In de Aardschok van April 2011 lees je alles over:
WHITESNAKE — AMON AMARTH — CAVALERA CONSPIRACY — BEFORE THE DAWN — SYMFONIA — NIGHTWISH — AVA INFERI — SCAR SYMMETRY — VINTERSORG — EDEN’S CURSE — PENTAGRAM — KINGDOM COME — VOODOO CIRCLE — BLACKFIELD — DE KLASSIEKER — DEMONAZ — STEAK NUMBER EIGHT — KAMPFAR — DARKEST HOUR — OBSCURA — THE HAUNTED — JOE BONAMASSA — DUFF MCKAGAN’S LOADED — GRAVEYARD — BETWEEN THE BURIED AND ME — MOTHER OF SIN — MOST PRECIOUS BLOOD — MOTHER OF MERCY — MURDERER’S ROW — FULL BLOWN CHAOS — THE WARRIORS — RISE AGAINST
WHITESNAKE
COVERDALE VIERT HET LEVEN
Hij zit inmiddels al bijna veertig jaar in het vak, waarvan drieëndertig in Whitesnake. Zanger David Coverdale klinkt zo mogelijk echter nog enthousiaster dan in zijn begindagen. Na een glorieuze comebackplaat in 2008 (‘Born To Be Good’) heeft hij nu de elfde studioplaat afgeleverd, ‘Forevermore’, wederom geschreven met gitarist Doug Aldrich, die samen met Coverdale en Michael McIntyre ook verantwoordelijk was voor de productie en mix. Dit jaar viert Coverdale zijn zestigste verjaardag, maar van ophouden wil hij nog lang niet weten.
AMON AMARTH
TROUW AAN ZICHZELF
De mannen van Amon Amarth vonden de sound van hun vorige album ‘Twilight Of The Thunder God’ iets te veel richting klassieke heavy metal gaan. De opvolger moest dus rauwer en agressiever klinken. Dat is met hulp van producer Jens Bogren uitstekend gelukt. Zonder aan melodie of epische touch in te boeten, is Amon Amarths achtste album ‘Surtur Rising’ een flinke tik harder en directer dan hun doorbraakplaat.
CAVALERA CONSPIRACY
BROEDERS IN METAL
De nieuwe CD van Cavalera Conspiracy biedt op het eerste gehoor geen grote verrassingen. Max Cavalera gromt zoals we dat van hem gewend zijn. Zijn broer Iggor voorziet de thrashy metalsongs van een groovend fundament. Er is een gastzanger in de persoon van Roger Miret van Agnostic Front. Toch verkent het broederschap op ‘Blunt Force Trauma’ wel degelijk een nieuwe weg, leggen Max en Iggor uit.
BEFORE THE DAWN
EINDELIJK EEN BAND
Vorige maand zag ‘Deathstar Rising’, het zesde album van Before The Dawn, het levenslicht. De man achter de band is de dertigjarige Fin Tuomas Saukkonen (tevens Black Sun Aeon, The Final Harvest en RoutaSielu). In zijn jeugd maakte hij zich meester over de (bas)gitaar, het drumstel en de piano, en leerde hij zichzelf de techniek van het grunten aan. Zodoende was hij in staat de band als soloproject te starten.
SYMFONIA
WALKIE TOLKKI
Timi Tolkki laat weer eens van zich horen. De gitarist die ooit Stratovarius met slaande deuren verliet, wist zich voor zijn nieuwe band te omringen met een stel zwaargewichten. Een supergroep mag het volgens de Fin echter niet heten. Het gezelschap noemt zich Symfonia en geeft in de vorm van ‘In Paradisum’ een overtuigend visitekaartje af. Een gesprek met een even bevlogen als grillige muzikant.
NIGHTWISH
TOT ZIENS IN 2012
Sinds begin 2009 werkt Nightwish aan een ambitieus project. De Finse formatie heeft het daar ook dit jaar druk mee. Het resultaat wordt begin 2012 gepresenteerd: een conceptalbum en een film, beide met als titel ‘Imaginarium’. Toetsenist Tuomas Holopainen licht alvast een tipje van de sluier op.
