 PYRAMAZE
Bloodlines
(AFM Records)
Diederick RR 9660
82
Na het recente Anubis Gate-album, staat nu ook ‘broertje’ Pyramaze te trappelen om nieuw materiaal aan de wereld te laten horen. Ondanks dat gitarist Jacob Hansen ooit zanger bij Anubis Gate was, drummer Morten Gade Sørensen momenteel in beide bands drumt en Anubis Gate-vocalist Henrik Fevre veel zanglijnen voor Pyramaze schrijft, worden de verschillen tussen de twee Deense bands steeds groter. Want Pyramaze legt zich meer en meer toe op compacte powerprogsongs, waarbij het progmetalelement – in tegenstelling tot bij hun landgenoten – telkens kleiner wordt. De tien songs op ‘Bloodlines’ klokken allemaal rond de vier à vijf minuten, klinken fris en barsten opnieuw van de prachtige refreinen, een aspect waarmee deze band al jaren veel indruk maakt. Dat laatste valt niet direct op bij de eerste kennismaking met dit nieuwe materiaal, maar zoals wel vaker bij goede bands, drijven de sterke melodieën naar verloop van tijd vanzelf naar de oppervlakte. Muzikaal mag het echter wel wat spannender en moet de band ervoor waken niet in het vaarwater van een band als Kamelot te geraken. Om deze reden scoort ‘Bloodlines’ dan ook een tikkie minder hoog dan de voorgangers. Een klein tikkie welteverstaan, want met de geweldenaar Harøy achter de microfoon en drie uiterst ervaren muzikanten die een krachtige en pakkende basis leggen, blijft Pyramaze absoluut één van Denemarkens trotse exportproducten.
|
 RAVEN
All Hell’s Breaking Loose
(Silver Lining Music)
Sjak Roks
78
De oude rotten van Raven hebben met ‘Rock Until You Drop’ (uit 1981), ‘Wiped Out’ (1982) en ‘All For One’ (1983) een drietal New Wave Of British Heavy Metal-klassiekers op hun naam staan. Daarna grossierde de band een tijdlang in het uitbrengen van matige platen, maar vanaf het uit 2015 stammende ‘ExtermiNation’ is de stijgende lijn weer ingezet en het in 2020 verschenen ‘Metal City’ was zelfs verrassend goed te noemen. Datzelfde geldt ook voor ‘All Hell’s Breaking Loose’, waarop Raven wederom erg energiek voor de dag komt. Nummers als het snelle „Medieval”, „Desperate Measures” en „Invasion” bewijzen dat Raven nog zeker niet ingedut is en doen de hoogtijdagen enigszins herleven. Zanger John Gallagher bepaalt met zijn ‘love it or hate it’-stemgeluid nog steeds voor een groot gedeelte het unieke bandgeluid en schiet op ‘All Hell’s Breaking Loose’ ook weer alle kanten uit. Dat zorgt er voor dat een en ander wat chaotisch en rommelig overkomt, maar dat is in mijn beleving nu juist de charme van deze band. Ook broerlief Mark laat zich gelden en vult de songs met de nodige prima riffs en solo’s. Raven mag dan niet meer de status van vroeger hebben, maar ‘All Hell’s Breaking Loose’ bewijst andermaal dat de band anno 2023 zeker nog bestaansrecht heeft.
|
