In de Aardschok van mei 2008 lees je alles over:

In de Aardschok van mei 2008 lees je alles over:

ENTOMBED — TESTAMENT — TEXTURES — WHITE LION — TIAMAT — WHITESNAKE — EDENBRIDGE — CIRCLE II CIRCLE — DIVINITY — DOMINICI — QUEENSRŸCHE — STORMWARRIOR — SOILENT GREEN — SKINDRED — NO USE FOR A NAME — THE CRIMSON GHOSTS — ENEMY ROSE — THE FORGOTTEN — NEW FOUND GLORY — HEADHUNTER — WARREL DANE — DOWN — DEICIDE — THE MONOLITH DEATHCULT — ORIGIN —

LG PETROV  (ENTOMBED)
VAN PUBER TOT ROCKGOD
Op Adam Dutkiewicz van Killswitch Engage na is Lars Göran Petrov (36) de drukste kandidaat voor Van Puber Tot Rockgod tot nu toe. Voor aanvang van het optreden van zijn band Entombed in het Zwolse Hedon ijsbeert hij met een brede grijns door de kleedkamer, grapjes makend over elk voorwerp dat hij tegenkomt. Gelukkig kan hij uiteindelijk toch nog even een kwartiertje stilzitten om onderstaande vragen te beantwoorden.

HET NIEUWE OUDE TESTAMENT
We meldden het al eerder: er broeit weer iets in de Bay Area van San Francisco. De ene na de andere thrashgrootheid van weleer komt de laatste tijd op de proppen met een album waar de vonken vanaf vliegen. Exodus opende op de valreep van 2007 de dans met het furieuze ‘The Atrocity Exhibition – Exhibit A’, in maart dit jaar gevolgd door Death Angel met het al even spetterende ‘Killing Season’.  „Toen wij die platen hoorden, konden we natuurlijk niet achterblijven”, lacht Testament-frontman Chuck Billy. Eind april verschijnt van zijn band het glorieuze comebackalbum ‘The Formation Of Damnation’.

HET GOEDE EN KWADE VOLGENS
TEXTURES
Onder de titel ‘Silhouettes’ brengt het Brabantse Textures deze maand een prachtig album vol woeste riffs, krachtige melodieën en duistere geluidslandschappen uit. De thrash-elementen van de eerste twee albums zijn op de nieuwe CD wat op de achtergrond geraakt en verruild voor mooiere muziek en meer sfeer. Het maakt dat ‘Silhouettes’ een stuk volwassener en gevarieerder klinkt dan zijn twee voorgangers. En dat terwijl het debuut ‘Polars’ in 2004 volgens sommige recensenten al de beste Nederlandse metalplaat ooit was. Aardschok spreekt met gitarist Jochem Jacobs over het nieuwe album, de muzikale vooroordelen over de band en de vele buitenlandse optredens, waar we in Nederland vaak maar half iets van mee krijgen.

WHITE LION
OUDE TIJDEN HERLEVEN
In de jaren tachtig behoort White Lion tot de absolute top van de hardrockwereld en scoort, niet in de laatste plaats dankzij MTV, menige hit. Door een veranderend muziekklimaat verdwijnt de band begin jaren negentig echter uit beeld. Zanger Mike Tramp keert weliswaar terug met Freak Of Nature, maar deze band is stukken minder succesvol, ondanks een paar puike albums. Later gaat Tramp verder als solo-artiest, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en zo kan het gebeuren dat we nu, zeventien jaar na White Lions laatste plaat ‘Mane Attraction’, een volwaardige opvolger mogen verwelkomen. ‘Return Of The Pride’ klinkt alsof de tijd stil heeft gestaan. Mike Tramp vertelt waarom.

