In de Aardschok van Augustus / September 2001 lees je alles over:
ABSU , ALIEN ANT FARM, ANCIENT RITES, ARMORED SAINT, BACKYARD BABIES, BOY HITS CAR, BRIGHTSIDE, CRADLE OF FILTH, DEF LEPPARD/CYBERNAUTS, EXMORTEM, GOOD RIDDANCE, GRASPOP, JACK BRUCE, KILL YOUR IDOLS, KREATOR, MANDRAGORA SCREAM, MAXIMUM PENALTY, ONLY ATTITUDE COUNTS, PALLAS, RAGING SLAB, ROSE TATTOO, SAXON, SEVENTH KEY, SLAYER, STONE TEMPLE PILOTS, THE EXPLOITED, THE NERVE AGENTS, THE NOMADS, WÂLDROCK, WATERDOWN, BOSPOP
ABSU
René Veerkamp
‘Tara’, de nieuwste CD van Absu eindigde op de één na laatste plaats van de soundcheck in het juni-nummer van dit blad. Hoewel ik geen speciale behoefte voel om de mening van sommige van mijn collega’s in twijfel te trekken, vraag ik mij oprecht af waarom deze interessante en volstrekt eigenzinnige Amerikaanse band zulke waardeloze cijfers toebedeeld krijgt. Al sinds 1992 bewijst deze band dat er ook in Amerika nog wel een paar mensen rondlopen die kwalitatief goede black metal kunnen spelen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de uitermate diepgravende teksten over de Keltische mythologie en cultuur. Aan de andere kant van de telefoonlijn zit een uiterst erudiete en welbespraakte Sir Proscriptor McGovern. Allereerst wil ik natuurlijk graag weten waarom we bijna vier jaar op de opvolger van ‘The Third Storm Of Cythraul’ hebben moeten wachten.
ALIEN ANT FARM
WERKMIEREN
Gerd Jan Vleugels
In thuisland Amerika worden ze een grote belofte aan het nu metal-front genoemd, en wijst alles erop dat ‘ANThology’ binnenkort goed is voor een gouden plak. Het is echter te makkelijk om te stellen dat Alien Ant Farm (AAF) alles te danken heeft aan zijn ‘grote broer’ Papa Roach. Lang voordat AAF werd ondergebracht op Papa Roach’s New Noize-label had de band namelijk al een fanschare opgebouwd en het – met een L.A. Music Award onderscheiden – debuut ‘Greatest Hits’ op zijnnaam geschreven. De vriendelijke frontman Dryden Mitchell geeft tekst en uitleg.
ANCIENT RITES
Vlaanderen and Israël stood as one!
Dennis Verboven
Shalom Israël! Tel Aviv haalt deze dagen geregeld het nieuws. Vaak zijn het enkel verhalen over de aldaar woekerende burgeroorlog of bloedige aanslagen die doorsijpelen tot bij ons. Dat er in het economisch en cultureel centrum van Israël best van metal genoten kan worden, laat zich enkel via ondergrondse kanalen doorschemeren. Herinner bijvoorbeeld vage releases van Orphaned Land of Salem. Alle broodnodige elementen voor een gezonde scene zijn immers voorhanden; CD’s, clubs, T-shirts, … noem maar op. Een enkel probleem waar men mee kampt: een schrijnend tekort aan optredens van buitenlandse acts. Zo annuleerden onlangs Cradle Of Filth en Dark Funeral geboekte optredens vanwege de negatieve berichten die haast wekelijks in de kranten staan. Ancient Rites besloot daar wat aan te doen en reisde af naar Tel Aviv voor een concert op woensdag 27 juni. Aardschok volgde en was getuige van een heuse non-profit operatie die zich qua metalromantiek gerust kan meten met de nostalgische verhalen die onze hoofdredacteur wel eens verspreidt over tournees met Slayer en Metallica in de jaren tachtig. De soms wel erg platvloerse humor van de bandleden moest ondergetekende maar op de koop toe nemen…
ARMORED SAINT
AL TWINTIG JAAR OLD SCHOOL
Robbie Woning
Vrienden voor het leven. Hoewel zanger John Bush en bassist Joey Vera de laatste tijd vooral actief waren bij andere bands, hebben de vijf muzikanten van Armored Saint sinds de split in 1992 altijd contact met elkaar gehouden. Het verklaart wellicht waarom het reünie-album ‘Revelation’ vorig jaar direct zo vertrouwd klonk en waarom de band tijdens de navolgende Europese toer nog altijd prima op elkaar ingespeeld was. Deze zomer bestaat Armored Saint twintig jaar. Een heuglijk feit, dat de band viert met de verzamel-CD ‘Nod To The Old School’. Geen simpel ‘best of’-album, maar een waardevolle compilatie van demo’s, onbekend materiaal, verrassende covers en videotracks, waar fans van ‘The Saint’ werkelijk van zullen smullen. De sterke nieuwe nummers „Real Swagger’’ en „Unstable’’, die de band speciaal voor dit album opnam, geven bovendien goede hoop voor de toekomst. Joey Vera (38) belde naar Aardschok om iets meer te vertellen over het kersverse rariteitenalbum.
