CD van de Maand December 2014

 

MACHINE HEAD

Bloodstone & Diamonds

(Nuclear Blast/PIAS Rough Trade)
André Verhuysen
82

Vooropgesteld: het achtste studioalbum van Machine Head sluit naadloos aan bij zijn voorganger ‘Unto The Locust’ en biedt alles wat we ervan verwachtten. De plaat staat vol furieuze nummers waarin Robb Flynn als vanouds zijn gal spuwt over het onrecht in de wereld in het algemeen en die van hemzelf in het bijzonder. Het heeft weer een aantal vlammende krakers opgeleverd: „Now We Die”, „Killers & Kings”, „Ghosts Will Haunt My Bones” en „Night Of Long Knives”. De3ze nummers zullen het live ongetwijfeld goed doen en hadden ook net zo goed op ‘Unto The Locust’ of diens voorganger ‘The Blackening’ kunnen staan. Op en top Machine Head. In deze songs wijkt Machine Head geen duimbreed af van de succesformule die het al sinds ‘Through The Ashes Of Empires’ (uit 2003) hanteert. Niets nieuws onder de zon dus. Waar helaas ook geen verandering in is gekomen is het feit dat de songs over het algemeen weer veel te lang duren. Banddictator Flynn is wederom te koppig (of gierig?) geweest om een topproducer in te huren; iemand die hem op de vingers kijkt en af en toe eens vertelt wanneer het genoeg is. Neem het al genoemde openingsnummer „Now We Die”. Net wanneer je denkt dat het is afgelopen begint het weer opnieuw. Waar­om? Ook verschillende andere songs hadden gerust een minuut of twee korter gekund zonder dat er iets van de impact verloren zou zijn gegaan. Sommige hadden zelfs beter helemaal weggelaten kunnen worden, zoals het drie minuten durende gejammer van Flynn dat de songtitel „Damage Inside” heeft meegekregen. Of het semi-­instrumentale niemendalletje „Imaginal Cells”. Bijna vier minuten geneuzel. En wat te denken van de strijkers en kerkkoren. Dat hebben we op ‘Unto The Locust’ al gehad. Allemaal overbodige fratsen. Het zorgt er alles bij elkaar voor dat ‘Bloodstone & Diamonds’ bijna 72 minuten duurt, terwijl er eigenlijk maar voor 45 minuten aan materiaal op staat. Zoals gezegd: ‘Bloodstone & Diamonds’ is alles wat Machine Head-fans ervan mogen verwachten. En meer. Alleen, dat ‘meer’ had voor mij niet zo nodig gehoeven.