In de Aardschok van Maart 2013 lees je alles over:
THE MONOLITH DEATHCULT — EPICA — SAXON — BULLET FOR MY VALENTINE — AMPLIFIER — SOILWORK — VANDROYA — FREE FALL — ENFORCER — ETERNAL TEARS OF SORROW — LA-VENTURA — RIVERSIDE — STEVEN WILSON — LONG DISTANCE CALLING — NEW KEEPERS OF THE WATER TOWERS — JOLLY — FIVE HORSE JOHNSON — VOODOO CIRCLE — W.E.T. — SNAKECHARMER — COCKNEY REJECTS — BROTHERS IN ARMS — SHAI HULUD — RENO DIVORCE — THE LAST STAND — STIGMA — PSYCHOPUNCH VST — BUCKCHERRY — DEVOURMENT — OTEP — MORTILLERY — CENTURIAN — DARKTHRONE — SUFFOCATION — SIX FEET UNDER
THE MONOLITH DEATHCULT
NIEUW EPOS IN AANTOCHT
Op 10 mei zal via de Franse platenmaatschappij Season Of Mist ‘Tetragrammaton’ van de Nederlandse metalband The Monolith Deathcult het levenslicht zien. Het is vijf jaar sinds ‘Trivmvirate’ verscheen, het vorige tastbare teken van leven.
EPICA
TIEN MET EEN GRIFFEL
Epica bestaat tien jaar. Vanzelfsprekend is dat reden voor een feest. Op 23 maart zal dat gevierd worden met het jubileumoptreden Retrospect in het Klokgebouw in Eindhoven. De band belooft een setlist vol verrassingen en bijdragen van verschillende gasten. Een mooiere aanleiding om eens terug te blikken op een decennium Epica bestaat natuurlijk niet. Gitarist, zanger en componist Mark Jansen loodst ons langs het wel en wee van zijn band.
SAXON
TERUG NAAR DE ONSCHULD
Saxon is hard op weg naar de veertigste verjaardag, maar de Britse metallegende wil niet van ophouden weten. In de vorm van ‘Sacrifice’ zag onlangs weer een bevlogen album het levenslicht. De band grijpt volgens zanger Biff Byford nadrukkelijk terug op de naïviteit van de eerste jaren. Eind vorig jaar verscheen ook nog een fraaie documentaire over de lange, grillige loopbaan van het Britse vijftal. Kortom, genoeg stof voor een gesprek met de boomlange frontman.
BULLET FOR MY VALENTINE
NA DE CRISIS
Het scheelde maar een haar of de Britse metalband Bullet For My Valentine had niet meer bestaan. Een deel van de band genoot met zoveel overgave van het rock-‘n-roll-leven, dat het bijna tot een breuk leidde. Gelukkig keerde net op tijd het gezonde verstand weer terug en konden alle verwikkelingen verwerkt worden op het splinternieuwe album ‘Temper Temper’. Zanger/gitarist Matt Tuck blikt nog even terug op een heel turbulente periode voor Bullet For My Valentine.
AMPLIFIER
OPNIEUW GELABELD
Was ‘The Octopus’ (2011) een immens project waarover de Britse experimentele rockgroep Amplifier maar liefst vier jaar deed; het nieuwe album ‘Echo Street’ was er in no time. Eigenlijk zou er een heel andere opvolger komen: ‘Mystoria’. Maar voordat die is afgerond zijn we zeker een half jaar verder. De doe-het-zelfband heeft het er maar druk mee. Zo druk dat zanger/gitarist en gesprekspartner Sel Balamir tegenwoordig hulp nodig heeft van een platenlabel. Als dat maar goed gaat…
SOILWORK
UITDAGINGEN EN ANGST ALS VOEDINGSBODEM
Soilwork en Aardschok hebben heel wat bij te praten. De band brengt binnenkort het eerste dubbelalbum in de historie van het melodeathgenre uit, inhoudelijk gaat ‘The Living Infinite’ over de bijna-doodervaring van zanger Björn Strid, Peter Wichers is wederom vertrokken (wat de vorige keer tot het slechtste album uit Soilworks bestaan leidde) en David Andersson neemt opnieuw zijn plaats in. Bassist Ola Flink praat ons bij over het album en het gejojo met de bezetting, frontman Björn ‘Speed’ Strid vertelt over zijn traumatische ervaring.
