aardschok van Juli 2018 lees je alles over:
GUNS N’ ROSES — POWERWOLF — ORANGE GOBLIN — BULLET FOR MY VALENTINE — THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA — SUICIDAL TENDENCIES — JIZZY PEARL OF LOVE/HATE — VALENTINE — ROSS THE BOSS — DE KLASSIEKER: DEVIN TOWNSEND — TARJA — LIKE A STORM — VELD — RICHIE SAMBORA — KISSIN’ DYNAMITE — OBSCURA — IMMORTAL — LUCIFER — KHEMMIS — MOTORJESUS — DEVILDRIVER — MARDUK — FORTAROCK — ROCK HARD FESTIVAL
GUNS N’ ROSES
DE AANLOOP NAAR EEN DROOMDEBUUT
Het is (ruim) 30 jaar geleden dat ‘Appetite For Destruction’ afgevuurd werd als een tweetrapsraket. In eerste instantie werd het debuutalbum van Guns N’ Roses vooral omarmd door een relatief kleine groep hardrockfans. Na een jaar lang onvermoeibaar toeren en nadat MTV een helpend handje had toegestoken, bezweek ook de rest van de wereld. Nog altijd staat ‘Appetite For Destruction’ te boek als een klassiek debuut, dat diverse megahits bevatte. Vanwege dit jubileum wordt het album opnieuw uitgegeven, in verschillende versies. De perfecte aanleiding om te reconstrueren wat er voorafging aan dit bijzondere debuutalbum.
POWERWOLF
TIJD HEELT ALLE ZONDEN
Een leven zonder Powerwolf, bij onze oosterburen kunnen ze het zich niet meer voorstellen. De power metalformatie heeft zich in de afgelopen jaren diep in de Duitse metalen psyche genesteld. Niet in de laatste plaats door zo ongeveer op elk festival op te treden. Elders in Europa doen de wolven het echter ook goed. Met het zesde album ‘Blessed & Possessed’ (2015) verbrak de band al z’n eigen records en dus ligt de lat hoog voor de opvolger. We spreken gitarist Matthew Greywolf nu alvast over het op 20 juli te verschijnen ‘The Sacrament Of Sin’. De recensie bewaren we voor de volgende Aardschok.
ORANGE GOBLIN
ALLE VRIJHEID, GEEN DRUK
Stonerbands hebben over het algemeen de eigenschap behoorlijk stijlvast te zijn. Het Britse Orange Goblin is daarop geen grote uitzondering. Toch gunt de band zich steeds meer vrijheid. Het gevolg is dat het negende studioalbum ‘The Wolf Bites Back’ het meest gevarieerde werkstuk tot nu toe is. Een gesprek met zanger en gitarist Ben Ward over deze nieuwe plaat, de band, zijn eigen ambities en zijn collectie.
BULLET FOR MY VALENTINE
EEN NIEUWE START
Zoals er bands zijn die ongeacht de muzikale klimaatsveranderingen vasthouden aan hun eigen stijl, zo zijn er ook groepen die met de tijdgeest meewaaien. Zeker als er een grotere status nagejaagd wordt. Recentelijk gaf bijvoorbeeld Godsmack z’n stijl en sound een grondige update. Papa Roach en In Flames hebben er zelfs hun handelsmerk van gemaakt. In hun kielzog volgt nu Bullet For My Valentine. Met de modernere koers van ‘Gravity’ solliciteren de Welshmen nadrukkelijk naar een groter publiek. Gitarist van het eerste uur Michael ‘Padge’ Paget vertelt over het zesde album, zijn beperktere rol, de problemen van zanger Matt Tuck en een vernieuwd ‘Bullet’.
THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA
DANCE THE NIGHT AWAY
Na elf jaar lijkt de supergroep The Night Flight Orchestra nog steeds een troep jonge, hongerige honden en van een pas op de plaats is zeker nog geen sprake. Sterker nog, een jaar na het laatste wapenfeit ‘Amber Galactic’ is de opvolger, het vierde album ‘Sometimes The World Ain’t Enough’, al in kannen en kruiken. Erg knap, gezien de bomvolle agenda’s vanwege verplichtingen met andere bands van de muzikanten. Soilwork-frontman en mede-oprichter van TNFO Björn Strid verklaart dat het gewoon veel te gezellig is en dat het nieuwe materiaal zeker geen restantjes zijn van de ‘Amber Galactic’-sessies.
SUICIDAL TENDENCIES
LIGHTS… CAMERA… REVOLUTION!