BACKYARD BABIES
Robert Haagsma
‘Seks, drugs en rock-’n-roll’ mag misschien het grootste cliché van de popmuziek zijn, voor de Backyard Babies zijn het nog steeds zaken waar het om draait in het leven. Het was de laatste jaren wat stil rond het Zweedse kwartet, maar de Babes zijn terug met de sterke plaat ‘Making Enemies Is Good’.
BOY HITS CAR
Globaal beschouwd
René Vanes
Los Angeles, stad van engelen en van tal van culturen. Niet slechts ingegeven door de verschillende bevolkingsgroepen van de stad zelf, maar ook de invloeden van Azië die soms via de oceaan bij de kant van de metropool aanspoelen. Hectiek naast meditatie, zon naast smog, fast food naast een gezondheidscultus, geen sigaret op de stoep te vinden, maar het aantal cokeverslaafden is niet te tellen. Tegenstellingen dus. Die naast elkaar leven. Ook binnen het gezelschap van Boyhitscar.
BRIGHTSIDE
Onno Cro-Mag
Jarenlang werd Brightside als het kleine broertje van Ryker’s gezien omdat ze beide uit Kassel (Duitsland) kwamen. Toch vind ik dat Brightside op CD nooit onder heeft gedaan voor Ryker’s en albums als ‘Punchline’ en ‘Bulletproof’ zijn zeer de moeite waard. Nu de Eurocore-storm wat is gaan liggen en Ryker’s gestopt is, komt Brightside met een knalharde CD aanzetten. Het album ‘True Force’ is een ouderwets stukje Brightside dat aantoont dat de band gegroeid is qua sound en afwisseling, maar nog net zo eerlijk en hard overkomt als zes jaar geleden. Zanger Dennis kan zich dan ook geen leven zonder hardcore voorstellen.
CRADLE OF FILTH
KLAAR VOOR HET GROTE WERK
Robbie Woning
Een contract bij Epic/Sony, een tournee met Slayer en Pantera, de speelfilm ‘Cradle Of Fear’ die in juli eindelijk gaat uitkomen… Er valt eigenlijk altijd wel iets te melden over Cradle Of Filth. Aanleiding voor dit vierde Aardschok-artikel binnen één jaar tijd is echter de nieuwe CD ‘Bitter Suites To Succubi’. Een als mini-album aangekondigd schijfje, dat door de toevoeging van allerlei extra tracks uiteindelijk bijna vijftig minuten is gaan duren. Zanger Dani Filth belde met Aardschok om uit te leggen waarom zijn band zo spoedig na het geniale ‘Midian’ alweer met nieuw materiaal voor de dag is gekomen.
DEF LEPPARD/CYBERNAUTS
ODE AAN EEN JEUGDHELD
Robert Haagsma
Heel even, halverwege de jaren tachtig, was Def Leppard de grootste rockband ter wereld. Die toppositie heeft het Britse vijftal inmiddels af moeten staan aan jongere generaties bands. Het betekent echter allerminst dat Joe Elliott, Phil Collen, Vivian Campbell, Rick Savage en Rick Allen teruggetrokken zijn gaan leven. De eerste twee hadden de afgelopen jaren bijvoorbeeld de handen vol aan het Cybernauts-project – een eerbetoon aan gitarist Mick Ronson. Afgelopen maand verscheen daar een CD van. De heren denken bovendien na over een nieuwe plaat, de opvolger van het in 1999 verschenen ‘Euphoria’. Joe Elliott: „Wanneer die uitkomt? Geen idee, bij ons weet je dat nooit zeker.”