TIAMAT
HET BESTE ONDER DE ZON
Ruim vier jaar heeft Johan Edlund dit keer nodig gehad om een nieuw album te creëren. Dat heeft natuurlijk zijn redenen, zou je denken. Writer’s block? Een persoonlijke crisis? Andere projecten die veel tijd en aandacht van hem vroegen? Het antwoord blijkt een stuk eenvoudiger. De zanger/gitarist/songwriter heeft het gewoon heel rustig aangedaan. Tegenwoordig woont de Zweed in Griekenland. Waarom binnen zitten in een donkere studio als buiten een heerlijk zonnetje schijnt? Gelukkig wist de Tiamat-frontman tussen het zonnebaden door ook nog wat tijd vrij te maken om muziek te schrijven en op te nemen. Het langverwachte nieuwe album heet ‘Amanethes’, en al het goede wat Tiamat door de jaren heen heeft uitgebracht, komt op dit ene schijfje samen. Edlund voorziet ‘Amanethes’ telefonisch van toelichting en verklaart eerst de lange pauze.

WHITESNAKE
HET JAAR VAN DE SLANG
Het heeft even geduurd, maar meer dan twintig jaar na dato is er dan eindelijk de waardige opvolger van ‘1987’; het album waarmee Whitesnake in datzelfde jaar wereldwijd doorbrak. ‘Good To Be Bad’ heeft namelijk alles wat een goede plaat van die band moet hebben: stoere rocksongs, meeslepende ballads en de nog altijd uit duizenden herkenbare stem van David Coverdale. De zanger zelf is er intens tevreden mee en vertelt dan ook met een aanstekelijk enthousiasme over hoe het album tot stand gekomen is. Alles ging volgens hem als vanzelf. „De hulp van de engelen deed de rest”, aldus de flamboyante frontman.

EDENBRIDGE
KWANTITEIT ÉN KWALITEIT
Ieder jaar brengt het Oostenrijkse Edenbridge nieuw materiaal uit. Is het geen studioalbum, dan is het wel een DVD, een live-CD of een verzamelalbum. Met de kwantiteit zit het dus wel goed bij deze formatie, maar dat de symfonische metalband ook kwaliteit kan leveren, bewijst ‘MyEarthDream’, dat vanaf 28 april in de winkels ligt. Vooral de samenwerking met een 65-koppig orkest maakt indruk, maar ook zangeres Sabine Edelsbacher levert haar beste prestatie tot nu toe af. Samen met songwriter/gitarist Lanvall staat ze Aardschok telefonisch te woord.

CIRCLE ][ CIRCLE
Acht jaar lang was Zachary (Zak) Stevens de leadzanger van Savatage. Vanwege ‘familiale omstandigheden’ hield hij het daarna voor gezien. Gelukkig keerde Zak terug in de rockwereld, maar helaas voor veel fans niet bij Savatage. Hij richtte Circle ][ Circle op, en vooral het derde album ‘Burden Of Truth’ – een conceptalbum over de Da Vinci Code en de Heilige Graal – was een fantastisch melodieus metalalbum. De nieuwe CD ‘Delusions Of Grandeur’ is geen conceptalbum, maar de Savatage-invloeden zijn op dit album weer overduidelijk aanwezig. Genoeg gespreksstof dus om Zak eens aan de tand te voelen.

DIVINITY
EEN GODDELIJK ALLEGAARTJE
In eigen beheer een CD vol keiharde en tegendraadse metal opnemen en als totaal onbekende band daarmee vervolgens een deal bij Nuclear Blast scoren. Het is een scenario waar veel muzikanten van dromen, maar dat voor de Canadese death metalband Divinity plotseling werkelijkheid werd. Luisterend naar het debuutalbum ‘Allegory’ valt wel te begrijpen waarom het grootste Europese metallabel deze vis niet wilde laten schieten. Divinity is een prima exponent van een opbloeiende Canadese metalscene, schrijft interessante nummers, en heeft hoorbaar het potentieel om tot een grotere band uit te groeien. Reden genoeg om gitarist James Duncan eens iets meer over de band te laten vertellen.