VANDROYA
ALLE BEGIN IS MOEILIJK
Het in januari verschenen debuutalbum ‘One’ van het Braziliaanse Vandroya mag er zijn. Puike power metal uit een land dat doorgaans stevige thrash/death als handelsmerk heeft. Daísa Munhoz vertelt ons er graag meer over. De zangeres maakte overigens ook deel uit van het succesvolle Soulspell-project van Heleno Vale. Op het laatste album ‘The Labyrinth Of Truths’ is zij te horen als prinses Judith. Meer dan vijftig gasten namen deel aan het album, waaronder Amanda Somerville, Blaze Bayley, Jon Oliva, Tim Owens en Zak Stevens.
FREE FALL
HET GELUID VAN VRIJHEID
Free Fall ontstaat na de ontmanteling van de redelijk succesvolle en muzikaal behoorlijk heftige Zweedse bands The Soundtrack Of Our Lives en The International Noise Conspiracy. Eerstgenoemde levert gitarist Mattias Bärjed en laatstgenoemde drummer Ludwig Dahlberg. De heren beogen een muzikale stijl die hen dichter bij het hart ligt. Hun eerste wapenfeit is het op 22 februari te verschijnen debuutalbum ‘Power And Volume’, een plaat die naar voren brengt dat de mannen zich primair laten leiden door de grote namen uit het verleden.
ENFORCER
BLOEDSERIEUS
Voor de mannen van Enforcer is metal geen vrijblijvende zaak. Het is een manier van leven, die uiterst serieus genomen dient te worden. Met die verbetenheid is ook het nieuwe album ‘Death By Fire’ gemaakt. Een gesprek met een langzaam ontdooiende zanger/gitarist Olof Wikstrand.
ETERNAL TEARS OF SORROW
ONDERWERELDFIGUREN
Eternal Tears Of Sorrow bestaat bijna twintig jaar. Werden er in de beginjaren aan de lopende band albums afgeleverd, tegenwoordig doen de Finnen het beduidend rustiger aan. Zo hebben we bijna vier jaar moeten wachten op het nieuwe ‘Saivon Lapsi’. Gitarist Jarmo Puolakanaho heeft dus wat uit te leggen.
LA-VENTURA
GROOVENDE METAL UIT ZEELAND
De band La-Ventura bestaat uit een paar nuchtere, Hollandse Zeeuwen. Ze hebben in de vorm van ‘White Crow’ in eigen beheer een dijk van een plaat afgeleverd, maar blijven super bescheiden. “Laten we eerst maar eens rustig afwachten”, zegt bassist Mike Saffrie. “We weten waar we staan.” Dat is volgens hem nog zeker niet op eenzelfde niveau als bijvoorbeeld Epica, maar met ‘White Crow’ moet de band een heel eind kunnen komen.
RIVERSIDE
NARE OBSERVATIES, MOOIE MELODIEËN
De wereld is dankzij internet zo klein geworden als een handpalm waarin een iPhone past. Nieuws uit Polen vraag je net zo gemakkelijk op als dat van de buurtkrant. Zo hebben fans de afgelopen jaren steeds meer alternatieve (prog)rockbands in de oostelijke republiek zien opstaan, zoals Indukti, Xanadu en Disperse. De meest succesvolle Poolse act in die categorie is Riverside. De bevlogen leider van het gezelschap, bassist en zanger Mariusz ‘Lunatic Soul’ Duda, geeft ons inzichten in het in januari verschenen vijfde studioalbum ‘Shrine Of New Generation Slaves’ en zijn ‘gestoorde ziel’.
STEVEN WILSON
GEESTIG
Steven Wilson heeft slecht noch goed nieuws over Porcupine Tree. Voorlopig beleeft hij namelijk veel te veel plezier aan zijn solocarrière. ‘The Raven That Refused To Sing (And Other Stories)’ is alweer de derde langspeler onder zijn eigen naam en bevat zes zelfbedachte verhalen met een bovennatuurlijke insteek. Een monoloog over geesten, geloof en grillige romances.
LONG DISTANCE CALLING
MEER NOTEN OP DE ZANG
De keuze voor instrumentale rock werd bij Long Distance Calling geboren uit noodzaak. Er diende zich namelijk geen geschikte zanger aan. Het heeft de muziek echter niet geschaad. Integendeel, de Duitsers timmeren al een aantal jaar verdienstelijk aan de weg. De platen zijn sterk, de optredens meeslepend. Het recente afzwaaien van bandbaas Reimut von Bonn zorgde echter voor een omwenteling. Het nieuwe album ‘The Flood Inside’ bevat naast de gebruikelijke sfeervolle instrumentaaltjes namelijk ook nummers met een vaste zanger. Aardschok hoort de nieuwe man Marsen Fischer uit.