EXMORTEM
Roman Hödl
De bandnaam Exmortem zal niet voor iedereen een begrip zijn, maar omdat deze Deense band met ‘Berzerker Legions’ een bovengemiddeld goed product heeft afgeleverd, volgt hieronder een samenvatting van een kort gesprek met Martin ‘Sigtyr’ Thim, gitarist en het brein achter Exmortem.
GOOD RIDDANCE
HARDCORE-PUNK UIT SANTA CRUZ!
Onno Cro-Mag
Good Riddance uit het zonnige Santa Cruz is al sinds 1986 bezig. In 1995 verscheen de debuut-CD ‘For God And Country’, een mix van punk en hardcore die de band onderscheidde van de meer melodieuze scene uit die regio. Inmiddels beschikt Good Ridddance over een grote schare fans die bestaat uit zowel punk- als hardcoreliefhebbers. De onlangs verschenen vijfde CD ‘Symptoms Of A Levelling Spirit’ is wederom een klassebak. Good Riddance is in staat gebleken om zichzelf na vier albums te overtreffen. Melodie en agressie gaan weer op schitterende wijze hand in hand. De teksten van frontman Russ zijn weer zeer persoonlijk en politiek bewogen, zonder prekerig over te komen. Tijd voor een gesprek met de vocalist.
GRASPOP
22 – 23 juni Boeretangsedreef – Dessel
Graspop heeft haar bestaansrecht inmiddels wel bewezen. Organisator Bob Schoenmaekers en zijn staf hebben hun zaakjes dermate goed voor elkaar dat toeschouwers van heinde en verre op het interessante programma zijn afgekomen. Ook aan de campinggangers is gedacht, middels een vet programma op de vrijdagavond. Mede door het niet doorgaan van Dynamo Open Air mag de organisatie meer bezoekers begroeten dan in voorgaande jaren. Aardschok stuurde ook een uitgebreide delegatie om een en ander te verslaan. De teksten zijn afkomstig van Alain Bogaert (AB), Martien Koolen (MK), Stan Novak (SN), Liselotte Hegt (LH), Roman Hödl (RH), Stephan Gebédi (SG), Onno Cro-Mag (OC) en Dennis Verboven (DV). De plaatjes zijn afkomstig van Barbara Meihuizen, Pascal van de Meulenberg, Ralf Collaris en Dirk van den Auweele.
JACK BRUCE
WORTEL TEGEN WIL EN DANK
Robert Haagsma
Het Britse trio Cream bestond maar een paar jaar en bracht een handvol platen uit. Toch was de invloed van de band verstrekkend. Het krachtige geluid, de uitgesponnen composities en de prominente rol van bas en drums zou later talloze hardrockbands tot voorbeeld dienen. Meer dan dertig jaar later houdt bassist Jack Bruce die boot liever af: „Hardrock? Ik houd Led Zeppelin daarvoor verantwoordelijk. Niet Cream.”
KILL YOUR IDOLS
Onno Cro-Mag
Een van mijn absolute lievelingsbands van het moment is Kill Your Idols. Deze New Yorkers hebben vanaf hun oprichting een eigen stijl bepaald en ondanks de opkomst van allerlei trends zijn ze trouw gebleven aan de roots van hardcore en punk. Na het spijkerharde titelloze debuutalbum uit 1996 weet men al vlug een cultstatus te behalen, en na de tweede CD ‘No Gimmicks Needed’ is de doorbraak definitief een feit. De band toert in 1999 en 2000 continu en heeft onlangs het nieuwe album ‘Funeral For A Feeling’ via Side One Dummy Records uitgebracht. De liefde voor old school hardcore en punk gaat terug naar de beginjaren tachtig en altijd staat melodie centraal binnen de sound van deze diehards. Tijdens de toer met American Nightmare spreek ik frontman Andy.
KREATOR
TERUG OP DE TROON
Robbie Woning
Na het gothic-georiënteerde ‘Endorama’ en een Europese tournee waarbij veel oude fans het verschil tussen Moonspell en Kreator niet meer zagen, leek de legendarische Duitse thrashband definitief verloren voor de liefhebbers van harde metal. Totdat begin dit jaar via SPV plotseling berichten opdoken, dat Kreator op zijn komende album muzikaal weer zou terugkeren naar zijn roots. Gitarist Tommy Vetterli, de belangrijkste medecomponist op ‘Endorama’, was door bandleider Mille Petrozza ontslagen en in tegenstelling tot eerdere berichten maakten bassist Christian Giesler en drummer Jürgen ‘Ventor’ Reil nog altijd trouw deel uit van de band. Nadat vooraf uitgelekte, strijdlustige titels als „Violent Revolution”, „Bittersweet Revenge” en „Reconquering The Throne” het geloof in een wedergeboorte nog verder hadden versterkt, besloot Aardschok in juni alvast het nieuwe Kreator-album te gaan beluisteren.
