In de Aardschok van december 2006 lees je alles over:
SLIPKNOT — ANDREA FERRO (LACUNA COIL) — KAMELOT — LAMB OF GOD — UNDEROATH — DEFTONES — DRAGONLAND — FIREBIRD — SOLITUDE AETERNUS — ZERO HOUR — MY DYING BRIDE — MIKE SLAMER — THE PROVENANCE — ELIS — BORN FROM PAIN — VAIN — STREETDOGS — 37 STABWOUNDZ — DEATH BEFORE DISHONOUR — DISCHARGER — ME FIRST AND THE GIMME GIMMIES — PN — RIGHT FOR LIFE — WEDNESDAY 13 — SENSES FAIL — MASTERS OF DEATH — BEWITCHED — TRANSMISSION0 — CYPHER — THE HAUNTED — INCANTATION — LOWDOWN — BELPHEGOR — COLDWORKER
SLIPKNOT
DE KRACHT VAN FRUSTRATIE
De Amerikaanse band Slipknot zorgde de afgelopen jaren voor een van de meest opmerkelijke succesverhalen in de metal. Met loeiharde muziek en een goed doordachte marketing wist het wereldwijd honderdduizenden vooral jonge fans aan zich te binden. De komende jaren zal het erg rustig blijven rond het negental uit Iowa, maar de DVD ‘Voliminal’ fungeert als storm voor die stilte.
ANDREA FERRO (LACUNA COIL)
VAN PUBER TOT ROCKGOD
Het gaat goed met Lacuna Coil. Erg goed zelfs. De Italianen hebben hun pijlen op zowel Europa als Amerika gericht, en het laatste album ‘Karmacode’ verkoopt als een trein. Zanger Andrea Ferro lijkt dus op de drempel te staan van het leven als een echte rockster. De vriendelijke man ziet dat zelf echter heel anders.
KAMELOT
THE MAKING OF ‘ONE COLD WINTER’S NIGHT’
Twee jaar geleden, tijdens de totstandkoming van de laatste studio-CD ‘The Black Halo’, smeedde het Amerikaans/Noorse Kamelot in samenwerking met de Zweedse regisseur Patric Ullaeus al plannen voor het maken van een live-DVD. Begin februari reisde de band, aansluitend aan twee uitverkochte shows in Nederland en België, af naar het winterse Oslo in Noorwegen voor de opnames. Gitarist Thomas Youngblood laat vooraf weten dat het een zeer speciale avond gaat worden met gastoptredens en visuele verrassingen. Het Nederlandse Epica mag de avond openen en Aardschok is er bij om een kijkje achter de schermen te nemen.
LAMB OF GOD
EERLIJK DUURT HET LANGST
Dat de smaak van Amerikaanse en Europese metalfans niet altijd helemaal gelijk opgaat, hebben stromingen als glam metal en nu metal in het verleden wel ruimschoots duidelijk gemaakt. Europa is van oudsher altijd een beter startpunt voor traditionelere metalsoorten geweest en zelfs Amerikaanse bands timmeren doorgaans eerst een tijdje in Europa aan de weg voordat ze – als ze geluk hebben – een bescheiden doorbraak in eigen land mogen beleven. Het is dan ook best bijzonder dat de Amerikaanse thrashband Lamb Of God in onze regionen nog altijd niet veel meer dan een goedbewaard geheim is, terwijl de band in eigen land met de release van zijn nieuwste album ‘Sacrament’ definitief de grootste extreme metalband na Slayer lijkt te zijn geworden.
UNDEROATH
ONGELOOFLIJKE SUCCESSEN
Het is al weer enkele maanden geleden dat het uitstekende ‘Define The Great Line’ van Underoath uitkwam. Aangezien voorganger ‘They’re Only Chasing Safety’ al een enorm commercieel succes was, waren de verwachtingen vooraf hooggespannen. Gitarist Tim McTague laat voorafgaand aan het optreden in Tilburg echter weten dat ook dit nieuwe album het erg goed doet.
DEFTONES
KLAAR VOOR DE TOEKOMST
Het laatste interview van Aardschok met Deftones dateert alweer uit 2003. Het onlangs verschenen prima nieuwe album ‘Saturday Night Wrist’ is dan ook een goede aanleiding om eens bij te praten met het vijftal uit de Californische hoofdstad Sacramento.
