In de Aardschok van mei 2019 lees je alles over:
AMON AMARTH — NINE SHRINES — FORTUNE — ASTRAL DOORS — WHITESNAKE — POSSESSED — ARCH / MATHEOS — HARDLINE — DANKO JONES — JACK SLAMER — NEW YEARS DAY — MONKEY3 — IRON MAIDEN — HET PARALLELLE UNIVERSUM VAN — THE DAMNED THINGS — MYRATH — EX LIBRIS — MÅNEGARM — GRAND MAGUS — INTER ARMA — TRONOS — BELZEBUBS — ALLEGAEON — AMONG THE ANGELS — PROGNOSIS — KILLFEST — GRINDHOVEN
AMON AMARTH
RUIMTE AAN DE TOP
‘Berserker’ is een belangrijk album voor Amon Amarth. De Zweedse band opteerde voor een andere aanpak en koos voor een nieuwe producer. Het werkstuk werd ook nog eens opgenomen in het zonnige Los Angeles, terwijl de band het in voorgaande jaren met een regenachtig Engeland moest doen. De lat ligt dan ook hoog. De melodieuze death metalband wil met de plaat een nieuwe reuzenstap maken. Een gesprek daarover in Parijs met gitarist Olavi Mikkonen en bassist Ted Lundström. Deze laatste neemt de plaats in van zanger Johan Hegg die op het laatste moment verstek laat gaan, over de reden van zijn afwezigheid lopen de lezingen overigens sterk uiteen.
NINE SHRINES
THERAPEUTISCHE WRAAKMETAL
Woede kun je op veel manieren ventileren. Andrew Wetzel van Nine Shrines doet dat door op drums te rammen, zijn belangrijkste vorm van therapie. Hij praat sinds kort echter met een professionele therapeut ook een hoop ander gedonder van zich af, waaronder het roerige verleden van zijn vorige band Attack Attack!. Dit en meer ligt ten grondslag aan Nine Shrines’ debuutalbum ‘Retribution Therapy’.
FORTUNE
COMEBACK VAN EEN AOR-LEGENDE
In 1985 kwam de Amerikaanse band Fortrune voor de dag met een titelloos album dat hen een plaatsje tussen bands als Foreigner, REO Speedwagon, Survivor en Journey had kunnen bezorgen. Daar kwam echter niets van terecht. Kort na het uitkomen van één van de beste AOR-albums ooit werd het juist doodstil rond de groep rond de broers Mick en Richard Fortune. Voor altijd, zo leek het lang. Tot onlangs bekend werd dat er na 34 (!) jaar toch weer een splinternieuw album uitkomt: ‘II’. Waarom zo’n titel voor wat goed beschouwd de derde plaat is? Wat ging er halverwege de jaren tachtig allemaal mis? En hoe hielden de leden zich in de tussentijd in leven? Vragen te over voor drummer Mick Fortune.
ASTRAL DOORS
SWEET SEVENTEEN
Sinds hun debuut in 2003, heeft Astral Doors hard gewerkt om zijn retrometal geschikt te houden voor deze moderne tijden. Inmiddels is het Zweedse zestal met ‘Worship Or Die’ toe aan de negende studioplaat. Wederom is Astral Doors niet bang om de grote topics van deze tijd aan te pakken, zoals religie, terrorisme, oorlog en de huidige staat waarin de wereld verkeert. Daarnaast is er ook ruimte voor mythes en horrorverhalen. Kortom, voor elk wat wils, verpakt in een flinke dosis melodieuze (power) metal. Zanger Nils Patrik Johansson doet z’n verhaal.