NEW KEEPERS OF THE WATER TOWERS
DARK SIDE OF THE DOOM
Met ‘Cosmic Child’ levert het Zweedse gezelschap met de lange naam alweer het derde album af. Een heftige stijlbreuk zorgt echter voor een enorm verrassingseffect. Niet dat daar iets mis mee is. Integendeel, ‘Cosmic Child’ is een prachtplaat. Het contrast met eerder werk is echter dermate groot dat het appels met peren vergelijken is. De transitie van rauwe Spartaanse metal naar psychedelische progdoom is echter even indrukwekkend als onwaarschijnlijk. Gitarist Victor Berg heeft dus wat uit te leggen.
JOLLY
VERLIES EN VREUGDE
De uit New York afkomstige progrockband Jolly verraste in 2011 vriend en vijand met het geweldige ‘The Audio Guide To Happiness (Part 1)’. Ruim anderhalf jaar later dan gepland dient ‘Part 2’ zich aan. Vooral orkaan Sandy heeft schuld aan die vertraging. Ze nam op haar vernietigingspad de inboedel van het appartement van drummer/producer Louis Abramson mee. Abramson raakte daarbij zowat alles kwijt, inclusief Jolly’s studio.
FIVE HORSE JOHNSON
HART VOOR DE ZAAK
Het zevende album van Five Horse Johnson heeft maar liefst zes jaar op zich laten wachten. ‘The Taking Of Black Heart’ is echter een solide en degelijke plaat die precies klinkt zoals we dat van de mannen uit Toledo, Ohio gewend zijn. En daar zit ‘m dan ook een beetje de kneep, want het album voegt nauwelijks iets toe aan eerder werk. Zanger Eric Oblander heeft daar echter vrede mee.
VOODOO CIRCLE
RECHT UIT HET HART
‘More Than One Way Home’ is inmiddels al de derde plaat van de band rond gitarist Alex Beyrodt, die ook nog eens druk is met Primal Fear, Sinner en de Rock Meets Classics-tournee, dit jaar met onder anderen Paul Rodgers. Voordat de repetities voor Rock Meets Classics beginnen maakt Beyrodt tijd vrij om over het nieuwe Voodoo Circle-album ‘More Than One Way Home’ te praten.
W.E.T.
ALLESKUNNERS
W.E.T. bestaat uit verschillende gerenommeerde muzikanten van andere bands. De samengevoegde beginletters van hun groepen verklaren dan ook de bandnaam. Toetsenist/gitarist Robert Säll (Work Of Art), gitarist/zanger Erik Martensson (Eclipse) en zanger Jeff Scott Soto (Talisman) maakten twee jaar geleden op verzoek van hun Italiaanse labelbaas van Frontiers een plaat uit. Die werd zo goed ontvangen dat een opvolger niet kon uitblijven. Naar aanleiding van ‘Rise Up’ sprak Aardschok met Erik Martensson, meteen na de albumpresentatie in Stockholm.
SNAKECHARMER
MET ééN BEEN IN HET VERLEDEN
De term supergroep is in het geval van Snakecharmer zondermeer op zijn plaats. Het Britse zestal bestaat uit muzikanten die hun sporen verdienden in topacts als Whitesnake, Wishbone Ash, Thunder en Black Sabbath. Die schat aan ervaring hoor je dan ook af aan het in januari verschenen titelloze debuut. Gitarist Micky Moody gaat er eens goed voor zitten om het een en ander toe te lichten.
COCKNEY REJECTS
OI! OI! OI!
Cockney Rejects uit Londen stond in de jaren zeventig bekend als de huisband van voetbalclub West Ham United. Zozeer zelfs dat de band in de jaren tachtig nauwelijks kon optreden vanwege het voortdurende geweld van ‘voetbalsupporters’ tijdens de concerten. Wel nam de band nog steeds puike albums op, waaronder de pure rockplaat ‘The Power And The Glory’. Op ‘Lethal’ klonk de band zelfs als een kruising van AC/DC en Def Leppard. In de jaren negentig was het stil rond Cockney Rejects, maar begin deze eeuw meldde de band zich terug. Op het nieuwe ‘East End Babylon’ klinkt Cockney Rejects zelfs weer ouderwets vals en gemeen. Tijd voor een gesprek met zanger Jeff ‘Stinky’ Turner.