DOMINICI
PROGRESSIEF VUURWERK
Zanger Charlie Dominici heeft zijn ‘O3 Trilogy’ voltooid. En hoe! De trilogie heeft met het onlangs verschenen derde deel een daverende finale gekregen, waar de muzikale vonken vanaf spatten. De gedrevenheid van Dominici, maar ook die van zijn uiterst bekwame Italiaanse band (Solid Vision), straalt van deze harde progmetalplaat af. Ook in zijn beschouwende teksten denkt Dominici echter wat te melden te hebben. Genoeg gespreksstof derhalve voor een boeiend telefonisch onderhoud met deze kleurrijke persoon.

STORMWARRIOR
OP ORKAANKRACHT
Stormwarrior opereerde de afgelopen jaren onder de vleugels van Gamma Ray. De Duitse band realiseerde zich vorig jaar dat het tijd werd om op eigen benen te gaan staan. Het resultaat is het verrassend sterke ‘Heading Northe’, waarop de band eindelijk een eigen geluid gevonden heeft. Als het aan de nieuwe bassist Yenz Leonhardt ligt, markeert de plaat dan ook het begin van een nieuwe fase in het bestaan van Stormwarrior.

SOILENT GREEN
GELOOFT NIET IN SPROOKJES
Er zijn weinig bands waarop het noodlot het zo voorzien had als Soilent Green. Ongelukken en sterfgevallen; het vijftal uit New Orleans bleef weinig bespaard. Toch heeft de band nooit overwogen om de handdoek in de ring te gooien. De liefde voor muziek was daar te sterk voor. Toch gingen de tegenslagen niet helemaal ongemerkt aan de band voorbij, zo laat het sombere ‘Inevitable Collapse In The Presence Of Conviction’ horen. Gitarist Brian Patton vertelt over de nieuwe plaat.

SKINDRED
HET TWEEDE LEVEN VAN BENJI WEBBE
Bescheidenheid siert de mens. En als er iemand bescheiden is, is het Skindred-frontman Benji Webbe wel. Zo halverwege de jaren negentig brak hij door met zijn band Dub War, waarmee hij een unieke mix liet horen van rock, metal en reggae. De beste man kan gezien de historie dan ook best een pionier genoemd worden in het genre, maar daar wil hij zelf niets van weten. „Ik hoef niet zo nodig de pionier uit te hangen. Ik wil gewoon muziek maken met passie en kracht.” En dat doet hij volop in zijn ‘tweede leven’ met Skindred, waarvan onlangs eindelijk het tweede album, getiteld ‘Roots Rock Riot’, verscheen.

NO USE FOR A NAME
DE LEUKSTE PLAAT VAN HET JAAR?
De vier skatevrienden die in 1988 in Californië wat aan het musiceren sloegen, hadden nooit kunnen bevroeden dat ze in de toekomst meer dan een miljoen exemplaren zouden verkopen van hun in totaal acht albums. No Use For A Name is dan ook al jaren een begrip in het melodieuze punkgenre. ‘The Feel Good Record Of The Year’ is alweer het negende album. Vaak bloedt een band in dit genre al na een paar albums dood, maar No Use For A Name’s nieuwe album klinkt nog net zo fris als de glorieuze CD’s ‘Making Friends’, ‘Leche Con Carne’ en ‘More Betterness’. No Use For A Name is dus nog altijd springlevend, en is wanneer je dit leest in Europa op pad met Far From Finished. Zanger/gitarist en belangrijkste songschrijver Tony Sly belt voor vertrek echter eerst nog met Aardschok.

THE CRIMSON GHOSTS
MEER DAN EEN MISFITS-KLOON!
 Nog steeds heten de muzikanten Vlad, Jackal, Monstro en Reverend, en gaan de songs op het nieuwe album ‘Dead Eyes Can See’ over moord en doodslag. Maar toch is The Crimson Ghosts veel meer dan zomaar een horrorpunkband. The Crimson Ghosts swíngt, en liefhebbers van bijvoorbeeld Volbeat, zouden wel eens snel kunnen bezwijken voor de aanstekelijke mix van metal en punk van de Duitsers. Zanger Jackal is net terug van een drie weken durende toer, maar kan nu al niet wachten om wéér op pad te gaan.