WHITESNAKE
OUDERWETS GIFTIG
Uit alles blijkt dat David Coverdale met ‘Flesh & Blood’ een vertrouwd Whitesnake-album wilde maken. Van de songs, de sound en de videoclip tot het artwork, het werkstuk is een weldadig feest der herkenning. De band klinkt bevlogen, de zanger zingt beter dan je van een 67-jarige zou verwachten en de songs steken degelijk in elkaar. Coverdale laat in zijn teksten ook iets meer kanten van zichzelf zien. Voor het enige interview dat hij de Benelux gunt krijgt Aardschok dan ook een opgetogen en opgeluchte zanger te spreken. ‘Flesh & Blood’ kwam namelijk niet zonder slag of stoot ter wereld.
POSSESSED
DE VLOEK VAN DE ZEVEN KERKEN
Wanneer je als band ooit een échte genre-klassieker als ‘Master Of Puppets’, ‘Reign In Blood’ of iets recenter ‘The Satanist’ hebt uitgebracht, is dat niet alleen een mijlpaal in je carrière, maar kan het ook een last op je schouders worden. Fans en critici zullen elke volgende plaat aan dat meesterwerk spiegelen, terwijl je zo’n klassieker nooit meer kunt evenaren. ‘Seven Churches’ van Possessed is zo’n album en het luidde ook nog eens het begin van het death metaltijdperk in. En hoewel het nieuwe ‘Revelations Of Oblivion’ zowel qua productie als strakheid Possesseds beste werkstuk ooit is, zal het de impact van ‘Seven Churches’ natuurlijk nooit meer bereiken. Maar het feit dat er na drieëndertig (!) jaar eindelijk weer een nieuw album van Possessed verschijnt, is natuurlijk al reden genoeg om het enig overgebleven originele bandlid Jeff Becerra op te bellen.
ARCH / MATHEOS
DYNAMISCH DUO
Voormalig Fates Warning-zanger John Arch is een rustige man met intense podiumvrees die geniet van zijn bestaan in de anonimiteit. Hij verbaasde vriend en vijand dan ook door deze keer zelf het initiatief te nemen om met Fates Warning/OSI-gitarist Jim Matheos een nieuwe Arch/Matheos-plaat te maken. Arch: „Ik dacht: ik ben nog relatief jong en kan nu nog zingen.” Zo werd het zaadje voor ‘Winter Ethereal’ geplant.
HARDLINE
HET LEVEN IS MOOI
Het is een drukke periode geweest voor Hardline-zanger Johnny Gioeli. Het afgelopen jaar maakte hij een plaat met oud Hardline-bandgenoot Deen Castronovo en het soloalbum ‘One Voice’. Daarnaast nam hij zes nummers op met de Spaanse gitarist Robert Rodrigo en wist tussen het toeren met Axel Rudi Pell en Hardline door ook nog een nieuw album voor laatstgenoemde band op te nemen.
DANKO JONES
GEEN LOON NAAR WERKEN
Danko Jones praat graag en veel en heeft overal een mening over. Check zijn podcast of Twitteraccount maar eens. Praten over geld is echter niet zijn ding. Aardschok ondervindt het aan den lijve. Een aantal onschuldig bedoelde vragen doen het gesprek al snel ontsporen, waarna achterdocht zich meester maakt van de Canadese garagerocker. Toch kunnen muzikant en journalist elkaar na het gesprek gebroederlijk de hand schudden. Daar is echter wel een staaltje flexibiliteit voor nodig.
JACK SLAMER
ZOALS HET KLOKJE THUIS TIKT…
Jack Slamer is een door de jaren zeventig beïnvloedde hardrockband uit het Zwitserse Winterthur. Het bestaat sinds 2007 maar heeft tot nu toe slechts twee platen uitgebracht, enkel en alleen in het thuisland. Het tweede album is het startpunt voor de samenwerking met Nuclear Blast, het label zet ‘Jack Slamer’ nu alsnog wereldwijd in de markt. De gitaristen Marco Hostettler en Cyrill Vollenweider hangen aan de andere kant van de lijn om de band voor te stellen.