BROTHERS IN ARMS
WAT GOED IS KOMT SNEL
Brothers In Arms was voor mij een totaal onbekende band, tot het vorige maand met debuutalbum ‘Invictus’ opzien baarde. In tijden heb ik niet zo’n meedogenloze plaat gehoord van een Duitse hardcoreband! Gitarist Roman Krauser is echter de bescheidenheid zelve en vooral trots dat er interesse getoond wordt vanuit Nederland.
SHAI HULUD
INTENS!
De Amerikaanse band Shai Hulud beweegt zich op de grens van metal en hardcore. De muziek heeft daarnaast progressieve accenten. Shai Hulud bewijst ook op het vierde album ‘Reach Beyond The Sun’ een explosieve cocktail te zijn, vooral vanwege de extreme emoties die in de songs verwerkt zijn. “Het zou zomaar eens kunnen dat ik een borderliner ben”, verklaart gitarist, tekstschrijver en componist Matt Fox.
RENO DIVORCE
EN NU DIE DOORBRAAK!
De melodieuze punkrockband Reno Divoce uit Denver staat al jaren bekend om zijn magnifieke punksound, die vanwege Brent Lovedays stem vooral met Social Distortion vergeleken wordt. Het onlangs verschenen vierde album ‘Lover’s Leap’ is wederom een klein meesterwerk geworden. Een vermoeide maar opgewekte Brent Loveday is net terug van de Amerikaanse tournee die zijn band ondernam met Reverend Horton Heat, wanneer Aardschok hem spreekt.
THE LAST STAND
TIJDLOZE NIEUWKOMERS
The Last Stand zet met debuutalbum ‘The Time Is Now’ NYHC weer stevig op de kaart. Dat is ook niet zo vreemd, aangezien de bandleden ook in Inhuman en Shutdown spelen. Die ervaring en passie zijn duidelijk terug te horen op dit album, met zijn dertien groovende old-school NYHC-songs. Zanger Michael Scondotto (Inhuman) voelt zich als herboren met The Last Stand.
STIGMA
BLOEDSERIEUS
In 2008 verscheen debuutalbum ‘New York Blood’ van Stigma, de band van Agnostic Fronts boegbeeld Vinnie Stigma. De mix van hardcore, straatpunk en zelfs country was verfrissend en de spaarzame optredens waren bijzonder geslaagd. Onlangs verscheen het tweede album ‘For Love & Glory’, dat Vinnie samen met gitarist Mike Gallo (tevens Agnostic Front) schreef. Het resultaat is verbluffend. In mei komt Stigma naar Europa met Old Firm Casuals (met Lars Frederiksen van Rancid in de gelederen). Aardschok spreekt met Vinnie in Tilburg.
PSYCHOPUNCH VST
ZWEEDSE PUNK-‘N-ROLL
Veertien jaar duurt de carrière van de Zweedse punk-‘n-rollformatie Psychopunch VST al, maar de aandacht in Aardschok bleef tot nu toe beperkt tot recensies. Zanger/gitarist JM en drummer Jocke bundelen daarom hun krachten en staan ons gezamenlijk te woord. Het gaat vooral over het gloednieuwe, tiende album ‘Smakk Valley’.
BUCKCHERRY
ZONDEBOKKEN
Buckcherry, de groep van de klassieke hardrock. De groep bezig aan z’n tweede leven. De groep van de volgetatoeëerde Josh Todd. Maar ook – en vooral – de groep van lichtvoetige feestnummers met haast puberale teksten. Daar brengt de zesde langspeler ‘Confessions’ nu verandering in. Met de zeven zonden als thema zijn de teksten bloedserieus, soms zelfs ronduit zwartgallig. Muzikaal klinkt de band zwaarder en breder georiënteerd, bij vlagen zelfs filmisch. Josh Todd vertelt over zijn droom van Europees succes, de zelfmoord van zijn vader en het nieuwe album ‘Confessions’.
DEVOURMENT
VOORUITGANG DOOR VERANDERING
Van alle brute death metalbands die er op deze aardkloot rondlopen, behoort het uit Dallas afkomstige Devourment tot de meest invloedrijke. Binnen het ‘slam death’-genre is het viertal zelfs de absolute top. Het vierde album ‘Conceived In Sewage’ is op verschillende vlakken een vooruitgang voor de undergroundband. Zanger Mike Majewski geeft ons tekst en uitleg.
