Het Brabantse Noyalty begon met het spelen van pop/skatepunk, maar het zestal staat sinds een jaar voor een mix van allerlei punkstromingen. Deze muzikale verandering is vooral te danken aan de recente toevoeging van gitarist Joris en tweede zanger Daniël. Wat de bandnaam precies betekend zijn ze alweer vergeten, maar dat hij pakkend is is een feit. Ook kon je deze naam terug vinden op het programma van het Ticket For Tibet Festival dit jaar, waar ze voor meer dan 250 mensen stonden te spelen. De nieuwste aanwinst van de band, de achttienjarige Daniël, verteld graag nog wat meer dingen over zijn Noyalty.
Hoe kijk je terug naar jullie eerste optreden?
De nieuwe bezetting bestaat nu vanaf oktober vorig jaar, we besloten de oude nummers te laten voor wat ze zijn en een complete nieuwe set gaan schrijven. Hier hadden we echter niet veel tijd voor, halverwege november waren we al geboekt in de Altstadt (Eindhoven). We hebben toen in een maand maarliefst acht nummers geschreven. Muzikaal zaten deze prima in elkaar, maar de tekst hebben we terplekke moeten verzinnen.. Het publiek was gelukkig niet zo kritisch, we hadden meteen een volle kroeg en een goeie mosh-pit! Sindsdien spelen we overigens geen nieuwe nummers meer live zonder enig vorm van tekst. Na deze zijn we op vele andere plekken gevraagd en hebben we al meer dan vijfentwintig gave optredens gehad en velen zullen er hopelijk volgen!
In jullie band zitten twee zangers, hoe zijn de rollen verdeelt?
We proberen zoveel mogelijk af te wisselen tussen de verschillende vocalen. Ons laatste materiaal bevat iets meer scream vocalen en de zanglijnen van Jochem zijn een stuk meer catchy. Het is altijd lastig om een goede balans te vinden tussen de twee, maar we proberen het zo goed mogelijk af te wisselen. Om meer variatie in onze nummers te krijgen experimenteren we met een soort tweestemmigheid, denk aan A Wilhelm Scream. De teksten op onze demo (Hold Your Breath) is door ons beiden geschreven.
We zijn op het moment al bezig met nieuw materiaal te schrijven voor onze full length. Het nieuwe materiaal is voornamelijk door mij geschreven, ik heb me de laatste tijd erg verdiept in het schrijven van teksten. Op het moment probeer ik mijn eigen “Witness” (meest recente Modern Life Is War album) te schrijven. Deze plaat heeft mij erg geïnspireerd in hoe ik mijn boodschappen wil overbrengen. Ik vind het wel belangrijk dat het allemaal wel toegankelijk blijft, maar als je jezelf er niet in kwijt kan, schrijf je voor niks!
Komt deze full-lengt als eigenbeheer of hebben jullie al een platenmaatschappij op het oog?
We zijn op het moment in onderhandeling met een kleine platenmaatschappij, maar we zien wel hoe het loopt. Zolang de intenties vanuit beiden partijen werken, dan is het voor ons al voldoende. Goudmijnen hoeven wij niet te zien, toewijding en enthousiasme is voor ons het meest belangrijke. We spelen gewoon onze shows, we schrijven onze nummers, en we zien wel hoe het loopt.
Stel dat de band niet op zo’n manier zou groeien als dat jullie gehoopt hadden. Zou je dan doorgaan en er vrede mee hebben?
Persoonlijk zou ik het erg jammer vinden, want ik ken onze kwaliteit. We hebben goede structuren in de nummers, catchy gitaarpartijen en zanglijnen en technisch goed drumwerk. We maken muziek die voor ons goed klinkt, het is alleen begrijpelijk dat we met onze stijl niet in een genre passen. We zijn te emo voor hardcore, te punk voor emo en te hardcore voor punk.
Het gaat natuurlijk uiteindelijk om de plezier die je met z’n allen hebt en de hoop dat anderen dat met jou kunnen delen, door de muziek en de show die je brengt.
Wat maakt jullie anders dan anderen bands?
Wij nemen onszelf qua personen niet zo serieus als alle andere emo/hardcore bands. We proberen er gewoon een feest van te maken. Ik heb tot nu toe vrij weinig bands uit ons genree gezien die echt hard losgaan op podium. Natuurlijk heb je de uitzonderingen (Underoath, From Autumn To Ashes) maar wat Noyalty live zo speciaal maakt, is dat we 110% energie geven. We hebben een hardcore mentaliteit als het gaat om live shows en de energie van een knallende punkrock band. Dat maakt ons een interessante live band, dat maakt ons tot iets wat het checken waard is.
Live staan we voor een energieke hardcore show, met de vlammende energie van punkrock. Een combinatie van een Sick Of It All liveshow en het enthousiasme Comeback Kid. Natuurlijk is deze vergelijking altijd een streefpunt, want iedereen weet dat een Sick Of It All liveshow niet te evenaren valt!