Het ritmegevoel van Dave Lombardo heeft een Caribische oorsprong. De voormalig drummer van Slayer en tegenwoordig van Suicidal Tendencies, Misfits en Dead Cross is geboren op Cuba. Op tweejarige leeftijd nam zijn moeder hem mee naar de Verenigde Staten. Hij toert dankzij de bands waarin hij speelt over de hele wereld, maar nu vijftig jaar later speelt hij voor het allereerst in zijn moederland. Want zoals hij zelf zegt, „Muziek kent geen grenzen”.
JIZZY PEARL OF LOVE/HATE
OUDE TIJDEN HERLEVEN
In 1990 verrast Love/Hate de rockwereld met ‘Blackout In The Red Room’, een overdonderende debuutplaat vol energieke, sleazy hardrock met een funky inslag. Naast gitarist Jon E. Love, bassist Skid Rose en drummer Joey Gold is zanger Jizzy Pearl de blikvanger van de band uit Los Angeles. Een jaar later volgt ‘Wasted In America’, maar binnen de band botert het dan al niet meer. Jon E. Love verlaat de band en wordt vervangen door Darren Householder. Het muzikale klimaat is inmiddels dusdanig veranderd dat de derde plaat ‘Let’s Rumble’ noodgedwongen via een klein label wordt uitgebracht. In de jaren die volgen probeert Pearl met hand en tand Love/Hate in leven te houden en beunhaast hij bij L.A. Guns, Adlers Appetite, Ratt en Quiet Riot. Nu is er dan zijn vierde soloalbum, getiteld ‘All You Need Is Soul’. Het is een plaat die teruggrijpt naar de dagen van ‘Blackout In The Red Room’. Reden om contact met Jizzy Pearl te zoeken.
VALENTINE
DOOR HET OOG VAN DE NAALD
Writer’s block, depressies en bijna-blindheid: Robert Kempe alias Robby Valentine, de man achter de band Valentine, heeft de afgelopen jaren flink wat tegenslag te verduren gehad. Wonder boven wonder lukte het hem alsnog om na vier jaar weer eens een nieuw studioalbum te presenteren: ‘The Alliance’. Helaas maakte hij daarbij wel een catastrofale inschattingsfout met grote financiële gevolgen. Robby Valentine vertelt.
ROSS THE BOSS
AMBACHTELIJKE METAL
De Amerikaanse gitarist heeft als lid van onder andere The Dictators, Shakin’ Street en Manowar een mooie loopbaan achter de rug. Hij is inmiddels 64 jaar oud, maar van gas terugnemen wil Ross The Boss niet weten. ‘By Blood Sworn’ is de titel van zijn nieuwe plaat, waarop hij ouderwets bevlogen tekeergaat. Het album is bovendien opgenomen met een totaal gereviseerde formatie. Allemaal Amerikanen ditmaal, wel zo praktisch. En aan het eind van het album worden we middels drie nieuwe versies van oude Manowar-nummers toch nog even herinnerd aan zijn muzikale verleden.
DE KLASSIEKER: DEVIN TOWNSEND
OCEAN MACHINE
Devin Townsends ‘Ocean Machine: Biomech’, kortweg ‘Ocean Machine’, is in 1997 uitgebracht. Daar ging een helse strijd aan vooraf waarbij de dood van een plaatsgenoot, een ‘enorme zeikstraal’ van een studio-eigenaar en Metallica’s ‘Black Album’ cruciale rollen speelden. Naar aanleiding van de aanstaande release van ‘Ocean Machine – Live At The Ancient Roman Theatre Plovdiv’ duiken we in de bonte en blauwe wereld van het originele studioalbum.
TARJA
LIVE-ACT
Tarja Turunen is niet vies van hard werken. Twee jaar geleden kwam haar vierde album ‘The Shadow Self’ op de markt en naar aanleiding daarvan heeft ze wereldwijd meer dan tweehonderd shows gegeven. Ondertussen vond ze ook nog de tijd om een kerstalbum op te nemen en een tweede livealbum/DVD te realiseren. ‘Act II’ zal op 27 juli verschijnen. Een mooie aanleiding om nu alvast te praten met de Finse zangeres. Het interview vindt telefonisch plaats vanuit haar geliefde Spanje.
LIKE A STORM
DIDGERIDOOMDENKERS
Het gaat lekker met Like A Storm. Drummer Zach Wood en de gebroeders Chris (zang, gitaar), Kent (bas, keyboards) en Matt Brooks (gitaar) hebben succesvolle tournees achter de rug met Gojira, Volbeat en Alter Bridge en hun didgeridoo-metal slaat wereldwijd aan. Mede daardoor liet het nieuwe ‘Catacombs’, de opvolger van ‘Awaken The Fire’ uit 2015, even op zich wachten. Daarnaast joeg de Nieuw-Zeelandse band een duidelijke visie na. Matt Brooks vertelt.
