KATATONIA
Sky Void Of Stars
Napalm Records
Patrick de Sloover
92
Katatonia’s vorige studioalbum ‘City Burials’ verscheen midden in de coronaperiode, waardoor het niet mogelijk was om dit live te ondersteunen. Niemand wist hoe de toekomst eruit zou zien en of Katatonia de pandemie überhaupt zou overleven. Boegbeeld en zanger Jonas Renkse had er zelfs vrede mee genomen als ‘City Burials’ het laatste wapenfeit was geweest. Aan het einde van vorig jaar verscheen dan ineens toch een eerste single („Atrium”), die meteen duidelijk maakte dat de rust Katatonia goed had gedaan; de Zweden klonken fris en gedreven. Dit elan werd verder gezet met nog twee sterke singles („Austerity” en „Birds”), die bevestigden dat het aanstaande twaalfde album zou rocken zonder de voor Katatonia zo typische, melancholische stijl te verloochenen. Welnu, ‘Sky Void Of Stars’ heeft inderdaad een steviger fundament dan zijn voorganger en het experimentele karakter daarvan is meer achterwege gebleven. Het doet deugd om te horen dat een scala aan gevoelens worden omgezet in bevlogen songs. Een duet met Joel Gustav Ekelöf (Willowtree, Soen) in het nummer „Impermanence” toont hoe nauwgezet en keurig de stemmen samen passen; het juiste timbre, het juiste gevoel, gegoten in een vijf minuten durende climax. Zweverige teksten over het leven, dromen, gevoelens en afzien tijdens dit aards bestaan worden voorzien van gedetailleerde songstructuren die weemoed en progressieve hoogtepunten perfect laten fuseren. Breekbare en fragiele momenten krijgen de gepaste omkadering met een eclatant eindresultaat als gevolg. ‘Sky Void Of Stars’ is tevens het eerste album waarbij gitarist Roger Öjersson écht op de voorgrond treedt en schittert. Deze keer is iedere song voorzien van zijn typische sound en hij is erin geslaagd om het materiaal een viriel laagje te geven. ‘Sky Void Of Stars’ is mede daardoor een amalgaam van hoogtepunten geworden. Katatonia’s beste? Het zou zomaar kunnen.