HALESTORM
Back From The Dead
(Atlantic Records)
Stan Novak
85
Vijfentwinig jaar Halestorm. Dat kun je niet beter vieren dan met deze kersverse CD van de maand. ‘Back From The Dead’ is echter een misleidende titel, want sinds de release van het officiële debuut is de band steevast op de radar geweest. Wel hebben de eastcoastrockers een lange aanloop gehad; de debuut-EP ‘Over And Done’ liet tot 2006 op zich wachten en de eerste, titelloze full-length verscheen zelfs pas in 2009. Vanaf dat moment ging het echter snel en sindsdien is de hoogst energieke outfit niet van de internationale podia weg te branden. Met ‘Back From The Dead’ komt de teller nu op vijf. Vijf studioalbums in dertien jaar tijd is tegenwoordig een respectabel moyenne, zeker als je weet dat Halestorm tussen deze releases en het strakke tourregime van honderden shows per jaar ook nog een serie cover-EP’s uitbracht. Al die ervaringen hebben Halestorm gesmeed tot wat het vandaag de dag is: een goed geoliede en ijzersterke rockmachine die op meerdere vlakken weet te overtuigen. De contrasten zijn groot op ‘Back From The Dead’ en de plaat klinkt urgenter dan z’n voorgangers. De lockdown heeft in creatief opzicht louterend gewerkt; de band is er eens goed voor kunnen gaan zitten en dat hoor je. Het album klinkt geïnspireerd en bevlogen. De knalharde titeltrack deelt de eerste mokerslagen uit, maar heeft daarnaast ook ontzettend pakkende hooks, hetgeen ook gezegd kan worden van het deinende „Wicked Ways” waar het gaspedaal op momenten diep wordt ingetrapt. Het is echter onverminderd Lzzy Hale die regeert met haar enorm krachtige en expressieve strot. Het meer gematigde „Strange Girl” geeft de voortvarende start een passend vervolg. Een ander bekend handelsmerk van de band, de ballad, ontbreekt ook niet. Je treft er ditmaal twee aan en dat is precies genoeg op een totaal van elf songs. In combinatie met het duistere, licht industrieel getinte „Bombshell”, de postgrunge van „I Come First” en kleurrijke Evanescence-achtige rockers als „BrightsIde” en „The Steeple” zorgen de strategisch geplaatste rustpunten „Terrible Things” en „Raise Your Horns” voor een bijzonder dynamische luistertrip. Dit is Halestorm op zijn best.