VELD
MET DE POOLSE SLAG
Veld is een fijn exportproduct uit Wit-Rusland. Hun blackened death metal, zoals ze het zelf noemen, roept vergelijkingen op met de stijl zoals de Poolse buren van bijvoorbeeld Behemoth en Hate die spelen. Ook op het gebied van verbetenheid en precisie kan Veld zich meten met deze collega’s. Aardschok heeft bandleider Kirill Bobrik bereid bevonden om zijn band nader te introduceren. Per e-mail welteverstaan, omdat gesproken Engels nog geen vanzelfsprekende vaardigheid is in zijn land. Op schrift is de zanger/gitarist gelukkig goed te volgen.
RICHIE SAMBORA
ZEG NOOIT NOOIT
Van 1983 tot 2013 maakte Richie Sambora deel uit van de band van Jon Bon Jovi, maar tegenwoordig richt hij zich volledig op zijn solocarrière. Alhoewel? Sinds de gitarist samen met zijn levenspartner Orianthi Panagaris de formatie RSO (Richie Sambora Orianthi) vormde is het eigenlijk geen solocarrière meer te noemen. Het kersverse debuutalbum ‘Radio Free America’ is bovendien even wennen geblazen. Het materiaal staat namelijk mijlenver af van Sambora’s drie soloplaten. De bluesy hardrock is, een enkele uitspatting daargelaten, ingeruild voor soulvolle en soms zelfs zoetgevoosde poprock. We kunnen dan ook gerust spreken van een nieuw hoofdstuk in Sambora’s muzikale loopbaan. Het behoeft allemaal wat uitleg. Ook zijn we natuurlijk benieuwd in hoeverre de recente opname van Bon Jovi in de Rock And Roll Hall Of Fame een hereniging met die band eventueel mogelijk maakt. Aardschok spreekt de op Hawaii vertoevende Amerikaan. De 59-jarige levensgenieter heeft zojuist zijn golfclubs opgeborgen.
KISSIN’ DYNAMITE
KLEINE JONGENS WORDEN GROOT
Hoewel de bandleden van het Duitse Kissin’ Dynamite nog altijd maar twintigers zijn, zijn het zeker geen groentjes meer. Op 6 juli brengen ze hun alweer zesde album uit. Na een experimentele afzwaaier met ‘Megalomania’ (2014) en de wereld flink onder een kritische loep te hebben genomen met opvolger ‘Generation Goodbye’ (2016), is het met ‘Ecstacy’ kennelijk de hoogste tijd om weer ouderwets te rocken. Zanger Hannes Braun geeft tekst en uitleg.
OBSCURA
DE KLUS GEKLAARD
Met ‘Diluvium’ sluit Obscura een hoofdstuk af, dat al in 2009 begon met het album ‘Cosmogenesis’ en diverse wereldtournees en veranderingen in de personele bezetting omvat. Na albums over ontstaan, evolutie en rationele ontwikkeling is het nu tijd voor de grote afrekening: ‘Diluvium’ gaat over de totale ineenstorting van het universum. Voor de verandering spreekt Aardschok eens niet met de bandleider Steffen Kummerer, maar met bassist Linus Klausenitzer, die zich sinds zijn toetreding tot de band een belangrijke rol als componist heeft toegeëigend.
IMMORTAL
ONSTERFELIJKHEID KENT GEEN TIJD
Met ‘Northern Chaos Gods’ doet Immortal zijn bandnaam en stijl eer aan. Het eerste door nog steeds te bestaan en een nieuw album uit te brengen, na de laatste vijf jaar uitsluitend in het nieuws te zijn gekomen door een conflict met (inmiddels) ex-bandlid Abbath. Het tweede door een typisch Immortal-album af te leveren, dat alle stilistische kenmerken in zich draagt die de doorgewinterde fan zou mogen verwachten. Immortal bestaat anno 2018 uit slechts twee leden: Horgh en Demonaz. Drummer Horgh is sinds 1997 een vaste waarde. Demonaz, die als gitarist in 1991 Immortal samen met Abbath oprichtte, maar sinds 1997 noodgedwongen alleen composities en teksten aanleverde, maakt op ‘Northern Chaos Gods’ de opvallende promotie naar de rol van zanger/gitarist. Aardschok treft Horgh en Demonaz in een hotel in Düsseldorf.
LUCIFER
VUURTJE?