ENEMY ROSE
RECHT UIT HET HART
Het Belgische sleazerockgezelschap Enemy Rose brengt binnenkort zijn debuut-CD ‘Promises We’ll Never Keep’ uit. Een split-CD met het Amerikaanse The Mercy Killers en optredens met Backyard Babies, Hanoi Rocks en The Bad Luck Charms zorgden al voor enige bekendheid. Enemy Rose is weliswaar een vrij jonge band, maar bestaat uit enkele oudgedienden uit de punkscene. Zanger Tommy X en gitarist Sammy Dimera spelen in The Heartaches, Ponzy bast bij Smash My Radio en gitarist Spinal Steve staat ook op het podium met Smooth Lee. Drummer Sugar Martellotto is het enige ‘nieuwe’ gezicht. Tommy en Sugar bellen met Aardschok om Enemy Rose te introduceren.

THE FORGOTTEN
BACK TO THE FRONT
Het Californische The Forgotten maakte eind jaren negentig furore met een aanstekelijke mix van Engelse en Amerikaanse punk. Albums als ‘Veni Vidi Vici’ en ‘Keep The Corpses Quiet’ mogen in geen enkele punkverzameling ontbreken, en ook de laatste CD ‘Control Me’ uit 2002 was enerverend. In 2003 verscheen nog een split-CD met The Heartaches uit België, maar daarna werd het ineens stil rondom The Forgotten. Tot de band in 2007 bekendmaakte onder leiding van producer Lars Frederiksen een nieuwe plaat te gaan maken. Op het onlangs verschenen, titelloze eindresultaat klinkt The Forgotten nog net zo fris en energiek als jaren geleden. De comeback is dus meer dan geslaagd, ook in de ogen van zanger Gordy, die belt met Aardschok.

NEW FOUND GLORY
INTERNATIONAL SUPERHEROES OF HARDCORE
EEN UIT DE HAND GELOPEN GRAP!
New Found Glory is een grote band die al meer dan acht miljoen CD’s heeft verkocht. De laatste, ‘Coming Home’, stond zelfs wekenlang in de top tien van de Amerikaanse albumcharts. Het was dan ook zeer verrassend dat de poppunkband een samenwerking is aangegaan met Bridge Nine Records. Dit undergroundlabel brengt deze maand een nieuwe dubbel-CD uit. Op de eerste MCD staan drie nieuwe nummers en drie covers. De tweede CD is echter een totale verrassing. Onder de naam International Superheroes Of Hardcore heeft New Found Glory namelijk een pure hardcore-schijf opgenomen, ‘Takin It Ova’ getiteld. De twaalf nummers zijn een eerbetoon aan bands als Madball, Sick Of It All, Judge en Breakdown. Gitarist Chad Gilbert (ex-zanger Shai Hulud) neemt bij International Superheroes Of Hardcore de vocalen voor zijn rekening, samen met originele New Found Glory-zanger Jordan Pudnik. Gilbert is net klaar met de productie van de nieuwe CD van H2O. Een bezig baasje derhalve.

HEADHUNTER
FRIS EN SPONTAAN
In de loop van mei verschijnt na veertien jaar weer eens een nieuw album van het Duitse Headhunter. Naast oprichter Martin ‘Schmier’ Schirmer (zanger/bassist) bestaat de band uit gitarist Schmuddel en ex-Stratovarius-drummer Jörg Michael. De release van ‘Parasite Of Society’ leidt tot hernieuwde belangstelling voor de band die Schmier begon toen hij eind jaren tachtig uit Destruction was gestapt.

