 EPICA
Ωmega
(Nuclear Blast)
Anita Boel
93
In de vorige Aardschok stond al een uitgebreid interview met Epica. Fans die het artikel hebben gelezen en het opnameproces gevolgd, zullen likkebaardend naar de datum van 26 februari hebben uitgekeken. Op deze dag is ‘Ωmega’ verschenen, een werkstuk dat door Metal Mike omschreven werd als het beste uit het oeuvre van Epica. Als groot liefhebber van de band hebben deze woorden mij uiteraard ook getriggerd. Heeft de band zichzelf inderdaad weer weten te overtreffen? Het antwoord luidt in vele opzichten ja, al moet ik bekennen dat ‘Ωmega’ mij in eerste instantie toch iets minder overdonderde dan voorganger ‘The Holographic Principle’. Hoe vaker ik naar ‘Ωmega’ luister, hoe meer ik het echter ga waarderen. Dan heb ik het met name over de perfect uitgewerkte orkest- en koorpartijen. In eerste instantie denk je vet, na meerdere luisterbeurten gaat dat gevoel over in diep respect. Mede door de geweldige productie van Joost van den Broek hoor je hoe fantastisch alles in elkaar steekt. Elk fluitje, (kinder)koortje of strijker die je hoort, het staat allemaal volledig in dienst van het nummer. Neem bijvoorbeeld het spectaculaire „Code Of Life” of, een ander hoogtepunt, „The Skeleton Key”, waarin frontvrouw Simone Simons door de reeds genoemde koor- en orkestpartijen naar ongekende hoogten wordt getild. Maar ook de gruntpartijen van Mark Jansen varen er wel bij. Niet eerder klonken die zo goed en zo zwaar. Laten we vooral ook het gitaar-, drum-, bas- en toetsenwerk niet onbenoemd laten. Het is allemaal van een ongekend hoge kwaliteit. Ik kan enkel en alleen trots zijn op deze gasten. Epica is een band van absolute wereldklasse en dat komt dan oorspronkelijk uit Reuver – eigenlijk niet voor te stellen als je naar dit album luistert. Het was best even balen om te vernemen dat de band een sabbatical had ingelast, maar als je vervolgens een album als ‘Ωmega’ uitpoept, ach, dan mogen ze wel vaker even een rustmomentje inlassen. Bedankt heren en dame!
|
EVERGREY
Escape Of The Phoenix
(AFM Records)
Diederick RR 9660
87
‘The Atlantic’ uit 2019 was een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van de Zweedse band Evergrey. De manier waarop de muziek, het artwork en de indrukwekkende teksten over de echtelijke scheiding van zanger Tom Englund op dat album samenkomen, is ongekend fraai. Ruim twee jaar later is Englund hertrouwd en spat het geluk van de man af nu hij een nieuwe liefde gevonden heeft. En dus hield ik mijn hart vast voor ‘Escape Of The Phoenix’. Geluk en stabiliteit leveren namelijk vaak niet de beste albums op. Maar zoals je in het interview met Englund elders in deze uitgave kan lezen, put hij veelvuldig uit zijn bewogen verleden en kunnen fans gerust zijn over de kwaliteit van ‘Escape Of The Phoenix’. Opnieuw in schitterend artwork van kunstenaar Giannis Nakos gestoken, is dit nieuwe album in muzikaal opzicht een voortzetting van de aanpak die Evergrey tijdens de trilogie van hun laatste drie albums liet horen. De vijf heren knallen uit de startblokken met „Forever Outsider” en slingeren daarna met vaste hand door alle facetten die de band zo geliefd maken: harde uptempo nummers, emotionele (semi)ballads en alles wat daar tussen hangt. Englund klinkt zoals altijd tegelijkertijd verscheurd en geruststellend liefdevol en daarbij bieden de smaakvolle gitaar- en keyboardpartijen het onderliggende tapijt waarover hij zijn zielenroerselen kan uitstrooien. En dan is er nog de niet te onderschatten ritmesectie bestaande uit Johan Niemann op bas en Jonas Ekdahl op drums. Zij houden alles strak en swingend en geven Evergrey de laatste jaren net dat beetje extra, gesteund door het prachtig volle en open geluid dat producer en mixer Jacob Hansen weer uit zijn mengpaneel heeft weten te toveren. Tot mijn persoonlijke favorieten reken ik het indringende „In The Abscence Of Sun” en de titelsong; het hardste en snelste nummer van ‘Escape Of The Phoenix’. Op „The Beholder” smelt de stem van Englund trouwens nog mooi samen met de luchtpijp van gastzanger James Labrie van Dream Theater. ‘The Atlantic’ wordt niet overtroffen, maar elke Evergrey-fan zal zich de komende maanden graag onderdompelen in deze nieuwe prachtplaat.
|