DRAGONLAND
OP ZOEK NAAR HET UNIEKE MELKWEGSTELSEL
Met een naam als Dragonland verwacht je eigenlijk het zoveelste overspannen klinkende power metalbandje van matige kwaliteit. Maar niets is minder waar. Op de nieuwe, vierde CD ‘Astronomy’ krijgt de luisteraar namelijk een gekruide portie technische, uitdagende, bombastische metal voorgeschoteld, waarin Evergrey-achtige gitaarriffs, complexe Dream Theater-trekjes en door Yngwie Malsteen geïnspireerde muziek wordt vermengd met invloeden uit de death- en thrash metal en filmmuziek. Nadat muzikanten van Prophanity, Nightshade, Nostradameus en King Diamond de handen ineen sloegen, begon Dragonland zijn muzikale speurtocht ergens in 1999 en bracht twee doorsnee metalalbums uit. Met het hardere maar toegankelijke ‘Starfall’ (2004) werd een nieuwe koers uitgezet en de basis gelegd voor het vooruitstrevende ‘Astronomy’. Voor Aardschok becommentarieert drummer Jesse Lindskog een aantallen uitspraken van zijn mede-bandleden.
FIREBIRD
MAGISTRALE RIFFROCK
Onlangs verscheen ‘Hot Wings’, het vierde album van het Britse Firebird. Een plaat die lang op zich heeft laten wachten, want voorganger ‘No.3’ stamt immersuit het voorjaar van 2003. Als bandleider Bill Steer het hoe en waarom hiervan uitlegt, wordt snel duidelijk dat dit gevoelsmens een moeilijke periode heeft doorgemaakt. Al te diep wenst de voormalig Carcass-gitarist daar echter niet op in te gaan. Belangrijker is namelijk dat hij de toekomst weer positief tegemoet ziet. Ook in de wereld van Firebird laat regen zich dus volgen door zonneschijn. Een goede zaak voor de liefhebber van het genre, want raspaardjes als Firebird zijn er maar weinig.
SOLITUDE AETURNUS
MISKEND MAAR ONGEBROKEN
Solitude Aeturnus is niet bepaald de meest productieve band ter wereld. In de kleine twintig jaar dat de Amerikaanse band bestaat, leverde het slechts zes albums af. Tussen het nieuwe ‘Alone’ en voorganger ‘Adagio’ gaapt zelfs een gat van acht jaar. Het zat Solitude Aeturnus dan ook zelden mee. Over een grootschalige doorbraak dagdroomt gitarist en bandleider John Perez dan ook niet meer, maar de liefde voor muziek is ongebroken.
ZERO HOUR
PROGMETAL VOOR HET NIEUWE MILLENNIUM
De Amerikaanse progressieve metalband Zero Hour scoorde met zijn nieuwe album ‘Specs Of Pictures Burnt Beyond’ maar liefst 98 punten in de vorige Aardschok. We hebben deze band nog niet eerder uitgebreid geïnterviewd, dus belt Henri Serton naar San Francisco, voor een enthousiast gesprek met gitarist Jasun Troy.
MY DYING BRIDE
AL VIJFTIEN JAAR NIET VAN DEZE TIJD
Met drie lustra achter de rug kun je rustig stellen dat My Dying Bride al een tijdje bezig is. Het sterke album ‘A Line Of Deathless Kings’ toont aan dat de inspiratie na negen albums en een aantal EP’s nog niet op is. In al die jaren is de band altijd behoorlijk consistent geweest in zijn droevige toon en toen ik een Amerikaanse vriend van mij vertelde van mijn aanstaande gesprek met zanger Aaron Stainthorpe, drukte deze mij op het hart de zanger te bedanken voor de steun die hij vond in ’s mans teksten en muziek toen zijn oma recentelijk kwam te overlijden. De in joviale stemming verkerende zanger neemt de dankwoorden met gemengde gevoelens in ontvangst.