MANDRAGORA SCREAM
EEN BOOSAARDIG SPROOKJE?
Liselotte Hegt
Ergens in 1997 richtte de Italiaanse zangeres/dichteres Morgan Lacrioix haar nieuwe band Mandragora Scream op. Het vinden van de juiste muzikanten ging haar niet gemakkelijk af. De zoektocht eindigde pas na drie jaar, toen Morgan componist/gitarist/zanger Terry Horn, een ervaren conservatorium-muzikant, ontmoette en binnen een jaar voegden ook gitarist John Peter Morris, drummer Jeff Brian Palmitteri, bassist Mr. Tonde en toetsenist Jack Lowell Halleyn zich bij de frontvrouw. Het vorige maand uitgebrachte debuut ‘Fairy Tales From Hell’s Caves’ heeft in ieder geval een betoverende indruk bij Aardschok achtergelaten. Reden genoeg om de achtentwintig jarige zangeres via de satelliet op te zoeken.
MAXIMUM PENALTY
ALTIJD TEGENDRAADS!!!!
Onno Cro-Mag
Al sinds de demo’s uit het midden van de jaren tachtig neemt Maximum Penalty een speciale plaats in binnen de hardcorescene van NY. De band is echt met geen andere act te vergelijken en zoekt altijd naar melodie in de sound. Zanger Jim Williams is het muzikale brein achter Maximum Penalty. Van beroep is hij professioneel drummer en met het grootste gemak hanteert hij ook de gitaar. Zijn muzikale vakkennis zit in zijn genen, want zijn vader was een beroemd sessiemuzikant die met een jazzgrootheid als Duke Ellington heeft gespeeld. Vanaf jonge leeftijd is hij dus al opgegroeid met muziek. Op z’n elfde gaat Jim voorzichig naar een concert van Bad Brains en raakt verkocht aan hardcore.
ONLY ATTITUDE COUNTS
Onno Cro-Mag
De Oostenrijkse band Only Attitude Counts (OAC) is niet meer weg te denken uit de Europese hardcorescene. Onlangs verscheen het derde album ‘Hard To Swallow’. OAC is net zoals veel eurocorebands geliefd en gehaat, en is inmens populair bij onze Duitse buren. Ook in Nederland en België heeft men een vast aantal liefhebbers en dat kan alleen maar groter worden door deze nieuwe gevarieerde CD. Zangeer Mike Crucified is leadzanger bij OAC en heeft samen met Sean Spider de formatie Spider Crew opgericht. Dat worden drukke tijden voor deze inwoner uit Wenen.
PALLAS
levert alweer een meesterwerk af
Martien Koolen
‘The Cross & The Crucible’ (het kruis en de vuurproef) is de welluidende titel van het nieuwste Pallas-album. De Engelse symfonische rock- en progrockscene is weer terug uit een diep dal. Bands zoals Porcupine Tree, IQ, Threshold, Pendragon en natuurlijk Pallas zijn weer helemaal ‘in’. Tegelijkertijd met de wederopstanding van Engelse symforock is ook het conceptalbum weer helemaal terug. Want ‘The Cross & The Crucible’ is volgens mij wel degelijk een conceptalbum; of niet, Graeme (Murray, MK)??
RAGING SLAB
NOG ALTIJD EEN BUITENBEENTJE
Michel van de Moosdijk
In de maanden september en oktober toert Raging Slab eindelijk weer eens door de Benelux. Acht jaar geleden stond de band rondom gitarist/zanger Greg Strzempka en slidegitariste Elyse Steinman voor het laatst op een Nederlands podium. Toen was dat ter promotie van het geweldige album ‘Dynamite Monster Boogie Concert’. In september staat het enkele maanden geleden verschenen ‘The Dealer’ centraal. Raging Slab is altijd een buitenbeentje geweest. De vier bandleden leven al vele jaren op een boerderij in Pennsylvania, werden ooit eens omschreven als een kruising tussen Metallica en Lynyrd Skynyrd (echt belachelijk!) en hebben constant problemen met platenmaatschappijen, die de grootste moeite hebben om de eigenzinnige formatie aan de man te brengen. Het is een situatie waarmee Greg heeft leren leven.