NEW YEARS DAY
EEN NIEUW BEGIN
New Years Day laat met het nieuwe album ‘Unbreakable’ de gitzwarte periode waarin de band zich een tijdlang bevond eindelijk achter zich. Voorganger ‘Malevolence’ (2015) sprak boekdelen over de persoonlijke mineur van met name de rood/zwart gekapte zangeres Ash Costello. Uiteindelijk besloot het vijftal schoon schip te maken. De ‘inner circle’ werd flink uitgedund en een nieuw team aangesteld. Nog voor de release van ‘Unbreakable’, werd de eerste videosingle „Skeletons” al meer dan een miljoen keer bekeken op YouTube en daarmee lijkt NYD een zonnige toekomst tegemoet te gaan. Aardschok belt met een zeer uitgelaten Nikki Misery, de gitarist van de band.
MONKEY3
DE CIRKEL IS ROND
Je bent Zwitser en je wilt wat. Begin je dan een psychedelische stonerband? De apen van Monkey3 wel. Deze heren uit Lausanne zitten inmiddels al vijftien jaar in het vak en hebben in die tijd een ijzersterke en geestverruimende catalogus opgebouwd. Van publiekslieveling ‘39 Laps’ (2006) tot ‘Astra Symmetry’ (2016), dit viertal levert altijd. Ook nu weer. Met ‘Sphere’ gaan de heren terug in de tijd, zonder een stap terug te doen. Aardschok spreekt erover met bassist Kevin.
IRON MAIDEN
DE KLASSIEKER: POWERSLAVE
Wat is het beste album van Iron Maiden? Leg deze vraag voor aan een groep doorgewinterde Iron Maiden-fans en het zal leiden tot een verhitte discussie met uiteindelijk zeven verschillende antwoorden, namelijk alle platen van het titelloze debuut tot aan ‘Seventh Son Of A Seventh Son’. Alle zeven albums zijn op hun eigen manier onbetwiste mijlpalen in de geschiedenis van de beste Britse metalband ooit. Deze aflevering van De Klassieker had dan ook net zo goed kunnen gaan over ‘Killers’ of ‘Piece Of Mind’. Maar die bewaren we voor een andere keer. Deze zomer is het namelijk precies 35 jaar geleden dat ‘Powerslave’ verscheen. De plaat en de daaraan gekoppelde wereldtournee maakten van Iron Maiden op dat moment de grootste heavy metalband ter wereld. We blikken erop terug met zanger Bruce Dickinson.
HET PARALLELLE UNIVERSUM VAN
SAINT AGNES
Op 3 mei brengt het Londense rockviertal Saint Agnes zijn debuutalbum ‘Welcome To Silvertown’ uit op het eigen label Death Or Glory Gang Records. Hierop reikt de band de hand naar liefhebbers van bluesy fuzzrock en garagerock waarop attitude en swag de boventoon voeren. Saint Agnes definiëren is lastig, maar referenties als Monster Magnet, Grace Slick, The Cramps, White Stripes, The Black Keys, The Stooges, Sergio Leone’s spaghettiwesterns, Marvel en DC Comics zijn een heel eind in de goede richting.
THE DAMNED THINGS
LOSSER, RAUWER, VREEMDER
Lange tijd zag het ernaar uit dat de carrière van The Damned Things kort en krachtig als die van een vuurpijl zou blijven. De groep met leden van Anthrax, Every Time I Die en Fall Out Boy speelde negen jaar geleden rondom de release van debuutalbum ‘Ironiclast’ vijf Nederlandse en Belgische shows, daarna bleef het akelig stil. In de jaren die volgden verdiende het bluesy, punky en hardrockerige debuut weliswaar een cultstatus, maar kwam de band vooral ter sprake in de vele geruchten over een langverwacht vervolg. Dat is er vanaf 26 april eindelijk in de vorm van het avontuurlijkere, melodieuzere en eigenzinnigere ‘High Crimes’.