MIKE SLAMER
Gitarist Mike Slamer startte zijn loopbaan in de Engelse band City Boy, waarmee hij maar liefst zeven elpees uitbracht. Daarna vertrok hij naar Amerika waar hij faam maakte met de superband Streets. De beide albums die hij met Streets maakte worden vandaag de dag nog steeds als ultieme AOR-klassiekers bestempeld. Na een flinke pauze kwam Slamer eind jaren negentig met Steelhouse Lane op de proppen, maar dit project ging binnen drie jaar en twee CD’s ten onder. Momenteel is hij actief in Seventh Key en onlangs lanceerde hij zijn eerste soloalbum, ‘Nowhere Land’ onder de naam Slamer. Dit album maakte veel indruk en kreeg wereldwijd lovende kritieken. Een mooie aanleiding om eens bij te praten.
THE PROVENANCE
ONTWIKKELDE METAL UIT ZWEDEN
Stilstand is achteruitgang. Het enige wat The Provenance dan ook wil is vooruit. Dat de band zich door de jaren heen ook daadwerkelijk is blijven ontwikkelen blijkt wel uit de zeer diverse albums ‘25th Hour; Bleeding’ (2001), ‘Still At Arms Length’ (2003) en ‘How Would You Like To Be Spat At’ (2005). Het nieuwe album ‘Red Flags’ laat een nog verder ontwikkeld The Provenance horen. De Zweden klinken feller en agressiever dan ooit. Mede door een contract af te sluiten met platenmaatschappij Peaceville hoopt de band met dit nieuwe album wederom een flinke stap voorwaarts te maken. Gitarist Joakim Rosén heeft er het volste vertrouwen in dat dat gaat lukken.
ELIS
TOT DE DOOD ONS SCHEIDT
‘Op 8 juli is Elis-zangeres Sabine Dünser in het ziekenhuis overleden aan de gevolgen van een hersenbloeding, die haar een dag eerder tijdens een repetitie met de band trof. Sabine was 29 jaar’, zo luidde het persbericht in het augustusnummer van Aardschok. De wereldwijde gothic-gemeenschap was geschokt en het gastenboek op de site van Elis werd overladen met hartverscheurende afscheidsgroeten. En dat op het moment dat de nieuwe (vierde) CD ‘Griefshire’ net was opgenomen en de toekomst voor het gezelschap uit het ministaatje Liechtenstein er zo rooskleurig uitzag. Inmiddels zijn er vier maanden verstreken en de achtergebleven bandleden hebben besloten om toch door te gaan. Gitarist Pete Streit legt Aardschok uit waarom.
BORN FROM PAIN
VAN METALEN HARDCOREBAND NAAR HARDCORE METALBAND
Born From Pain heeft zich altijd geprofileerd als een hardcoreband met metalinvloeden. Maar op het nieuwe, vierde album ‘War’ zijn die invloeden prominenter aanwezig dan ooit. Dat heeft verschillende oorzaken. Na het overwegend midtempo en vrij eenvormige ‘In Love With The End’ wilden de Limburgers graag wat meer snelheid, afwisseling en dynamiek. Maar ze voelden ook de hete adem van verschillende stromingen in de extreme muziek in hun nek. Een interview met bassist Rob Franssen, in de grote, rode toerbus waarin ze de afgelopen weken met Napalm Death en Mendeed door Europa toerden. Over genres, stijlen, hokjesgeest, druk en twijfel. En over maatschappijkritiek. „Je kunt het je als band niet langer veroorloven om geen mening te hebben.”
VAIN
MET DANK AAN OPA RIEMERSMA!
Normaliter houd ik me bij Aardschok uitsluitend bezig met het hardcore- en punkgenre, maar ik ben al sinds de debuut-CD ‘No Respect’ (1989) een groot liefhebber van de (glam)rockband Vain. De markante stem van Davy Vain is de belangrijkste schakel in Vain. Hoewel de zanger ook niet meer de jongste is, zit er nog steeds geen greintje sleet op. Dat blijkt wel als je hem hoort op het ijzersterke laatste album ‘On The Line’.
STREET DOGS
DROMEN ZIJN BEDROG!