Stel dat jullie geboekt worden voor een klein prijsje in een onbekende club. De opkomst blijkt niet meer te zijn dan de mensen achter de bar en een paar verdwaalde metalheads. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Dan zouden we gewoon onze show spelen! Het zou nergens op slaan om deze verdwaalde metalheads niet dezelfde show te geven die we aan anderen zouden geven. Waarom zou je voor jezelf een slechte show willen spelen alleen omdat de zaal niet goed gevuld is? We hebben in Leeuwarden gespeeld voor slechts vier betalende bezoekers. Toch hebben wij gewoon ons best gedaan en zo toch nog de kosten van de reis eruit gehaald met merchandise verkoop.
Het succes van een band hangt vaak af van de inzet en doorzettingsvermogen van de leden. Wat doen jullie eraan om bekend(er) te worden?
We promoten ons vooral via onze MySpace, wat tegenwoordig goede vruchten afwerpt. Ookal ben je er principieel op tegen, het is nou eenmaal gegarandeerd succes!
Ook hebben we onlangs promopakketten verstuurd naar diverse zalen en we hopen binnenkort te kunnen spelen voor wat meer publiek. Natuurlijk zouden we ook wel willen openen voor grote buitenlandse bands, maar helaas is dit voor de programmeurs nog niet aantrekkelijk. Niet dat we iets te klagen hebben, we hebben nu al shows gespeeld met The Maple Room, Backfire!, Liar, The Apers en meer.
Gaat dit ook wel eens andersom, dat mensen jullie vragen voor shows?
Natuurlijk hebben vrienden van ons grote aandeel aan hoe we aan shows komen. Alles is door connecties, en we zijn hier maar al te dankbaar voor. Gelukkig hebben nog wel een aantal programmeurs nog wel wat sympathie voor de bands die komen spelen..
Stel dat het programma Idols kwam voor jonge metalbandjes, zouden jullie je hier voor opgeven?
Jahoor, wij hebben niks tegen het feit dat bands zich willen laten horen. Wanneer dit over een groot medium kan, waarom dan niet? Al dat gedoe altijd om commercie en wat wel of niet hardcore is. Wanneer een band kwaliteit heeft en dat wil laten zien op TV, moeten ze dat toch gewoon doen. Wij zouden ons best doen op dat programma, maar wanneer het niks wordt zullen we daar niet wakker van liggen. Wanneer iemand die toevallig dat programma kijkt ons wel cool vindt, dan is onze kleine missie al voltooid!
Nadat jullie Idols hebben gewonnen willen ze graag met jullie de studio in. Jullie hebben echter geen inspraak..
Dan zal het verhaaltje snel ophouden. We moeten gewoon onze muziek blijven maken. Stel dat de veranderingen echt minimaal zouden zijn, en we een goed salaris zouden ontvangen, dan word het natuurlijk twee keer nadenken. Er zou niks gaver zijn als met je vrienden geld verdienen met wat je het liefste wil, ook al moet je daar aanpassingen aan brengen. Iedere andere band zou hetzelfde doen, hoe hardcore je jezelf ook claimt, als je van je liefde je beroep kan maken, zijn er altijd opofferingen die je moet maken. Maar meestal heeft zo’n Idols contract net iets teveel inspraak, en dan is het gewoon einde verhaal. Het moet natuurlijk iets zijn waar je met zijn allen achterstaat.
Wat is er zo leuk aan om in een/deze band te zitten?
Wat is er niet leuk om in een band te zitten!? Je kunt spelen met je goede vrienden en je andere vrienden supporten jou in het begin met waar je mee bezig bent. Langzaam aan word je beter en beginnen steeds meer mensen het te waarderen. Terwijl je uiteindelijk gewoon plezier hebt met de mensen om je heen. Iedereen doet zijn eigen ding en dat toch samen. Iedereen gaat uit zijn dak, de energie spat los. Gratis drank, een schraal bedrag krijgen voor een avond plezier. Nieuwe mensen leren kennen en natuurlijk is er altijd wel wat vrouwelijk schoon geïnteresseerd in gasten die in een band spelen, wat natuurlijk ook niet onbelangrijk is!
Is het financieel gezien ook zo aantrekkelijk?
Er zijn op het moment wel inkomsten, maar deze zijn lang niet genoeg om alle de kosten te kunnen dekken. We hebben niet eens genoeg geld om CD’s te laten drukken. We branden ze zelf, vouwen de boekjes zelf, alles komt uit onze eigen portemonnee.
De gages hier in Nederland zijn erg belachelijk, bands moeten voor een habbekrats spelen, wat eigenlijk niet kan. Gelukkig krijgen we de laatste tijd wel wat meer gage, maar dat komt omdat we hier in Eindhoven de kroegen goed vol trekken. Onze vrienden supporten ons en onze fans zijn er altijd bij. Ik hoop dat ik dit “werk” de rest van mijn leven zou kunnen en er ook mijn brood mee verdienen. Het tourleven is ook een droom voor mij. We zullen zien waar de toekomst ons brengt..
Bedankt voor het interview en succes met de band! Heb je nog een laatste quote/opmerking om het af te sluiten?
Aan elke lezers: Cool dat je dit hebt gelezen en check eens onze muziek op onze MySpace en bezoek eens een show van ons! Keep it real!