MYRATH
RECHT UIT HET HART
Myrath is de fata morgana van de Tunesische metalscene. Zo goed, dat het eigenlijk nauwelijks voor te stellen is dat een voor metal zo obscuur land, zo’n band af kan leveren. Maar de muziek van het vijftal is geen luchtspiegeling. Het album ‘Legacy’ behoorde in 2016 tot de beste symfonische progreleases van dat jaar. Met het nieuwe ‘Shehili’ wordt het niveau verder opgekrikt en de grenzen nog verder verlegd. Letterlijk, want met deze release wil Myrath de wereldwijde metalscene bestormen. Zanger Zaher Zorgati vertelt over de lange weg van een stel Tunesische headbangers met een droom.
EX LIBRIS
UIT DE ANNALEN
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Zangeres Dianne van Giersbergen verliet in 2017 de succesvolle Duitse band Xandria. Hierdoor kreeg ze wel weer meer tijd voor haar eigen band Ex Libris. Samen met de overige bandleden heeft ze zich sindsdien volledig gestort op de realisatie van de progressieve metaltrilogie ‘ANN’. Het verhaal gaat over drie verschillende vrouwen uit de geschiedenis die allemaal de naam ‘Ann’ dragen. In de zomer van 2018 verscheen het eerste deel over Anna Boleyn. Het tweede hoofdstuk, over Anastasia Romanova, is in maart verschenen. De hoogste tijd om even bij te praten met de frontvrouw.
MÅNEGARM
ZWEEDSER DAN IKEA
Hoewel de band al ruim vijfentwintig jaar bestaat, is het Zweedse Månegarm nooit echt doorgebroken bij het grote publiek. Vreemd, en erg jammer, aangezien de band al tal van uitstekende vikingmetalplaten heeft uitgebracht. Eind april zal ‘Fornaldarsagor’, Månegarms negende studioalbum, het levenslicht zien. Waar op voorganger ‘Månegarm’ nog catchy, Engelstalige nummers als „Odin Owns Ye All” en „Call Of The Runes” te horen waren, klinkt deze nieuwe plaat serieuzer en duisterder. Aan de vooravond van de release van zijn nieuwe geesteskind praat de goedlachse zanger/bassist Erik Grawsiö Aardschok bij. Om te beginnen vertelt hij waarom fans ruim drie en een half jaar op deze plaat hebben moeten wachten.
GRAND MAGUS
WOLVEN IN SCHAAPSKLEREN
Het blijft verrassend. Een band die al zo lang meedraait en zulke goede platen maakt, en toch maar een beperkte fanschare heeft. Het overkomt Grand Magus. Deze Zweedse heavy metallers zijn niet bepaald meesters der vernieuwing, maar wat ze doen, doen ze o zo goed. Solide. En telkens nét weer iets beter dan de keer ervoor. Frontman Janne ‘JB’ Christoffersson voelt zich echter niet miskend. De stoïcijnse zanger/gitarist laat op het nieuwe ‘The Wolf God’ de muziek spreken. En hij spreekt met Aardschok over de muziek.
INTER ARMA
ARTISTIEKE AVONTURIERS
De extreme metalband Inter Arma wil op het compromisloze vierde album alle grenzen doen vervagen. ,,’Sulphur English’ is geschreven om nergens mee vergeleken te worden”, zegt T.J. Childers. De drummer en songwriter van de band uit Richmond, Virginia is net zo eigenzinnig als de muziek die hij schrijft en maakt zich tijdens het gesprek meerdere keren boos.
TRONOS
SUPERTRIO
Iets nieuws kan bekend klinken. Dat gevoel had ondergetekende bij het horen van ‘Celestial Mechanics’, het eerste album van het nieuwe project Tronos. In de lineup treffen we verschillende bekende namen aan, zoals die van Shane Embury. De Napalm Death-bassist is bij Tronos verantwoordelijk voor gitaar en vocalen die menigeen zullen verrassen. Producer Russ Russell (onder meer bekend van zijn werk aan een flink aantal Napalm Death-albums) is in de band actief als gitarist en doet alle geluiden op een prachtige manier samensmelten tot een gelaagde en bijzondere productie. Op drums: de Belg Dirk Verbeuren, tegenwoordig achter de kit bij Megadeth en voorheen bij Soilwork. Aan ervaring geen gebrek dus. En dan doet ook nog een niet misselijk trio bassisten een duit in het zakje. Aardschok belt met initiatiefnemer Russ Russell.