Toen in 2003 het debuutalbum ‘Savin Hill’ verscheen, werd Street Dogs vooral vergeleken met Dropkick Murphys. Frontman Mike McColgan was vroeger namelijk de oorspronkelijke zanger van Dropkick Murphys. Muzikaal klonk Street Dogs echter totaal anders, omdat het geen folkinvloeden in zijn sound verwerkte. In 2004 verscheen het tweede album ‘Back To The World’, waarmee de band pas echt een eigen smoel kreeg vanwege de donkere sfeer en de vele langzamere songs. Inmiddels is de band uit Boston uitgegroeid tot een gevestigde naam in de punkwereld en het nieuwe album ‘Fading American Dream’ is de beste en meest gevarieerde Street Dogs-plaat tot nu toe. Ex-marinier McColgan bijt van zich af met teksten die vooral gaan over de eerste golfoorlog in Irak. Zijn twijfels en angst lopen als een rode draad door het album. Wanneer we hem spreken, is de band in Amerika aan het toeren met The Bouncing Souls, en speelt het elke avond voor uitverkochte zalen.
37 STABWOUNDZ
OP EIGEN BENEN
Na Blind Sights ‘The Tenderstrike Salvation’ is ‘A Heart Gone Black’ het volgende Nederlandse album op het GSR-label dat internationaal perspectieven biedt. Misschien dat 37 StabwoundZ zelfs nog wel een streepje voor heeft op Blind Sight, want de vier Limburgers hebben al flink wat ervaring over de landsgrenzen. Aardschok belt met gitarist/oprichter Servé Olieslagers.
DEATH BEFORE DISHONOR
KLAAR VOOR DE GROTE DOORBRAAK
Er komen drukke tijden aan voor Death Before Dishonor. Onlangs is de Europese heruitgave van ‘Friends Family Forever’ verschenen, en daarnaast is de band net klaar met de opnames van de nieuwe, nog titelloze CD. Het album werd opgenomen in het beroemde The Outpost met producer Jim Siegel (Have Heart, Blood For Blood, Dropkick Murphys, Slapshot), en zal in het voorjaar van 2007 verschijnen via Bridge Nine Records. Ook is de band op Europese tournee met Ramallah. Reden te meer dus om eens met zanger Bryan een gesprek te voeren.
DISCHARGER
TE GOED VOOR DE OI!-SCENE
Het Amersfoortse Discharger bewees met het debuutalbum ‘Born Immortal’ al veel talent te bezitten. De tweede CD ‘Our Hate Is Justified’ is echter een grote stap voorwaarts. De variatie is groot, en zanger/gitarist Tim Steinfort ontpopt zich als een van de betere songwriters in dit genre. Tim is een perfectionist, en hoopt de scene nieuw leven in te blazen, wat hem samen met zijn bandmaten Olle (drums) en Joeri (bas) goed lijkt te lukken. Tim ziet de toekomst dan ook hoopvol tegemoet.
ME FIRST AND THE GIMME GIMMES
Bassist Fat Mike (NOFX), zanger Spike (Swingin’ Utters), drummer Dave (Rich Kids On LSD, Lagwagon) en de gitaristen Joey Cape (Lagwagon) en Jackson (Foo Fighters) vormen samen de vriendenclub Me First And The Gimme Gimmes. In 1995 nam het vijftal voor de lol covers op van onder meer Barry Manilow, Neil Diamond en Liberace, en in 1997 resulteerde dit zelfs in het eerste volledige coveralbum, ‘Have A Ball’. Bijna tien jaar later bestaat de band nog steeds, en wordt er voor elk nieuw album een compleet genre uitgekozen om te coveren. Voor het onlangs uitgebrachte zesde album ‘Love Their Country’ is dat dus countrymuziek. Tot groot genoegen van Joey Cape, die een groot countryliefhebber blijkt te zijn.
PN
ALTERNATIEVE METALCORE!
Het Belgische PN is een van de langstbestaande hardcorebands en heeft onlangs zijn zesde CD ‘Through Satin Veils Gropes Desire’ uitgebracht. Zanger Johan Quinten is tevens eigenaar van Funtime Records, waarop ook PN zijn platen uitbrengt. Het volgende gesprek gaat zowel over de band als het label.
RIGHT FOR LIFE
PARIJSE FURIE!