OTEP
FUCKING ARTCORE
Zonder zelfs ook maar een demo te hebben uitgebracht stond Otep dertien jaar geleden ineens op het grote Ozzfest. Een bijzonder begin, passend bij een bijzondere band. De formatie onder leiding van de gelijknamige zangeres liftte aan het begin van de eeuw mee op de nu-metalrage, maar heeft zich altijd onderscheidden door een eigenzinnige, kunstzinnige inslag. Ingrijpende tragedies in het leven van Otep Shamaya werden haar grootste inspiratiebron en de creatieve/activistische Amerikaanse bracht met wisselend succes vijf albums uit. Onlangs kondigde de brulgrage frontvrouw het einde van de band aan, maar niet zonder een gepast afscheid. Aardschok spreekt met Shamaya over dertien jaar Otep en het kunstwerk ‘Hydra’.
MORTILLERY
KNALHARD MET EEN KWINKSLAG
De jonge Canadese thrashband Mortillery is wat betreft stijl en spel van de oude stempel. Het gezelschap lijkt met de lange haren, spijkerbroeken, bulletbelts en zwarte, lederen jacks rechtstreeks weggelopen uit de Bay Area van San Francisco, omstreeks midden jaren tachtig. En als we de teksten over dood en verderf op het nieuwe album ‘Origin Of Extinction’ mogen geloven, is het menens. Zangeres Cara McCutchen lacht erom. “Aan het eind van de dag draait het er vooral om dat we plezier in hebben”
CENTURIAN
ORDE IN DE CHAOS
Zelfs voor een death metalband die een chaostheorie omarmt, kent het bestaan van Centurian een grillig verloop. Opgericht in 1997 bracht de Nederlandse groep een EP en twee albums uit, om in 2002 een doorstart te maken onder de noemer Nox. Opnieuw gestructureerd en herdoopt tot Centurian brengt het collectief met ‘Contra Rationem’ nu zijn sterkste en meest vooruitstrevende werk ooit uit. Gitarist Rob Oorthuis en drummer Seth van de Loo zijn het erover eens: “Als je in chaos wilt overleven, zal je moeten meebewegen”.
DARKTHRONE
DE OMGEKEERDE EVOLUTIE
Ik moet bekennen dat ik het fenomeen Darkthrone altijd met de nodige scepsis heb bekeken. Na een prima debuutalbum ‘Soulside Journey’, dat naadloos aansloot bij de toen net opkomende Zweedse death metalstijl, keerden de Noren zich resoluut en met de nodige bombarie af van diezelfde death metalscene en legden zich volledig toe op de zogenoemde ‘True Norwegian Black Metal’. Death metal zou namelijk niet meer puur zijn, de teksten waren niet boosaardig en satanisch genoeg. Darkthrone riep zichzelf zonder schroom uit tot de enige legitieme ‘scenepolitie’ en vele ‘niet-correcte’ bands werden door hun hondstrouwe volgelingen aan de schandpaal genageld.
SUFFOCATION
HERSTELD EN VERNIEUWD
Het voortbestaan van Suffocation stond vorig jaar plots op losse schroeven. In februari vertrok slagwerker Mike Smith. Acht maanden later maakte charismatische frontman Frank Mullen bekend zich wegens werk- en familieverplichtingen niet langer volledig op de groep te kunnen richten. Maar met de inzet van interimzangers en de komst van drummer Dave Culross herpakten de New Yorkse death metalpioniers zich. Met het nieuwe album ‘Pinnacle Of Bedlam’ bezegelt de band zijn recuperatie.
SIX FEET UNDER
VISSEN TOT ZE NIET MEER BIJTEN
Met het vertrek van twee bandleden in 2011 en het aantrekken van songschrijvers en nieuwe muzikanten, waaronder een tweede gitarist, is er iets grondig veranderd bij Six Feet Under. De band rond de sympathieke, gedreven meestergrunter Chris Barnes is aan zijn tweede leven begonnen. Op ‘Unborn’ trekt Six Feet Under 2.0 de snellere, technischere lijn en het hoge niveau van het in juni verschenen ‘Undead’ door. De songs van het nieuwe album stammen dan ook uit dezelfde schrijf- en opnamesessie, die bijna anderhalf jaar duurde en het beste in Barnes en zijn nieuwe soulmates naar boven haalde.