In 2015 maakten we kennis met Lucifer. Het debuut ‘I’ was een prima plaat die door het originele gitaarwerk van Gaz Jennings (ex-Cathedral) en de stralende zang van voormalig The Oath-frontvrouw Johanna Sadonis een geheel eigen geluid had. Binnenkort ligt ‘II’ in de schappen, opnieuw een overtuigend en stemmig album. De platen verschillen echter enorm qua karakter. De obscure doomklanken van het debuut zijn grotendeels verdwenen en ‘II’ klinkt opmerkelijk luchtig en melodieus. Ook klinkt alles een stuk directer en minder tegendraads. Kortom, ‘II’ is een stuk toegankelijker. Aardschok skypet met Johanna Sadonis en drummer/alleskunner Nicke Andersson.
KHEMMIS
LEVENSECHT
De puzzelstukjes vallen steeds meer op hun plaats bij de doomy heavy metalgroep Khemmis. Het viertal uit Denver streeft op zijn derde langspeler ‘Desolation’ het eerdere werk moeiteloos voorbij. Bassist Dan Beier praat ons bij over unieke bandnamen, onbegrepen artwork, bandmascottes en de toerist uithangen in Nederland.
MOTORJESUS
GEEN RELIROCKERS
Hoewel het Duitse Motorjesus al zo’n twintig jaar bestaat heeft Aardschok de mannen nooit eerder gesproken. Hoog tijd dus voor een nadere introductie van de band met de opmerkelijke naam. Maar Motorjesus is nog altijd beter dan The Shitheadz, zoals de band voorheen heette. Zanger Chris ‘Howling’ Birx vertelt over de turbulente geschiedenis van zijn band.
DEVILDRIVER
COUNTRYMUZIEK ALS MIDDELVINGER
Metal mixen met country. De mannen van Pantera deden het vijftien jaar geleden al in Rebel Meets Rebel met countryveteraan David Allan Coe, Carcass’ Jeff Walker deed het op zijn soloplaat ‘Welcome To Carcass Cuntry’ en nu waagt ook DevilDriver zich aan de op het oog tegengestelde genres op ‘Outlaws ‘Til The End: Vol. 1’. De band trok een blik aan gastartiesten open voor een verzameling harde covers uit het zogenaamde ‘outlaw country’, een eigenzinnig subgenre waarmee frontman Dez Fafara zich identificeert. De praatgrage frontman vertelt.
MARDUK
DOORDENDEREN!
Op 22 juni verschijnt het nieuwe Marduk-album ‘Viktoria’, waarop de Zweedse oorlogsmachine weer compromisloos tekeergaat. Geen vuiltje aan de lucht, zou je denken, maar er speelde de laatste maanden wel degelijk een en ander rond het viertal. Hun meest recente Noord-Amerikaanse toer lag onder vuur van de zogenaamde Antifa-beweging en ook het optreden tijdens het Stockholm Slaughter-festival kwam in gevaar door een hetze die werd ontketend door de website Metal Sucks. Wat is er allemaal aan de hand?
FORTAROCK
1 & 2 JUNI – GOFFERTPARK – NIJMEGEN
Het mooiste metalfestival van Nederland keert na een jaar afwezigheid terug en trekt opnieuw duizenden metalheads naar de weide van het Goffertpark. Tijdens deze negende editie van FortaRock is meer te zien, horen, voelen en beleven dan ooit, inclusief bloed, pyromanen, een uit de kluiten gewassen badeend, waanzinnige visuele shows, een ‘fuck Trump!’ en heel veel heerlijke heavy klanken.
ROCK HARD FESTIVAL
2 T/M 4 JUNI – AMPHITHEATER – GELSENKIRCHEN (D)
Het valt in deze tijd voor festivalorganisaties niet mee om ‘grote’ bands en headliners te boeken. De gages gaan al jaren omhoog en rijzen inmiddels de pan uit. Het Duitse Rock Hard doet het daarom anders. Het festival beschikt om te beginnen over een unieke locatie: het prachtige Ampitheater aan het Rhein-Herne-Kanaal in Gelsenkirchen. Het enige nadeel is de beperkte capaciteit van zo’n zeven à achtduizend bezoekers, waardoor écht grote bands onbetaalbaar zullen blijven. Vandaar de keuze voor, met alle respect, veel bands van tweede garnituur. Ik weet het, zo opende ik vorig jaar mijn verslag van het Rock Hard Festival, maar voor dit jaar geldt dit allemaal ook. Het enige verschil met vorig jaar is dat de platenbeurs is opgeheven, waardoor albums slechts bij een paar handelaren in het stoffige winkelpad te kopen zijn. Aardschok pikt de krenten uit het Amphiteater.