Right For Life uit Frankrijk is in mijn ogen een van de meest ondergewaardeerde hardcorebands uit Europa. Het valt ook niet mee om je als Frans bandje staande te houden, Frankrijk staat nu eenmaal niet bekend als hardcore-bakermat. Right For Life geeft echter niet op en heeft onlangs het album ‘Pride And Joy… Have Gone Dull’ uitgebracht. Het album vlamt aan alle kanten, de productie is superruig, en het bevat als bonus een DVD met een volledige liveset. Right For Life-drummer Job is erg blij met de aandacht uit Nederland.
WEDNESDAY 13
„HET IS ROCK-'N-ROLL, GEEN ROCK-'N-SCIENCE!”
Hij maakt al jarenlang de podia onveilig met zijn horrorpunk. Of dat nu is met Murderdolls, Frankenstein Drag Queens From Planet 13 of simpelweg onder zijn ‘eigen’ naam. Voor het toelichten van zijn onlangs verschenen puike tweede solo-CD ‘Fang Bang’ maakt de verantwoordelijk kunstenaar graag tijd vrij voor Aardschok.
SENSES FAIL
„SUCCES IS ONS OM HET EVEN”
Amerika staat, in navolging van My Chemical Romance, alweer te popelen om nieuwe helden met zwarte kapsels, stropdasjes, gilletjes en aanstekelijke powerpunk aan te wijzen als de nieuwe commerciële romantiek voor blanke tieners in de voorsteden. Emo is hot, screamo nog meer. De jongens van Senses Fail staan echter nog wat terughoudend tegenover een schijnbaar onafwendbaar succes. Van het twee jaar geleden verschenen debuut verkocht de band uit New Jersey ruim 300.000 exemplaren. Met het laatste wapenfeit ‘Still Searching’ mag het vijftal zich alvast opmaken voor een creditcard ‘black edition’.
MASTERS OF DEATH TOUR 2006
Er is de afgelopen vijftien jaar al vaak over gesproken, maar nu is DE Zweedse killer-package een voldongen feit. Net als in 2001, toen Kreator, Sodom en Destruction ‘het’ samen deden, hebben nu ook de bekendste old school death metalbands uit de regio Stockholm hun krachten gebundeld. We hebben het uiteraard over Unleashed, Entombed, Dismember en Grave die in totaal zeventien shows met elkaar afwerken. De toer begint en eindigt zelfs in Nederland en Roman Hödl is een klein weekje mee op pad voor een zowel schriftelijk als optisch verslag.
BEWITCHED
TERUG VAN WEGGEWEEST
Beter af en toe een goede CD, dan jaarlijks een middelmatige. Hoewel de Zweedse black/thrashband Bewitched in zijn elfjarige bestaan al een paar maal van de radar verdween, komt de groep rond Naglfar-leden Vargher (zang/gitaar) en Wrathyr (bas) toch altijd weer bovendrijven. Bewitched maakte in 2004 via Regain Records met de MCD ‘Atrocities In A Minor’ een nieuwe start en levert deze maand onder de titel ‘Spiritual Warfare’ zowaar een nieuw volledig album af. Waar oudere CD’s als ‘Diabolical Desecration’ en ‘Pentagram Prayer’ vooral genadeloos doorbeukten, komen op de ‘Spiritual Warfare’ naast een stel old school-speed metaltracks ook wat spannende tragere nummers voorbij. En daarmee is ‘Spiritual Warfare’, behalve het meest gevarieerde, ook direct het meest beluisterbare album van de band uit Umeå geworden. Zanger/gitarist Vargher, in het dagelijks leven beter bekend als Marcus E. Norman, heeft de smaak weer helemaal te pakken en zou met Bewitched graag weer eens een Europese toer doen.
TRANSMISSION0
OVERPEINZINGEN OP HOOG NIVEAU
Transmission0, een goed bewaard geheim in Nederland. Een Tilburgse band die sferen op wil roepen. Liefst met een weemoedig karakter. Sferen met een voorliefde voor het einde der tijden. En met geestverwanten als Wagner vroeger, en Neurosis, Cult Of Luna en Isis nu. Tussen metal, doom metal, uitgesponnen sferische geluidscollages en noise in, met heel wat tempowisselingen en uitbarstingen. Transmission0 is een band met toekomst. Eentje die niet achter de feiten aanloopt, maar zelf een nieuw genre creëert. Voor een band die eigenlijk niets uit te dragen heeft, weet voorman Mischa van Rodijnen verdomd goed te verwoorden hoe de muziek in elkaar zit.