WARREL DANE
„IK VOEL ME EEN GELUKSVOGEL”
De Amerikaanse zanger Warrel Dane weet halverwege de jaren tachtig zijn band Sanctuary succesvol op de metalkaart te zetten. In 1992 verraste Dane de metalscene opnieuw, dit keer met zijn nieuwe band Nevermore. Nevermore draait na zestien jaar nog altijd op volle toeren, maar weer maakt de zanger een statement. Binnenkort komt namelijk zijn eerste soloalbum ‘Praises To The War Machine’ uit, waaraan hij enkele jaren samen met gitarist/bassist/producer Peter Wichers (ex-Soilwork) heeft gewerkt. Als tweede gitarist/bassist en drummer zet hij respectievelijk Matt Wicklund (ex-Himsa) en Dirk Verbeuren (Soilwork) in. Dane is een metalzanger van het zuiverste water, maar op zijn soloalbum grijpt hij duidelijk terug naar de ‘oude goth’ van onder andere The Sisters Of Mercy, vermengd met een flinke portie rock en metal. Hoewel de muziek donkerder, pakkender en minder technisch is dan we van Nevermore zijn gewend, is Dane’s debuut meer dan de moeite waard.

PHIL ANSELMO
SPREEKT!
Phil Anselmo, zanger van onder meer Pantera en Down, had de afgelopen jaren op internationale podia vaak het hoogste woord. Monologen en scheldpartijen; hij draaide er zijn hand niet voor om. De Amerikaan hield tegenover de dames en heren van de pers zijn kaken echter consequent op elkaar. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Voorafgaand aan een optreden van zijn band Down in de Amsterdamse Melkweg bleek hij genegen voor Aardschok een uitzondering te maken. Ruim drie kwartier sprak de zanger over zijn jeugd, Dimebag Darrell, Pantera, Down en… de charmes van Nederland.

DEICIDE
HET SOLOALBUM VAN STEVE ASHEIM?!
Na het sterke ‘The Stench Of Redemption’ uit 2006 verblijden de mannen van Deicide ons eind april met hun alweer negende reguliere studioalbum ‘Till Death Do Us Part’. Dat het deze keer een behoorlijk zware bevalling is geworden, blijkt uit het onderstaande relaas van drummer Steve Asheim. Om te beginnen blikken we even terug naar de laatste Europese toer van Deicide; een tournee die werd ondernomen zonder frontman Glen Benton, die vanwege problemen met justitie Florida niet mocht verlaten. Seth, (drummer) van Severe Torture nam tijdens de eerste optredens van de toer de zang voor zijn rekening, en werd later vervangen door de bassist/zanger van het Poolse Dissenter. Een absurde situatie, vindt ook Asheim.

THE MONOLITH DEATHCULT
TEGENDRAADS
Sinds het aantreden van The Monolith Deathcult in 2002 is het nooit meer helemaal rustig geweest in de vaderlandse heavy metalwereld. De band uit het oosten van het land hemelde zich enerzijds schaamteloos op, om op andere momenten te koketteren met het eigen technische onvermogen. Nog meer rimpelingen in de vijver werden veroorzaakt door het geflirt met symbolen van totalitaire regimes ter linker- én rechterzijde van het politieke spectrum. Het hield de afgelopen jaren heel wat pennen en tongen in beweging. Dat was ook precies de bedoeling, aldus woordvoerder en gitarist Michiel Dekker. Met het verschijnen van de nieuwe CD ‘Triumvirate’ zal het gekrakeel voorlopig niet verstommen.

ORIGIN
GRENZEN VERLEGGEN
Voor subtiliteit en verfijning moet je niet bij Origin zijn. De death metal van dit Amerikaanse kwintet is extreem bruut, snel en technisch, weinig afwisselend, en heeft vrij weinig melodie. Zo ook op het vierde album ‘Antithesis’, dat zelfs weer een tandje harder en donkerder is dan zijn voorganger. Gitarist en oprichter Paul Ryan doet in zijn vrije tijd aan shredding, zeg maar neoklassiek loopjeswerk à la Yngwie Malmsteen. Bij Origin moet het echter hard en agressief zijn. ,,Origin is Origin. Wij zijn een extreme band die grenzen wil verleggen.”