ROSE TATTOO
Onno Cro-Mag
Ik heb in mijn periode dat ik voor de Aardschok schrijf al veel interviews gedaan. Je raakt een beetje gewend om met bekende muzikanten te praten en ik ben dan niet zo snel meer onder de indruk als ik iemand moet interviewen. Toen ik echter vernam dat ik in Helmond voor een optreden een luistersessie kon doen met een van mijn grote idolen was ik die vrijdag net een klein jongetje dat zat te wachten op zijn speelgoed voor Sinterklaas. Veel punks en hardcorelieden zijn met Rose Tattoo opgegroeid en muzikanten van onder andere Agnostic Front, Cro-Mags, Discipline, Right Direction et cetera hebben er nooit een geheim van gemaakt dat deze Australiërs van grote invloed zijn geweest op de sound van hun band. Het was voor mij een hele eer om met de grootheid Angry Anderson in mijn auto een interview te doen. Jongensdromen komen af en toe toch nog uit!!!
SAXON
STUDIO REPORT
Robbie Woning
Hoe vaak er ook om de rechten op de naam Saxon gestreden wordt en hoeveel klassiekers de oud-bandleden Steve Dawson en Graham Oliver met hun matige nieuwe zanger ook coveren, er zal in deze wereld natuurlijk altijd maar één echte Saxon rondlopen. En dat is de band waarbij kapitein Biff Byford met zijn markante stemgeluid, zijn grijs/zwarte haren en zijn onafscheidelijke zwarte lange jas, al sinds mensenheugenis trots aan het roer staat. Hoewel Biff en consorten tijdens de recente festivaloptredens natuurlijk opnieuw vooral oudjes speelden, waren de laatste albums ‘Unleash The Beast’ en ‘Metalhead’ ook zeker de moeite waard. Logisch dus dat Aardschok gretig toehapte, toen de gelegenheid zich voordeed om alvast naar de vorderingen van het nieuwe Saxon-album ‘Killing Ground’ te komen luisteren.
SEVENTH KEY
BILLY GREER – DE VERBORGEN TALENTEN
Gerd Jan Vleugels
Begonnen in 1977 als zanger van de formatie QB1 wordt de inmiddels 49-jarige Billy Greer allereerst bekend als bassist van Streets. Na twee albums te hebben uitgebracht komt hij halverwege de jaren tachtig terecht bij het heropgerichte Kansas. Vorig jaar nog verleende hij zijn diensten aan zowel Steve Walsh’s soloproject als The Sign, maar het is pas sinds het uitkomen van zijn eigen project Seventh Key dat Greer’s verborgen talenten naar boven komen.
SLAYER
God haat ons allemaal!
Dennis Verboven
De titel van het nieuwe Slayer-album is treffend: ‘God Hates Us All’. De Heilige Vader heeft de fans van de band uit L.A. alvast niet overgeslagen: een krap jaar hebben ze op het nieuwe album moeten wachten. De schijf, die oorspronkelijk voor oktober 2000 gepland stond, heeft eindelijk de rekken gehaald. Naar goede traditie resideert de band een dagje in Amsterdam om interviews te geven. De daar aanwezige pers krijgt rake klappen van De Schepper: de negen, op dat moment vrijgegeven, nummers zouden niet representatief zijn voor de totale, overigens twaalf nummers tellende schijf. Dat is wat Kerry King himself mij garandeert. „Er staan nog wat extra thrash metalnummers op!”, luidt zijn reactie. Ach, de vele groevende, mid-tempo nummers op het album zijn reden genoeg om eens bij te praten. De omstandigheden nodigen bovendien uit om eens wat andere aspecten van het in mysterie gehulde kwartet te belichten.
STONE TEMPLE PILOTS
DE DOORSTART VAN DE STONE TEMPLE PILOTS
Robert Haagsma
De meest miraculeuze wederopstanding van dit jaar staat op naam van de Stone Temple Pilots. De band die ooit grote hits scoorde met „Plush” en „Vasoline” kwam de laatste jaren vooral in het nieuws vanwege de drugsgerelateerde problemen van zanger Scott Weiland. De broodmagere frontman mocht achter dikke tralies enige maanden nadenken over zijn zonden en het Amerikaanse kwartet is nu klaar voor de comeback. Onlangs verscheen de vijfde CD ‘Shangri-LA DEE DA’, een plaat van een band die inderdaad weer blaakt van het zelfvertrouwen.