BELZEBUBS
Een interview in tekenstrip-vorm.
ALLEGAEON
KOSTBARE LEVENSLESSEN
De Amerikaanse extreme metalband Allegaeon loopt al ruim tien jaar mee en krijgt langzaam maar zeker steeds meer voet aan de grond in Europa. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot. Gitarist en enig overgebleven origineel bandlid Greg Burgess probeert zo optimistisch mogelijk te blijven. Toch kan hij niet voorbijgaan aan enkele pittige jaren voorafgaand en tijdens het maken van het nieuwe, reeds vijfde studioalbum ‘Apoptosis’.
AMONG THE ANGELS
23 MAART – MUZIEKGIETERIJ – MAASTRICHT
M-Town (Maastricht) staat vandaag weer even helemaal in het teken van hardcore, zoals dat in de jaren negentig zo vaak het geval was. De reden is de herdenking van Richie Backfire!, die ons twintig jaar geleden verliet en de 25e en 30e verjaardag van respectievelijk Backfire! en Right Direction. Initiatiefnemers Maurice Gijsbers, Dave Reumers (Right Direction) en Wyb Brouwer (Backfire!) sloegen de handen ineen en zorgen voor een memorabele dag.
PROGNOSIS
22 & 23 MAART – EFFENAAR – EINDHOVEN
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de eerste editie van het festival Prognosis in Eindhoven kent twee gezichten. Aan de ene kant is er een zeer interessante opzet met diverse clinics, signeersessies en natuurlijk het ijzersterke affiche met veel aansprekende bands, waarbij de grote namen dit weekend ook echt ten volle overtuigen. Aan de andere kant wordt de sfeer flink gedrukt door een aantal organisatorische missers.
KILLFEST
15 MAART – EFFENAAR – EINDHOVEN
Als je Overkill iets niet kunt ontzeggen, dan is het werklust. ‘Feyenoord van de metal’ werd de band uit New York wel eens genoemd in dit blad, in feite doe je de groep daar schromelijk mee tekort. Want in tegenstelling tot de wispelturige voetbalclub verzaakt Overkill nooit en te nimmer. Niet op plaat en al he-le-maal niet op een podium. Naast een gezonde werkethiek heeft de band echter ook een strakke zakelijke kant. Zo herinner ik me nog goed dat de band op de 70000 Tons Of Metal-cruise in 2017 doodleuk tweemaal exact dezelfde set speelde, wat natuurlijk niet zo netjes naar de fans en organisatie toe was. Datzelfde zakelijke karakter laat zich ook vanavond gelden. De speeltijden worden namelijk tot op de minuut bewaakt en alles staat in kader van de uiteindelijke hoofdact.
GRINDHOVEN
30 MAART – DYNAMO – EINDHOVEN
De Eindhovense goregrindband Rompeprop hield in 2016 op te bestaan. Het door de groep georganiseerde festival Grindhoven bleef evenwel overeind en beleeft dit jaar haar achtste editie. Net als voorgaande keren vindt het evenement plaats in Dynamo, met het atrium en de grote zaal als strijdtonelen. Het programma beslaat een keur aan entertainment, van grindcore, (slam) death metal en punkrock tot schlager, freakshow en outsidermuziek. En dat dan voorzien van een aankleding die het midden houdt tussen biergarten, kermis en metalfestival. Niets lijkt te gek, door een bezoeker treffend gevangen in een kernspreuk: Grindhoven de gekste!