AVA INFERI
HET GELUK VAN RUNE ERIKSEN
Rocken, feesten en zuipen; die tijden zijn voor de Noor Rune Eriksen voorbij. Ging hij als Mayhem-bandlid als een beest tekeer, sinds twee jaar doet hij het een stuk rustiger aan. Hij heeft Mayhem vaarwel gezegd en richt zich nu volledig op Ava Inferi. Hij woont inmiddels in Portugal, samen met de zangeres van de band, Carmen Simões. Huisje, boompje, beestje volgens Eriksen, maar zolang dit burgerlijke leventje platen als ‘Onyx’ oplevert, hoor je ondergetekende niet klagen.
SCAR SYMMETRY
OPKRABBELEN EN DOORGAAN
‘The Unseen Empire’ mag dan het softste, meest commercieel klinkende Scar Symmetry-album tot op heden zijn, de Zweden hebben in ieder geval de weg naar boven hervonden. Vooral de ‘nieuwe’ zangers klinken stukken beter dan op hun zwakke debuut (en vierde album in totaal) ‘Dark Matter Dimensions’ uit 2009. De knotsgekke gitarist/producer Jonas Kjellgren kijkt terug op een bewogen periode in zijn carrière.
VINTERSORG
MEESTERWERK OP MEESTERWERK
Andreas Hedlund zit niet stil. Slechts een jaar nadat hij te horen was op Borknagars ‘Universal’ brengt de Zweedse zanger/componist met zijn Vintersorg alweer een nieuw album met de typische Hedlund-signatuur uit, ‘Jordpuls’ getiteld. Opnieuw vormen folk en progressieve elementen de basis voor een ijzersterk album. Tijd voor Aardschok om Hedlund aan de tand te voelen over zijn nieuwe meesterwerk.
EDEN’S CURSE
MET DANK AAN DREAM THEATER
Het melodieuze metalgezelschap Eden’s Curse is een typisch product van het digitale tijdperk. De bandleden, afkomstig uit alle delen van de wereld, hebben elkaar namelijk via de digitale snelweg gevonden. Na de bandoprichting in 2006 volgende een vliegende start. Binnen veertien maanden werden maar liefst drie albums uitgebracht: ‘Eden’s Curse’ (2007), het akoestische ‘Seven Deadly Sins’ (2008) en ‘The Second Coming’ (2008). Dat het vierde album ‘Trinity’ enige tijd op zich heeft laten wachten, heeft een simpele verklaring volgens de Schotse bassist Paul Logue en de Amerikaanse zanger Michael Eden, die Aardschok te woord staan.
PENTAGRAM
VAN DE HEROÏNE IN DE HEER
Op het eerste gehoor is ‘Last Rites’ weer een typische plaat van Pentagram. De nummers vormen de soundtrack van het tranendal dat leven heet. De gitaren kreunen. De drums slaan de dodenmars. De zanger sombert. Schijn bedriegt echter. Frontman Bobby Liebling is namelijk een Herboren Mens. De heroïne heeft hij afgezworen. De Heer is daar voor in de plaats genomen. En een door Hem gezonden engeltje.
KINGDOM COME
COME AGAIN
In plaats van met een compleet nieuwe plaat te komen heeft Kingdom Come-voorman Lenny Wolf er voor gekozen om een aantal oude nummers opnieuw op te nemen en deze aan te vullen met drie nieuwe nummers. Over het hoe en waarom van deze keuze belde een enthousiaste Wolf vanuit zijn geboortestad Hamburg.
VOODOO CIRCLE
SEVENTIESSYNDROOM
Alex Beyrodt is in de eerste plaats gitarist van de Duitse heavy metalband Silent Force. Om zijn muzikale invloeden te eren kwam hij twee jaar geleden op de proppen met het project Voodoo Circle. Het debuut ademde de sfeer van classic rock uit de jaren jaren zeventig en datzelfde geldt voor de opvolger ‘Broken Heart Syndrome’. Beyrodt vertelt over zijn invloeden en waarom de jaren zeventig en tachtig zo speciaal voor hem zijn.