CYPHER
„HARD WERKEN LOONT”
Een van Nederlands nieuwste bands bracht 31 oktober zijn debuutalbum ‘Darkday Carnival’ uit. Met dit album laat Cypher horen dat het van plan is om zowel nationaal als internationaal door te breken. Aardschok was er natuurlijk als eerste bij om van gitarist/zanger T en gitarist Sander te horen wat er tegenwoordig voorafgaat aan het uitbrengen van een debuutalbum.
THE HAUNTED
LICHT SCHIZOFRENE POST-TRASH
‘The Dead Eye’, het vijfde album van The Haunted, moet de fans van de Zweedse thrash metalband haast wel in twee kampen verdelen. Het ene zal de band prijzen om zijn vernieuwingsdrang en kundige uitstapjes naar stoner, grunge en progressieve rock. Het andere zal klagen dat The Haunted zijn roots verloochent, te veel experimenteert en soft geworden is. Volgens gitarist en songschrijver Anders Björler is The Haunted echter nooit een echte thrashband geweest. En experimenteren doet het al sinds ‘The Haunted Made Me Do It’ (2000). „Met ons vorige album, ‘Revolver’, probeerden we ‘The Dead Eye’ al te maken, denk ik nu.”
INCANTATION
DEATH METAL DOMINATION
Incantation bestaat alweer zeventien jaar en is daarmee een van Amerika’s meest constante factoren op death metalgebied. Het drietal toert al jaren de hele wereld over, waarbij ook nog wel eens wat mis gaat. Zo ook op de dag van dit telefonische interview. Incantation-chef John McEntee ontpopt zich namelijk als een zwaargestresst man wanneer de eerste twee data van zijn Amerikaanse toer net voor ons gesprek gecancelled worden. Tussen de bedrijven door vertelt de zingende en gitaarspelende spraakwaterval gelukkig wel iets over de nieuwe CD ‘Primordial Domination’, al is aan de andere kant van de lijn wel overduidelijk te horen dat dit een vluggertje is.
LOWDOWN
'WANNEER JE GEEN RIFF HEBT, HEB JE NIETS'
Het Noorse Lowdown kwam vorige maand met een verrassend sterk album op de proppen. Waar de band voorheen wel lekker groovde, klonk het ook een beetje te eentonig. Maar de heren hebben er dit keer een schepje bovenop gedaan, met een snoeiharde plaat tot gevolg. Op ‘Antidote’ klinkt Lowdown soms Meshuggah-achtig, met heerlijk veel Pantera-invloeden en zelfs uitgesponnen mooie Tool-stukjes. En Lowdown is nu vooral veel afwisselender, met de kristalheldere productie van Daniel Bergstrand als slagroom op de taart. Gitarist Kenneth Soares Varhaug schoof aan voor een kort maar enthousiast gesprek.
BELPHEGOR
Onlangs liet de Oostenrijkse black/death metalband Belphegor alweer zijn zesde album op de wereld los, toepasselijk getiteld ‘Pestapokalypse VI’. Het is Belphegors eerste CD voor Nuclear Blast, een wapenfeit dat niet voor iedere band is weggelegd die al een jaar of dertien bezig is. We vragen gitarist Sigurd eerst eens naar de reacties naar aanleiding van het nieuwe album.
COLDWORKER
STAAT OPEN VOOR HET EXPERIMENT
Na het verscheiden van Mieszko Talarczyk en het opdoeken van Nasum, raakte Anders Jakobson een half jaar geen drumstok aan. Maar begin dit jaar besloot hij toch een nieuwe band te beginnen. Binnen drie maanden had hij vier muzikanten om zich heen verzameld, en was Coldworker een feit. Met hun death metal-achtergronden verbreedden de nieuwe bandleden zelfs de muzikale horizon van de grindcoredrummer.