THE EXPLOITED
STUDIO REPORT
René Vanes
Een punkende ex-militair die ‘Sex & Violence’ tot credo verheft, die is of geniaal tot op het bot of een banale Schotse boer. Wattie Buchan, een onbetwiste oerpunker van de vroegste soort denkt simpel, praat alsof hij een paar steekwoorden slechts met heel wat gevloek en persen op moet boeren en houdt nog steeds van een goede rel. Wattie houdt punk levend. Alleen met de periodieke releases van nieuwe albums wil het maar niet vlotten. Na ‘Beat The Bastards’ uit 1996 heeft de Barney Rubble van de punk weinig aanzet tot werk laten zien.
THE NERVE AGENTS
Onno Cro-Mag
Zanger Eric Ozenne is de smaakmaker van The Nerve Agents door zijn mystieke stemgeluid. Hij maakte jaren geleden indruk met zijn band Redemption 87 en doet dat nu weer met zijn nieuwe band The Nerve Agents. Na een EP en CD op Revelation Records is hij nu klaar voor het grotere werk. De nieuwe CD ‘The Butterfly Collection’ heeft hij ondergebracht bij Hellcat Records. Eric is klaar voor de toekomst!
THE NOMADS
16 forever
Gerrit Bremer
Natuurlijk hadden ze hun eigen voorbeelden toen ze ruim twintig jaar geleden probeerden het o zo tamme Zweedse rockklimaat een schop onder de kont te geven. Nick Vahlberg en Hans Ostlund waren verknocht aan de ruige muziek van Stooges, MC 5 en vooral The Sonics. Die speelden opzwepende gitaarrock, garagerock zoals het werd genoemd, dat precies het rebelse karakter en de sfeer van lamlendige vooruitzichten en hopeloze puberromantiek met zich meedroeg zoals zij dat in dat duffe Zweedse voorstadje ook voelden. Dat The Nomads, zoals zij zichzelf toen noemden, de voortrekkers werden van een hele nieuwe lichting Europese bands, bijeengeschaard onder wat we de tweede garagegolf noemen, hadden ze zelf nooit kunnen bevroeden. Laat staan dat ze nog steeds worden geroemd door de laatste lichting garagerockers (Gluecifer, The Hellacopters) die het Zweedse kwartet zo’n beetje als godfathers beschouwen. Hoe dat komt? Altijd formidabele, vlammende rocksongs, altijd echte liedjes, altijd melodie, altijd die mentaliteit van mijn favoriete nummer „16 Forever” („don’t you try and complicate my life”) en altijd vuur. Dat nog lang niet is gedoofd. Nick en Hans, sinds veertien jaar samen met Bjorne Froberg en J. Erickson, brengen om het jaar een plaat uit, en beklimmen nog steeds met evenveel plezier en enthousiasme de internationale podia. Zoals de Melkweg in Amsterdam, waar de journalist/fan vijftien jaar na zijn eerste The Nomads-optreden eindelijk de heren voor zijn microfoon krijgt. En concludeert dat hij zelden aardiger mensen te spreken heeft gehad.
WÂLDROCK
30 juni Terrein – Burgum
Net als Graspop is ook Wâldrock een niet meer weg te denken feest dat door de enthousiastelingen van jongerencentrum Kiehool reeds voor de veertiende maal georganiseerd wordt. Aardschok is er natuurlijk ook bij in de personen van Arold Pietersma (AP), Anita Luderer (AL) en Roman Hödl (RH). Silvy Roos en Stefan Schipper zijn verantwoordelijk voor de plaatjes.
WATERDOWN
Intens vertrouwen
René Vanes
Stel: je heet Christian, je komt uit Osnabrück Duitsland en je wilt een carrière in de muziek. Dan denk je niet aan de bandnaam Waterdown, niet aan de gitaarrock in de lijn van de Get Up Kids en Boysetsfire en al helemaal niet aan een platencontract bij Victory Records, de Amerikaanse thuisbasis voor brute hardcore.
BOSPOP
13 en 14 juli Sportpark – Boshoven Weert
Net voordat de nieuwe Aardschok naar de drukker moet, zijn we aanwezig in het Limburgse Weert. Voor twee dagen Bospop, die opgedragen worden aan een junk die drie dagen eerder besloot om van een hoteldak te springen. Voor Aardschok zijn aanwezig Martien Koolen (MK), Anita Luderer (AL) en Metal Mike (MM).