BLACKFIELD
DE PUNKER EN DE NERD
Het langverwachte derde album ‘Welcome To My DNA’ van Blackfield is vier jaar na de release van ‘Blackfield II’ eindelijk een feit. De fans kunnen tevreden zijn, want het is simpelweg weer een dijk van een album geworden. Op uitnodiging van de platenmaatschappij zit ondergetekende op een doordeweekse avond op een groot donkerbruin leren bankstel ergens in een schemerige loungekamer van een fraai hotel aan de Amsterdamse grachten. De excentrieke Israëlische rockmuzikant Aviv Geffen is voor promotie in Nederland en blijkt al een lange zit achter de rug te hebben. Voor Aardschok gaat de kleine, tengere in het zwart geklede muzikant nog maar eens rechtop zitten. Al nippend aan zijn cola spreekt de charismatische muzikant vol passie over Blackfield en zijn partner-in-crime Steven Wilson, bekend van onder meer Porcupine Tree.
DE KLASSIEKER
THIN LIZZY – JAILBREAK
Het jaar 1976 was cruciaal voor Thin Lizzy. De band schitterde op de internationale podia, maar dat succes had zich nog niet vertaald naar een substantiële plaatverkoop. Dat moest veranderen, vond platenmaatschappij Vertigo. En wel direct. Als de heren ook nog een hit in elkaar wisten te knutselen, zou het helemaal mooi zijn. Eind 1975 sloten de bandleden zich op in een oefenruimte, om daaruit terug te komen met het materiaal voor een onverbiddelijke klassieker: ‘Jailbreak’. Het album betekende het keerpunt voor de band, alleen kwam het niet zonder slag of stoot tot stand. Gitarist Brian Robertson blikt terug.
DEMONAZ
TERUG IN DE SPOTLIGHTS
Ofschoon Harald Naevdal, beter bekend als Demonaz, al jaren niet meer als gitarist bij Immortal op het podium staat, is hij achter de schermen nog steeds een volwaardig bandlid en verantwoordelijk voor een groot deel van de muziek, de meeste teksten en alle zakelijke beslommeringen. Verder is hij bij alle Immortal-optredens ook fysiek aanwezig. Wie dacht dat hij de laatste jaren in alle rust aan zijn soloalbum heeft kunnen werken, komt dus bedrogen uit. Vanuit zijn woonplaats Bergen legt de aanvankelijk enigszins norse Noor uit hoe het dan toch zover is gekomen dat zijn eerste solowerk ‘March Of The Norse’ vanaf 1 april aanstaande verkrijgbaar is.
STEAK NUMBER EIGHT
NIET LEGAAL!
In thuisland België is Steak Number Eight al wijd en zijd bekend. Nederland moet echter nog kennismaken met de opwindende mix van sludge, postrock, noise en psychedelica. De gloednieuwe, tweede langspeler ‘All Is Chaos’ moet daar voor gaan zorgen. We spreken zanger/gitarist Brent Vanneste.
KAMPFAR
NOORSE NACHTMERRIE
Van de vele black metalbands die in de eerste helft van de jaren negentig zijn opgericht, is het Noorse Kampfar een van de weinige die nog steeds actief is. Op het nieuwe album ‘Mare’ houdt de band weliswaar vast aan het eigen pagan black metalgeluid, maar durft het ook te experimenteren. Zanger Dolk blijkt een plezierige gesprekspartner, die geduldig en uitgebreid antwoord geeft op alle vragen.
DARKEST HOUR
STAPJE VOOR STAPJE VOORUIT
Darkest Hour is niet een van de spannendste bands ter wereld, maar wel een heel constante. Je kunt er vergif op innemen dat elk nieuw album net een tikkeltje beter is dan het vorige, zo ook ‘The Human Romance’. Dit zevende album van de Amerikanen komt wederom niet als een mokerslag aan, maar de goed opgebouwde kwaliteitsnummers nestelen zich wel heel geleidelijk in je hoofd, om het vervolgens lange tijd niet te verlaten.
OBSCURA
HET EIGEN GEZICHT GEVONDEN
Toen Obscura de studio in ging om een derde album op te nemen, was de ambitie duidelijk: het creëren van een eigen geluid. De Duitse band is daar op ‘Omnivium’ in geslaagd. Een opvallende mix aan stijlen wordt met een enorm vakmanschap gespeeld. De muziek is complex, net als de teksten. De band weigert water bij de wijn te doen, vertelt slagwerker Hannes Grossmann.
THE HAUNTED
JE NEK UITSTEKEN EN DE KLAPPEN INCASSEREN
Het zal waarschijnlijk nooit veranderen: zodra The Haunted een nieuw album uitbrengt, worden gegarandeerd de wel/niet-thrash metaldiscussies weer opgerakeld. En dat terwijl alleen het debuutalbum uit 1998 écht thrash was. Zelfs binnen de eigen gelederen blijft het touwtrekken over de muzikale richting.
JOE BONAMASSA
ONVERZADIGBAAR
Sinds het Nederlands bluesrocklabel Provoque Joe Bonamassa onderdak bood, heeft de veelzijdige Amerikaan zijn vleugels optimaal uitgeslagen. De zes studioalbums die sindsdien verschenen etaleren een ongekende creativiteit en zijn stuk voor stuk prachtplaten. Tel daarbij een aantal sfeervolle liveregistraties op zowel CD als DVD en het moge duidelijk zijn dat zijn solocarrière een ongekende vlucht heeft genomen. Het was dan ook opmerkelijk dat Bonamassa twee jaar geleden de tijd vond om samen met onder meer Glenn Hughes de supergroep Black Country Communion op te richten. Het debuut was een regelrechte knaller, maar onlangs verscheen middels ‘Dust Bowl’ gewoon weer een nieuwe soloplaat, de negende inmiddels. Gesprekstof te over dus.
DUFF MCKAGAN’S LOADED
VERHAAL MET HAPPY END
Duff McKagan werd legendarisch als bassist van Guns N’ Roses. Daarmee beleefde hij ongekend grote successen, maar ook de keerzijde daarvan: een alcohol- en drugsverslaving. Midden jaren negentig verliet hij het zinkende miljoenenschip om weer te gaan te doen waar het om draait: muziek maken. Hij deed dat met Neurotic Outsiders en Velvet Revolver, en vorig jaar was hij nog in het GelreDome te zien als bassist van Jane’s Addiction. Tussendoor timmerde de geblondeerde Amerikaan aan zijn solocarrière, die tot Loaded leidde. De rockband is toe aan de derde langspeler ‘The Taking’, die medio april verschijnt.
GRAVEYARD
SPONTANE JARENZEVENTIGROCKERS
Gotenburg heeft een monopoliepositie op het gebied van melodieuze death metal. De stad ligt deels op het vasteland, deels op het tegenoverliggende eiland, Hisingen. Daarvandaan komt een bijna tegenovergesteld geluid. Graveyard speelt, anders dan de naam doet vermoeden, authentieke jarenzeventigmuziek vol rauwe blues, bezwerende psychedelica en opzwepende rock-‘n-roll. ‘Hisingen Blues’, het tweede album, is bij uitstek geschikt voor liefhebbers van Janis Joplin, Led Zeppelin en Black Sabbath. We spreken zanger/gitarist Joakim Nilsson.
BETWEEN THE BURIED AND ME
TUSSEN DROOM EN WERKELIJKHEID
Het experimentele, extreme Between The Buried And Me maakt op iedere release een lange neus naar hokjesdenkers en heeft van commercie nog nooit gehoord. Toch oogst het vijftal veel succes bij publiek en lof van critici. Het brengt de band na vijf albums op Victory Records ook bij Metal Blade. Eerste wapenfeit van die samenwerking is de begin april te verschijnen EP ‘The Parallax: Hypersleep Dialogues’. Aangezien zanger en muzikale duizendpoot Tommy Rogers onlangs ook nog een soloalbum uitbracht, is hij de aangewezen gesprekspartner.
MOTHER OF SIN
HET LEVEN NA ELEGY
Eduard Hovinga zong in de periode 1990-1995 bij het Nederlandse Elegy. Vanaf het debuutalbum ‘Labyrinth Of Dreams’ was de band behoorlijk succesvol, met name in Azië. Na de release van het derde album ‘Lost’ was de koek echter op en besloot Hovinga de band de rug toe te keren. Twee jaar later wist het Deense Prime Time hem te strikken, met drie albums als resultaat. Het grote succes bleef echter uit en de band viel uiteen. Wat volgde waren jaren van stilte, tot Hovinga in 2005 ineens zijn opwachting maakte op het Mother Of Sin-debuut ‘Apathy’. Inmiddels zijn we ruim vijf jaar verder en staat Mother Of Sin opnieuw in de startblokken met het uitstekende album ‘Absolution’. Hoog tijd om eens bij te praten met de sympathieke zanger.
MOST PRECIOUS BLOOD
GEEN CENT WAARD!
Most Precious Bloods laatste werk ‘Merciless’ stamt al weer uit 2005. Ik was de band dan ook al een beetje uit het oog verloren. Het gezelschap is echter terug aan het hardcorefront met het harde ‘Do Not Resuscitate’. Oprichter/gitarist Justin Brannan legt uit waarom het zolang geduurd heeft.
MOTHER OF MERCY
MET DANK AAN DANZIG!
Mother Of Mercy bracht onlangs zijn tweede album ‘Symptoms Of Existence’ uit. Het is een grote stap voorwaarts ten opzichte van ‘111’. De duistere en agressieve hardcore is een mix van Integrity, Ringworm en Cro-Mags. Zanger Bob Wilson klinkt optimistisch tijdens het interview, hoewel zijn teksten toch niet erg positief overkomen.
MURDERER’S ROW
SIMPEL GELUK
Bob Riley werd bekend als frontman van de hardcoreband Stigmata, vooral vanwege het cultalbum ‘Do Unto Others’. Hij groeide op in de hardcore- en punkscene van New York. Zijn liefde voor straatpunk en zijn Australische helden AC/DC en Rose Tattoo zorgde voor de oprichting van Murderer’s Row, dat onlangs zijn vierde studioalbum uitbracht. ‘The Bully Breed’ is een sterk en volwassen album en Riley kan niet wachten om het in Europa te presenteren.
FULL BLOWN CHAOS
TRAGEDIES ALS VOEDINGSBODEM
Full Blown Chaos uit Queens, in New York, is terug aan het front met zijn vierde, titelloze album. Liefhebbers van het lompere metalcorewerk kunnen hun borst natmaken, want het is het brutaalste Full Blown Chaos-album tot nu toe. Dat wil wat zeggen met klassiekers als ‘Wake The Demons’ (2004), ‘Within The Grasp Of Titans’ (2006) en ‘Heavy Lies The Crown’ (2007) in de achterzak. Zanger Ray Mazzola vertelt Aardschok over de wedergeboorte van zijn band.
THE WARRIORS
EIGENZINNIG!
De eigenzinnigheid van The Warriors leverde eerder al drie prima albums op: ‘War Is Hell’ (2003), ‘Beyond The Noise (2006) en ‘Genuine Sense Of Outrage’ (2007). Ook het gloednieuwe ‘See How You Are’ mag er zijn en laat wederom een band horen die het midden houdt tussen Snapcase, Turmoil en All Out War. Zanger Marshall Lichtenwaldt praat ons bij.
RISE AGAINST
ALLES BIJ HET OUDE
Rise Against ontstond in 1999 – toen nog onder de naam Transistor Revolt – uit voormalige leden van Baxter en 88 Fingers Louie. Een jaar later werd het debuutalbum ‘The Unraveling’ opgenomen en de naam veranderd in Rise Against. Daarna ging het snel met de melodieuze punkrock van de band. Inmiddels is het undergroundbandje uitgegroeid tot een van de grootste punkacts ter wereld. De albums ‘The Suffer And The Witness’ (2006) en ‘Appeal To Reason’ (2008) stonden zelfs maandenlang in de top-10 van de Amerikaanse albumcharts. Op het nieuwe, zesde album ‘Endgame’ klinkt Rise Against nog net zo aanstekelijk als jaren geleden. Gitarist Zach Blair is nog steeds verbaasd over het grote succes van zijn band.